Ármann - 01.02.1961, Blaðsíða 20

Fer hér á eftir lýsing á glímunni eins og
hún birtist í Árbók íþróttamanna 1947:
„Skjaldarglíman var háð 1. febrúar í Iðnó,
húsið var troðfullt. Óhætt mun vera að telja
hana hina veigamestu kappglímu, er háð hef-
ur verið í Reykjavík. Hvað úrslit snertir er
hún sérstök í sinni röð, og munu þau trauðla
fyrnast í minnum þeirra, er á horfðu. Þegar
fyrsta umgang var lokið, stóðu þeir jafnir að
vígi þessir þrír: Hallgrímur, Sigurjón og
Guðmundur A. Stefánsson, höfðu hlotið
eina byltu hver. Þá runnu þeir saman á ný, og
sá umgangur lyktaði á sama veg. Nú fór að
vandast málið. Áhorfendur urðu næsta
spenntir fyrir úrslitum og kvað þétt við lof í
lófa þeirra. Eftir litla hvíld var hafinn annar
umgangur milli þessara þriggja. Var nú víga-
móður næsta mikill - ekki einasta í köppun-
um - gamlir karlar, sem minnti, að þeir
fyrir mannsaldri hefðu verið glímumenn,
skulfu cins og strá, og ungu stúlkurnar máttu
ekki sætum halda. Enn fór sem fyrr. Sigur-
jón lagði Hallgrím, - Hallgrímur lagði Guð-
mund Stefánsson og Guðmundur Stefánsson
lagði Sigurjón. Nú varð engin hvíld, nú varð
til skarar að skríða, þótt lúnir væru. Var nú
sóknin öllu skarpari en i hinum fyrri atlög-
um og mátti nú ekki á milli sjá. Úrslitin urðu
þó von bráðar og greinileg, og allra dómur
var sá, að Hallgrímur hefði vel til skjaldarins
unnið.“
Eins og að líkum lætur tók Hallgrímur
þátt í fjölmörgum kappglímum og sýningar-
glímum öðrum en hér hefur verið drepið á.
En þetta læt ég nægja til að sýna glímuhæfni
hans.
Hallgrímur Benediktsson var afburða
glímumaður, hvort heldur var til sóknar eða
varnar. Helzta bragð hans mun hafa verið
klofbragð og hælkrókur á lofti, annars var
hann hinn fjölbrögðóttasti, en auk þess ó-
venju sterkur í mótbrögðum. Auk glímunnar
iðkaði Hallgrímur bæði fimleika og sund.
Aldamótakynslóðin var borin til mikilla
athafna. Það var gæfa Islands, að í dagrenn-
ing íslenzkrar endurreisnar komu margir
vaskir menn fram á athafnasviðið, einbeittir
í þeim ásetningi að vinna þjóð sinni sem
allra mest til gagns og sóma. Einn þeirra var
Hallgrímur Benediktsson. Þegar Hallgrímur
hóf sjálfstæðan verzlunarrekstur var innflutn-
ingsverzlunin ennþá að all-verulegu leyti í er-
lcndum höndum. Margs konar erfiðleika var
við að etja fyrir þá Islendinga, sem tóku upp
baráttuna fyrir því að færa verzlunina inn í
landið. En fyrirtæki Hallgríms Benedikts-
sonar sigraðist á þeim, færði út kvíarnar og
vann sér traust og álit.
Hallgrímur Benediktsson tók mikinn þátt
í félagsmálum og gegndi fjölmörgum opin-
berum trúnaðarstörfum. Hann átti sæti í
stjórn íþróttasambands Islands um margra
ára skeið, og var formaður verzlunarráðs um
fjölmörg ár. Þá sat hann í áratugi í stjórn
Vinnuveitendafélags Islands, Eimskipafélags
Islands og Sjóvátryggingafélags Islands. I
bæjarstjórn Reykjavíkur átti Hallgrímur
Benediktsson sæti í allmörg ár, og var forseti
bæjarstjórnar um eitt skeið. Á Aiþingi átti
hann sæti árin 1945-1949.
Hallgrímur var fæddur 20. júlí 1885 á Vest-
dalseyri við Seyðisfjörð, sonur Benedikts
bónda á Refstað Jónssonar prests í Reykja-
hlíð og seinni konu hans, Guðrúnar Björns-
dóttur frá Stuðlum í Reyðarfirði.
Hallgrímur fluttist til Reykjavíkur árið
1905 og dvaldist þar til æviloka.
Hallgrímur Benediktsson Iézt 26. febrúar
1954 á 69. aldursári. Fagurlimaður, karlmann-
legur og stæltur í fasi, sem ungur væri, var
hann til hinztu stundar.
Hallgrímur Benediktsson starfaði jafnan af
mikilli ósérplægni, alúð og velvild að hverju
sem hann gekk, og af yfirlætislausum glæsi-
brag. Góðgirni hans og drengskapur voru
honum öruggur leiðarvísir.
18
Armann