Jazzblaðið - 01.04.1951, Blaðsíða 19

Don Marinó segir frá:
Óþekktur snillingur og fleira frá Ítalíu
Þegar ég var á Ítalíu í september
síðastliðnum, dvaldi ég í Napoli í nokkra
daga og eins skrapp ég til Rómar, en
því miður var tími minn svo naumur á
hinum síðarnefnda staðnum, að mér
gafst ekki tími til að kynnast þar músík-
lífi, enda var för mín ekki farin þangað
í þeim tilgangi. En sem kunnugt er,
er geysimikið skemmtanalíf í þessari
merku borg og hafa frægir tónlistar-
menn og kvikmyndaleikarar, svo að ein-
hverjir séu nefndir, afar oft dvalizt þar
um lengri og skemmri tíma, og er svo
enn. Skemmtanalíf og skemmtistaðir eru
á háu stigi og sagðir fjölmargir. En þá
sögu má nú segja um flestar stórborgir
heimsins. Hinsvegar er Vatikanið og
listasöfn Páfans ekki nema á einum
stað í heimi hér: í Róm; þess vegna
hafði ég ekki tíma til að fara í einn
einasta næturklúbb, auk þess sem fjár-
málaástandið var því til fyrirstöðu. —
Sama var að segja, eftir að ég kom aft-
ur til Napoli og því get ég ekki sagt, að
ég hafi heyrt þar eða séð neitt, sem
vert er frá að segja.
Hins vegar hafði ég góðan tíma og
skilyrði til hins gagnstæða, meðan ég
dvaldi á Norður-Ítalíu, í Genova, og þar
hafði ég hina skemmtilegustu viðkynn-
ingu við hljómlistai'menn af ýmsu tagi.
Þar með er ég kominn að efninu.
í KJALLARAHVELFINGUNNI
Fyrsta kvöldið, sem ég var í Genova,
fór ég upp í gamla borgarhlutann, sem
einkum er sérkennilegur fyrir mjög
þröngar götur, há hús, fjölbreytta fýlu,
verzlanir og 'vínstofur. Á Ítalíu og ís-
landi eru viðhorfin afar ólík, sem bezt
má sjá af því, að syngi menn á götum úti
á kvöldin, eru þeir teknir fastir og sekt-
aðir á íslandi, meðan klappað er fyrir
þeim og þeim gefnir peningar á Ítalíu.
Ja, hvað ætli yrði sagt og gert, ef t. d.
Svavar Gests og sex aðrir kæmu með
hljóðfæri undir hendinni og byrjuðu að
spila á Útvegsbankatröppunum klukkan
tíu um kvöld og klukkan ellefu kæmu
svo Öskurbuskur og byrjuðu að syngja
á næsta götuhorni? Slíkt er afar algeng
sjón í Genova, og eru heilir söngflokkar
sem kannske leika á hljóðfæri á milli, á
hverju kvöldi einhvers staðar í gamla
hverfinu. Og ég skal segja ykkur, að
stemningin og blærinn eru þannig að ég
held að þetta hafi verið eitt hið ógleym-
anlegasta, sem fyrir mig bar þar í borg.
Nú má enginn misskilja þetta svo, að
Svavar eða Öskubuskur hafi gert sig sek
um slíkt þar suður frá, heldur er um að
ræða ítali, sem um verður að segja, að
séu yfirleitt afar söngvinn þjóð. Ég býst
við, að þar verði erfitt að finna jafn
marga (miðað við fólksfjölda, eins og
Spegillinn og fleiri segja) eins og hér
heima, sem telja tónlist fólksins, al-
mennings, hávaða sem einungis haldi
vöku fyrir syfjuðum að kvödlagi. Og
svo mikið er frjálsræðið eða þroskinn'
þar suður frá, að ef þú átt gítar og
langar til að spila á hann, þá getur þú
farið beint á skemmtilega vínstofu og
spilað bæði fyrir sjálfan þig og gest-
ina. En ávaxtavín suðurlandabúanna
hafa lík áhrif á þá, eins og gott kaffi
19