Nýtt kvennablað - 01.05.1952, Blaðsíða 4

næringarefnafræða, — og allar hafa þær leitt í ljós
mikilvægi hinnar óskemmdu, lijandi jurtafœfiu fyrir
líf okkar og heilsu. Ganga sumir merkustu manneldis-
fræðingar nútímans svo langt að telja, að aðalorsakir
flestra hinna fjölþættu lirörnunarsjúkdóma, sem alls-
staðar elta menninguna eins og skugginn, eigi sínar
öflugustu rætur í rangsnúnu og ónáttúrlegu mataræði.
í raun og veru sé því aðeins um eitt að gera fyrir
þjóðirnar, ef þær vilja losna úr helgreipum heilsu-
leysis og úrkynjunar, það, að snúa við af hinum breiða
vegi hinna dauðu fæðuefna og leita milliliðalaust til
hinnar lifandi faiSu.
Einhver þekktasti og athyglisverðasti manneldis-
fræðingur nútímans er vafalaust danski læknirinn,
Kristine Nolfi. Eins og mörgum er ef til vill kunnugt
stóð allmikill styr um hana fyrir nokkru í Danmörku.
Stéttarhræður hennar þar áttu eitthvað bágt með að
átta sig á kenningum hennar og lækningaaðferð,
þegar hún, að því er virtist ómótmælanlega, hafði
læknað sjálfa sig af krabbameini á háu stigi með
hráu jurtafœ'Si einvörðungu. Árið 1945 stofnaði Krist-
ine Nolfi heilsuhælið Humlegárden. Þar framfylgir
hún sínum lækningaaðferðum og læknar sjúklingana
fyrst og fremst með mataræðinu, sem er fersk eða
lifandi. hrá jurtafœSa auk mjólkur og eggja.
í bók sinni „Lifandi fœSa,“ sem fyrir ári síðan var
þýdd á íslenzku, en nú hefur komið 7 sinnum út í
Danmörku, segir Nolfi meðal annars frá því, hvern-
ig hún sigraðist á sjúkdómi sínum, krabbameininu,
sem hún hafði gengið með í fleiri ár. Þá segir hún
frá Idumlegárden og því hrautryðjendastarfi, sem
þar er unnið á sviði manneldis- og heilbrigðismála.
Hinn undraverðri árangur, sem náðst hefur þar í bar-
áttunni við ólíkustu sjúkdóma, gengur oft vissulega
kraftaverki næist, og eru margar sjúkrasögur í bók-
inni, sem staðfesta þetta. Auk alls þessa er bókin að
mörgu leyti gagnmerk, Ijós og alþýðleg fræðibók í
manneldis- og heilsufræðum. Vildi ég hvetja allar hús-
freyjur og aðra, sem um þessi málefni hugsa, að eign-
ast bessa ódýru og ágætu bók, því að af henni má
vissulega nema merkilegan lærdóm. Auðvitað ætlast ég
ekki til og geri alls ekki ráð fyrir að heilbrigt fólk fari
almennt að haga lífi sínu og mataræði alveg eftir regl-
um þeim, sem gilda á Humlegárden, forsmái t. d.
alveg kjöt- og fiskmeti, hversu heilsusamlega sem það
er framreitt og matreitt. En hinu held ég fram, að mik-
inn fróðleik og merkilegar leiðbeiningar megi af bók-
inni fá. Við lestur hennar hlýtur okkur meðal annars
að verða ljósara en áður, að vel ræktaður garður
með kartöflum og öðrum algengustu og auðræktuðustu
matjurtunum okkar, svo sem rófum, gulrótum, græn-
káli, hvítkáli, salati, spínati og hreðkum, getur ekki að-
eins drýgt í búi og búri, heldur gelur hann einnig
verið, ef'rétt er meðfarið og rétt neytt afurða hans,
einhver ágætasti og ódýrasti hcilsuvörSur og heilsu-
gjafi heimilisins. Jafnframt mættum við minnast þeirra
sanninda að einnig úti í náttúrunni er ekki svo fátt
hollra jurta, berja og blaða, þar á meðal blessað
skarfakálið, sem líka er afar auðræktað í görðum og
ætti því að skipa fastan sess í hverjum kálgarði.
í gömlum sögnum og sögum er stundum getið um
töfrafullan lækningamátt ýmissa undragrasa og fá-
gætra græðijurta. Eftir að liafa lesið bók frú Nolfi
hvarflaði mér í hug, að í þessu sem mörgu öðru liafi
sagnir og æfintýr merkileg sannindi að geyma. 1
bók hennar er þetta meðal annars sagt um hvítlaukinn:
„Vakni maður að morgni dags með nefrennsli eða
hálsbólgu eða eymsli í hálsi — en það eru byrjunar-
einkenni kvefs — þá er bezta ráðið að ganga með
hvítlauksbita í munninum. Eftir hálfan eða heilan
sólarhring er allt kvef á bak og burt, smitunarhætta
um garð gengin og aðrar slæmar afleiðingar.“---------
„Við graftrarnöbbum í andliti er gott að nudda þá
nokkrum sinnum á dag með sundurskornum hvítlauk.
Vörtur læknast oft á sama hátt. Það dregur líka úr
tannverk að hafa hvítlauk í munninum."
I seinustu heimsstyrjöld var Hka farið að nola hvít-
laukssmyrsl við sár. Vann |>rófessor Tokin við háskól-
ann í Tomsk fyrst að rannsóknum og tilraunum á
þessu sviði og notaði lauksmyrsl til að eyða bakterí-
um. Seinasta styrjaldarárið voru þessi lauksmyrsl
reynd við særða hermenn, sem voru sérstaklega illa
farnir. Um árangurinn af því er þetta sagt í bók
Nolfis: „Fyrstu áhrifin af lauksmyrslinu gerðu lækn-
ana orðlausa af undrun. Sárin, sein höfðu verið ötuð
vilsu og óhreinindum, skiptu þegar um lit — voru
áður sjúklega grá, en fengu nú á sig ljósrauðan lit,
svo að því var líkast sem sjá mætti blóðið með græði-
magn sitt leika um sárið. Verkirnir hurfu samstutidis.
Lauksmyrsl voru lögð við .sárin í annað sinn, og þá
eyddust ígerðir og ódaunn. Eftir fimm daga fóru sár-
in að gróa, nýjar frumur mynduðust og þroti hvarf.“
Nú á dögum eru kartöflur dagleg fæða allrar al-
þýðu. En hverjir skyldu trúa því, að hráiar kartöflur
— auðvitað etnar með hýðinu — sé einhver merki-
legasta og hollasta fæðutegund sem hægt er að fá, að
dómi frú Nolfi og fleiri manneldisfræðinga. Meðal
annars segir Nolfi þetta um þær: Kartöflur eru all-
auðugar að fjörefnum, einkum B og C fjörefnum.
Þær innihalda þrisvar sinnum meira B-vitamín og 2—
3 sinnum meira C-vitamín en bananar., sem okkur
Framh. á 12. síðu.
2
NÝTT KVENNABLAÐ