Morgunn - 01.12.1984, Side 91

NÝJUSTU KENNINGAR . . .
165
Fjórða sviðið.
Nú fara þessar verur inn í veröld, em Myers finnst
hann helzt geta kallað yfir-jarðneska. Þær eru enn í etern-
um. Myers þykir eter ekki gott orð, en hann segist ekki
geta fundið neitt annað nafn á því lofti eða öllu heldur
útstreymi, sem heyri efnisheiminum til, og biður menn
að hafa það hugfast, að efnið, eins og menn þekkja það
á jörðunni, eigi uppruna sinn að rekja til etersins.
Meðan sálarmaðurinn vill lifa aðallega í líkama, verður
hann að sætta sig við að vera yfir-jarðnesk vera. 1 þeirri
tilveru eru mörg stig, margs konar líkamir. Sveifluhraði
þeirra er mismunandi; því fínni sem líkamirnir eru, því
meiri verða hinar andlegu og vitsmunalegu skynjanir, því
víðtækari skilningurinn, því háleitari reynslan af þeim
leyndardómi, sem vér nefnum guð.
Þessi veröld er frummynd jarðarinnar. Jörðin er ljót og
óhrein eftirmynd af þessari veröld. Myers líkir jörðinni
við málverk, sem gert er eftir meistaraverki. Eftirlíkingin
er afar ófullkomin og sums staðar afskræmd. Hið sanna
líf vantar.
I þeirri veröld, sem hér er um að tefla, er ýmislegt að
sjá, sem ekki er til á jörðunni og fyrir því verður ekki
lýst með orðum. En nokkuð er það áþekkt, nokkuð sam-
svarar það því, sem náttúran framleiðir á jörðunni. Blóm
eru þar, en þau hafa iögun, sem ekki þekkist á jörðunni,
htir þeirra ei’u frábærir og ljós streymir út frá þeim.
Slíkir litir og slík Ijós ei’u ekki til í hinu jarðneska litbandi.
Vér lýsum þeim, segir Myers, með hugsunum og ekki
með orðum. Því að hér eru orðin fallin úr tízku. Samt
verður sálin, á þessu stigi meðvitundarinnar, að heyja
bai’áttu og leggja á sig ei’fiði; hún verður fyrir soi’g, en
ekki jarðneskri soi’g; hún verður fyrir algieymis fögnuði,
en ekki jarðneskum fögnuði. Soi’gin og fögnuðui'inn ei'u
andlegs eðlis. Hvort tveggja er mikilfenglegx’a en nokkur