Ármann - 01.04.1959, Blaðsíða 55

Glíma tíl Frakklands
Kjartan Bergmann Guðjónsson
skoraði hann í þetta sinn. Ákafinn í
sundmönnum var mikill og ekkert var
gefið cftir. Sparkað var í hvað sem
fyrir var, og eitt sinn er Guðjón Ólafs-
son liafði leikið lengi með boltann og
var kominn ískyggilega nærri marki
var hann tekinn af honum. Fleygði
hann sér þá á magann og æpti: „Dóm-
ari, hvað fæ ég fyrir þetta?“
Að lokinni keppni var haldið kaffi-
samsæti fyrir keppendur og mættu þeir
flestir, svo og formaður félagsins. Var
þar ákveðið að keppni þessi skyldi
haldin árlega, og einnig að keyptur
yrði bikar til keppninnar, en um það
hafði áður verið rætt.
Keppni þessi hefur vakið mikla at-
hygli innan félagsins og hafa fleiri
deildir sótt um upptöku í kcppnina, en
óneitanlega vinnur hún að bættu sam-
starfi og félagsanda.
Haustið 1958 tók Kjartan Bcrgmann
Guðjónsson við þjálfun hjá glímu-
deildinni. Kjartan er orðinn kunnur
fyrir afskipti sín af íþróttamálum, en
þó einkum í sambandi við glímuna.
Hann byrjaði ungur að glíma í heima-
sveit sinni, Borgarfirði. Síðan lá leið-
in til hinna stærri glímumóta í Reykja-
vík, og jafnframt til Ármanns, og hlaut
hann þar marga góða sigra.
Vér hittum Kjartan að máli og
spurðum hann spjörunum úr um glím-
una hjá Ármanni í dag. Honum fórust
m. a. orð á þessa leið:
„Glímuæfingar hófust 15. okt. Fyrst í
stað voru æfingar illa sóttar, en úr því
rættist þó fljótlega, eftir að ákveðið
var að hefja glímunámskeið, en það
hófst í byrjun nóvember. Þátttaka í
þessu námskeiði var ágæt, og hafa
margir, sem þá hófu að æfa glímu,
haldið því áfram, svo vonir standa til
að þegar tímar líða muni Ármann að
nýju eignast röskva glímumannasveit.
Mikið happ hcfur það verið fyrir
glímudeildina, að hinn ágæti glímu-
maður, Rúnar Guðmundsson, hefur nú
hafið æfingar að nýju, eftir margra ára
hvíld. Einnig æfir Trausti Ólafsson af
kappi, og er mikill fengur að þessum
tveim glímumönnum fyrir félagið. Alls
munu hafa æft um 40 manns í vetur,
þó aldrei allir samtímis.“
„Á hvað leggur þá mesta áherzlu í
glímukennslunni?“
„Ég tel það aðalatriðið að menn
læri brögð og varnir til hlítar, áður en
farið er að eigast við í glímunni. Þá
er mikil áherzla lögð á stígandi og
einnig að menn temji sér mjúkleika og
snarræði þegar þeir glíma.
Það er mesti misskilningur að slysa-
hætta sé meiri í glímunni en ýmsum
öðrum íþróttagreinum. Mín reynsla er
sú, að svo þurfi ekki að vera.“
„Hvað er þitt álit á þeim öldudal,
sem glímuíþróttin er nú í?“
„Ég held að of lítið hafi verið gert
fyrir glímuna og að þeir sem fara með
yfirstjórn glímumálanna vanræki að
reyna að efla hana. Veit ég ekki nema
rétt væri að stofna sérsamband í glím-
unni, og væru þá kannski vonir til að
lögð yrði meiri rækt við hana. Einnig
held ég að glímukennsla í skólum sé
æskileg.“
„Hvað er efst á baugi hjá ykkur
glímumönnum núna?“
„í sumar ætlum við að leggja land
undir fót, og í þetta sinn til Frakk-
Riinar Giidmundssoit
armann
55