Búfræðingurinn - 01.01.1951, Page 110

108
BÚFRÆÐINGURINN
að reynslan hafi kennt þeim, að votheysgerðin sé eitt öruggasta og
mikilvirkasta tækið, sem þeir beita í baráttunni við hina óstöðugu
sumarveðráttu. En það er lærdómur, sem bændur víðar um land ættu
að tileinka sér í verki.
Yatnsrækt
Eftir Atla Baldvinsson garðyrkjumann, Hveravöllum
Hin síðari ár hafa blöð og tímarit, erlend og innlend, öðru hverju
birt greinar um hina svonefndu vatnsrækt.
Eru þar sagðar hinar ótrúlegustu sögur um uppskerumagn það, er
fengizt hefur með þessari nýju ræktunaraðferð, svo að ætla mætti, að
um væri að ráeða algéra byltingu í ræktunarmálum, einkum í suinum
greinum garðyrkju.
Frásagnir eins og þær, sem hér hafa verið nefndar, eru vel til þess
fallnar að vekja forvtini manna. En raunhæfa fræðslu veita þær ekki,
og er oft erfitt að segja um, hvað er sannleikanum samkvæmt og hvað
er tilbúningur og heilaspuni að meira eða minna leyti.
Hins vegar er eðlilegt, að ræktunarmönnum leiki hugur á að fá
sannar fregnir um þessa hluti, og má raunar furðulegt teljast, að ís-
lenzkir garðyrkjumenn, og þá einkum þeir, er sótt hafa menntun sína
að meira eða minna leyti vestur um haf, til Ameríku, skuli ekki hafa
látið til sín heyra um svo merkilegt mál. Því að vestur þar hafa um s.l.
20 ár verið gerðar mjög rækilegar tilraunir með ræktun jurta án jarð-
vegs, í næringarefnaupplausn. Tilraunir þessar hafa leitt til svo álit-
legrar niðurstöðu, að ræktunaraðferðin hefur nú verið tekin í notkun
í allstórum stíl.
Ef skrifa ætti ítarlega um vatnsræktina, tilraunir þær, er gerðar hafa
verið, og reynslu þá, sem fengizt hefur, væri það nægilegt efni í stóra
bók. Hér verður því aðeins stiklað á örfáum atriðum almenns efnis,
en ekki reynt að taka til meðferðar hinar fræðilegu og tæknilegu hlið-
ar málsins.
Vatnsræktin, sem Ameríkumenn nefna „Hydrophonics“ (sbr. gríska