Faxi - 01.06.1958, Blaðsíða 4

76
F A X I
Frú Vigdís
Ketilsdóttir, Ólaf-
ur Ásbjamarson
kaupmaður og
bamaböm þeirra:
Auður Stefáns-
dóttir, Ólafur
Alexandersson,
Hulda Gunnars-
dóttir, Ingibjörg
Gunnarsdóttir,
Edda Alexanders-
dóttir og Jóhanna
Gunnarsdóttir.
læknis Thoroddsen, er þá stóð autt og lét
innrétta sölubúð í útbyggingu er var vestan
við húsið og áfast við það. Varð þetta
rúmgóð og vistleg búð og langsamlega
fínasta búðin í Keflavík, en húsið allt var
tekið fyrir skrifstofur og vörugeymslur.
Var nú gnægð af góðum vörum eins og
áður í verzlun Olafs og höfðingjabragur
á verzlun og viðskiptum, rak bann verzlun
þessa um nokkra ára skeið, en þá keypti
verzlunina, Eyjólfur Bjarnason, er verið
hafði verzlunarstjóri hjá Ólafi Asbjarnar-
syni. Hefur Eyjólfur verið kaupmaður
í Keflavík til þessa.
En Olafur rak svo áfram verzlun í
Reykjavík. Hann andaðist 9. febr. 1943 í
Reykjavík.
Olafur Asbjarnarson var fæddur í Innri-
Njarðvík 13. júlí 1863. Voru foreldrar hans
Ásbjörn óðalsbóndi þar, (f. 30. ágúst 1832,
d. 5. ágúst 1900) Olafsson og kona hans
Ingveldur, (f. 23. júlí 1840, d. 6. marz
1904) Jafetsdóttir gullsmiðs í Reykjavík,
Jónssonar prests á Rafnseyri 1785—1821,
Sigurðssonar bónda í Ásgarði í Grímsnesi,
Ásmundssonar.
Voru þeir Jón Sigurðsson forseti og
Jafet gullsmiður bræðrasynir, en Ingibjörg
kona forsetans var alsystir Jafets svo sem
kunnugt er.
Kona Jafets gullsmiðs og móðir Ing-
veldar í Njarðvík, var Þorbjörg Nikulás-
dóttir bónda á Seli við Reykjavík, Erlends-
sonar og konu hans Guðnýjar Gunnars-
dóttur lögréttarmanns í Götu í Eystri-
hrepp, Hafliðasonar prests í Hrepphólum,
Bergsveinssonar.
Var Þorbjörg alsystir Hafliða, föður
Ölafar móður séra Bjarna Jónssonar vígslu-
biskups.
Ölafur, faðir Ásbjarnar í Njarðvík, var
bóndi í Innri-Njarðvík og factor, f. 1787
í Innri-Njarðvík, dáinn 15. jan. 1839.
„Fannst látinn milli Njarðvíknanna á
heimleið um kvöldið, seint í köldu veðri,
hafði komist allur votur úr sjóarkrapa og
hroða upp á land og orðið þar til. I mörgu
merkilegur maður, var sigldur og vel að
sér, einkum í reikningi og rithönd. 6 barna
faðir, hverra 5 lifa“.
Þannig ritar presturinn á Kálfatjörn,
séra Pétur Jónsson, er hann færir lát hans
inn í prestsþjónustubókina.
Ólafur var sonur Ásbjarnar bónda í
Innr-Njarðvík, (f. 17. marz 1747, dáinn 20.
jan. 1819) Sveinbjarnarsonar bónda í
Innri-Njarðvík (f. 1701, d. 10. febr. 1773)
Egilssonar bónda í Miðhúsum í Sand-
víkurhreppi, Sveinbjarnarsonar. Kona
Sveinbjarnar Egilssonar var Kristín Rafns-
dóttir, bónda á Auðnum á Vatnsleysu-
strönd, síðar í Innri-Njarðvík, Grímssonar.
(Sjá Faxa 7. ár, 6 tbl., Njarðvíkurbændur).
Kona Ásbjarnar Sveinbjarnarsonar var
Elen, f. 1758, d. 10. ágúst 1825, Odds-
dóttir, bónda á Ásláksstöðum á Vatnsleysu-
strönd, Jónssonar. Börn þeirra voru Kristín
dó óg. og bl. 1838, Ölafur fyrrnendur, Ásta
varð kona Hans Hendriks Jacobsens
factors í Reykjavík, síðar í Keflavík og
Guðlaug átti Klemens Sæmundsson bónda
í Narfakoti.
Kona Ölafs Ásbjarnarsonar bónda í
Njarðvík, var Helga, f. 1797, Árnadóttir
bónda á Reykhólum í Barðastrandarsýslu,
Arasonar bónda á Reykhólum Jónssonar
prests í Tröllatungu 1771, Olafssonar.
Börn Helgu og Olafs voru: Árni elstur,
þá Ásbjörn stórbóndi í Innri-Njarðvík,
Arinbjörn stórbóndi í Tjarnarkoti (verður
hans síðar minnst) og Guðlaug kona Bene-
dikts Waage frá Suðurkoti í Vogum, dóttir
þeirra var Guðrún Ólína, móðir Bene-
dikts Waage forseta I. S. í. Seinni maður
Guðlaugar var Illugi Guðmundsson bóndi
í Hólmfastskoti í Njarðvík, þeirra sonur
var Guðmundur klæðskeri í Keflavík, síð-
ast í Reykjavík, en dóttir þeirra var Benía
kona Magnúsar í Hólmfastskoti, Magnús-
sonar.
Frú Vigdís Ketilsdóttir, kona Ólafs
kaupmanns, varð níræð í vor, þann 30.
apríl. Er hún, þrátt fyrir þann háa aldur,
hin ernasta, heimsækir vini og vandamenn,
situr veizlur og sinnir gestum. 'Hún er
fædd í Kotvogi í Höfnum, dóttir sæmdar-
hjónanna Ketils dbrm. Ketilssonar og
konu hans Vilborgar Eiríksdóttur, fór
mikið og gott orð af því heimili, heyrði ég
þeirra hjóna oft minnst og ætið á einn veg.
Ósjálfrátt líkti ég þessu heimili, í huga
mínum, við Landakotsheimilið. (Faxi
XVI. ár, 9—10 tbl.). Kom ég þó aldrei að
Kotvogi né sá húsfreyjuna þar. En Ketill
var af öllum talin mestur stórbóndi á Suð-
urnesjum um sína daga og höfðingi í sjón
og raun og Vilborg, kona hans, var af
öllum þeim er hana þekktu, talin mikil
sæmdarkona, stillt og prúð í dagfari og
nokkuð hlédræg, mikil búkona, höfðingi
i lund og hjartagóð.
Börn þeirra Kotvogshjóna voru:
Eiríkur Ketilsson breppstjóri á Járn-
gerðarstöðum í Grindavík, átti Jóhönnu
Einarsdóttur frá Járngerðarstöðum, systur
Einars kaupmanns í Grindavík. Eiríkur
varð skammlífur og var hans sárt saknað
af öllum er til hans þekktu. Helga Ketils-
dóttir kona séra Brynjólfs Gunnarssonar
prests á Stað í Grindavík, hin ágætasta
kona, Ólafur Ketilsson hreppstjóri og
bóndi að Kalmannstjörn í Höfnum, átti
Steinunni Oddsdóttur prests í Stað í
Grindavík, var heimili þeirra sannkallað
menntaheimili og afburða skemmtilegt.
Vigdís Ketilsdóttir og Vilhjálmur Ketils-
son, hóndi í Kirkjuvogi, átti Valgerði
kennara Jóakimsdóttur frá Guðlaugsvík
í Strandasýlu, ágætur gáfumaður. Eru
þau Vigdís og Vilhjálmur nú tvö á lífi af
systkinahópnum.
Húsfrú Vilborg var fædd 30. okt. 1834
á Tjörfastöðum á Landi, dóttir hjónanna
þar, Eiríks Ólafssonar og fyrri konu hans
Helgu Jónsdóttur bónda á Vindási á
Landi, Jónssonar bónda síðast á Vindási,
Bjarnasonar hreppstjóra á Víkingslæk,
Halldóssonar (Sjá P.Z.: Vík bls. 479)
Kona Jóns yngra á Vindási var Vilborg
Stefánsdóttir bónda á Bjalla á Landi, Filip-