Austurstræti - 23.06.1938, Page 15

AUSTURSTRÆTI
kúnni sinni 50 pund af töðu í
mál og’ svo nokkuð til viðbót-
ar, sem hann segði engum, og
það væri síld. Þeir sem á frá-
sögn hans heyrðu, fóru að efast
um að kýrin gæti torgað svona
mikilli fóðurgjöf. Brást hann
þá reiður við og spurði þá, sem
áttu tal við hann: „Vogið þið
ykkur að rengja sykurvigtin’a í
búðinni? Ég get svarið það, ég
gef henni kúfaðan 50 punda
sykurkassa í mál og hún sleik-
ir það upp í skít“.
Eitt sinn var Jón staddur á
fiskiskútu norður í Strandabugt,
var hann þá sendur niður í lest
og átti að hringa þar niður
trossu. Skipstjórinn kom þá
fram á lúgukantinn og kallaði
til hans að hann bæri sig ekki
rétt að þessu, hann ætti að
hringa trossuna niður sólarsinn-
is. Kallaði Jón þá upp úr lest-
inni: „Hvernig í ósköpunum á
ég að vita hvernig sólin gengur
hér norður í Strandabugt og
það niður í lest“.
Öðru sinni var Jón staddur
úti á Barðagrunni. Það er eitt
af beztu fiskimiðum Vestfjarða.
Var vel um fisk, og menn í
góðu skapi yfir feng sínum. —
Morðinginn sem söng.
Hann söng lög úr óper-
unni Tosca, eftir að
dauðadómurinn hafði
verið kveðinn upp.
Þetta skeði við réttarhöld í
Belgrad nýlega. Ungur maður,
sem dæmdur var til dauða
og setið hafði hljóður með-
an á því stóð, reis skyndilega á
fætur er dómarinn hafði lokið
máli sínu, hneigði sig djúpt og
virðulega fyrir áhorfendum,
dró að sér andann djúpt og
byrjaði svo allt í einu að syngja
turn-aríuna úr Tosca, með hárri
og glæsilegri röddu. — Það sló
dauðaþögn á salinn og allir
hlustuðu undrandi og stórhrifn-
ir þar til fangaverðirnir, sem
einnig voru gagnteknir áttuðu
sig og stöðvuðu sönginn með
því að grípa fangann og fara
með hann út úr réttarsalnum.
En fólk fór heim með tárin í
augunum.
Barðagrunn er eitt af djúpmið-
unum. Hrópar þá Jón upp yfir
sig og segir: „Það vildi ég óska
að Island væri komið út í hafs-
15