Alþingistíðindi Kaplaskjóls - 01.01.1926, Blaðsíða 10

19
Alþingislíðindi Kaplaskjóls
20
af eigin reynslu yfirgang Reykvíkinga,
meðan að vjer vorum nýlenda þessara
drotnunargjörnu sægarpa, og ættum vjer
því öðrum þjóðum betur, að geta skilið
þetta nauðsynjamál þeirra.
011 stefna þeirra í innanlands stjórnmál-
um hefir nú á síðari árum beinst í þá átt,
að nálgast oss sem mest og er það því
mín skoðun að við megum á engan hátt
styggja þessa þjóð, sem gæti orðið oss að
ómetanlegu liði ef vjer lentum í ófriði við
einhverja af hinum nágrannaþjóðunum.
Gagnfríðindi þau er þeir bjóða, að mega
»róa í Vestursjóinn« við og við í skamm-
deginu, mun mörgum Kaplskýlingi kær-
komin.
8. þm. Ks.: ]eg verð að játa það, að
mjer kom töluvert á óvart að þessi háttv.
þingmaður gerðist flm. að slíku frv. sem
þessu. ]eg hefi þrásinnis brýnt það fyrir
hv. deild, hve vel við verðum að vera á
verði um sjálfstæði vort og skil jeg ekki
hvern veg forsætisráðherra, sem alla tíð
hefir verið hinn einbeittasti og ákveðnasti
forvígismaður í frelsisbaráttu vorri, fer að
rjettlæta slíkar rjettindagjafir fyrir kjós-
endum sínum, og trúi jeg því trauðla, að
annað eins landráðamál og þetta sje komið
inn á þingið með vilja stjórnarinnar. —
Sem kunnugt er, er hrognkelsaveiði aðal-
atvinnuvegur vor og mega því þeir menn,
er leigja sig til slíkrar leppmensku sem
þessarar, kallast hinir örgustu föðurlands-
svikarar (fors. hringir).
Hinn pröngi markaður fyrir þessar af-
urðir vorar, má síst við því, að framleiðsl-
an aukist svo gífurlega, sem hjer er til
stofnað, meðan sendimönnum vorum hefir
ekki tekist að kenna hinum menningar-
þjóðunum að eta íslenska saltgrásleppu.
Markaðurinn er nú þegar svo bágborinn,
að ekki er lengur unt að selja rauðmag-
ann á eina krónu, sem þó átti að vera
lágmarksverð.
Fríðindi þau er Vesturbæingar bjóða
oss, er ljeleg tálbeita, sem vjer Kaplskýl-
ingar höfum að þessu notfært okkur án
sjerstaks leyfis, og eigi að fara að verja mið-
in, mun engum skotaskuld úr því, að leita
upp fyrir Læk.
Hv. flutningsmaður gerði mikið veður
út af hermensku nágrannaþjóðarinnar, en
sagan sýnir oss, að ekki eru þeir ósigr-
andi, því ósigur biðu þeir, þótt liðsmunur
væri mikill, þá er þeir gerðu uppreisn
gegn yfirþjóðinni og Gunnar Espho-
lin hershöfðingi kúgaði þá til hlýðni. —
Nú hefi jeg heyrt því fleygt, að þeir sjeu
farnir að halda einhver sjálfstæðismót aftur
og syngi uppreisnarsöngva eftir þjóðskáld
sín. —
]eg er því algerlega frábitinn allri sam-
vinnu við þá að sinni, og hygg jeg að
hjer ætti við að segja sama og Páll þver-
æingur sagði forðum daga, þegar kongur
vildi fá Drangey, eða einhverja af eyjun-
um þarna fyrir norðan »að heilan her
mætti fæða á hrognkelsunum af Kapla-
skjólsmiðum*.
Lýk jeg svo máli mínu með þeirri á-
skorun til allra einlægra ættjarðarvina, að
þeir afstýri þessu fargani, sem getur orðið
bráðhættulegt okkar unga og efnilega
sjálfstæði.
4. þm. Ks.: Við nánari lestur þessa
frv. kemur það í ljós, áð ýmislegt er
ógreinilega framsett í því.
Mig langar t. d. að fá að vita hvort það
er saltgrásleppa eða sígin, sem þeir ætla
að veiða þarna úti á miðunum okkar.
Einnig væri mjer kært að fá upplýst,
hverskonar veiðarfæri þeir ætla sjer að
brúka. Hvort hjer sje um að ræða hand-
færi, lóðabrúkun eða troll og fer atkvæði
mitt mikið eftir því hver svör jeg fæ.
10. þm. Ks.: Menn fara nú að
gerast nokkuð herskáir hjer í deildinni,