Nýtt kvennablað - 01.05.1954, Blaðsíða 13

Gufirún frá Lundi:
OLDUFOLL
FRAMHALDSSAGAN
Það var málrómur nágrannakonunnar í Nausti. Sízt
af öllu hafði hún viljað, að hún kæmist ofan í heim-
ilisástæður sínar, en það var náttúrlega komið um allt
nágrennið, að hún væri farin að sofa annars staðar.
Krakkarnir höfðu náttúrlega gásprað í því og þá held-
ur ekki ómögulegt að Jóna systir hennar hefði getið
um það út í frá. Hún tók harðfisk og tvær flatkökur
úr búrkistunni, tólgarbita fann hún líka í myrkrinu.
Með þetta smaug hún eins og þjófur út um sínar eig-
in bæjardyr.
Það var svalur froststormur úti, sem næddi gegnum
föt hennar. Ólíkt hefði verið notalegra að fara inn í
baðstofuna, þar var allt af góður ylur. En hún hugsaði
til allsleysisins hjá Jónu. Þar var sjaldan annað á
.borðum, en sætt kaffi, hátíð ef hún gat keypt sér salt-
fisk. Hún hljóp í eirium spretti inn eflir. Stormurdnn
var á eftir henni og leiðin ekki löng.
Jóna og dóttir liennar tóku feginsamlega við harð-
fiskinum og brauðinu og tóku hiklaust til matar síns.
„Hvernig var upplitið á karlskepnunni?“ sagði Jóna
tyggjandi. „Hann hefur tekið betur á móti þér en mér,
sem annað hvort væri. En meira hefði hann nú gelað
látið það vera en einn einasta fisk. Hann hefur kann-
ske ekki haft meira heima.“ „Ég sá hvorki hann, né
neinn annan“, sagði Signý andvarpandi. „Ég heyrði,
að Þorbjörg í Nausti var inni og fann indæla kaffi-
lykt, svo mig sárlangaði í, en af því Þorbjörg var þar
fór ég ekki lengra en í búrkistuna.“
„Blessuð lofaðu þeim að svolgra það í sig, það er
nóg kaffi til hjá mér og ég sé ekki betur en það ætli að
fara að sjóða á katlinum,“ sagði Jóna. „Auðvitað tek-
ur Þorbjörg Jónas að sér, þegar þú ert farin. Það er
hennar vani að snúast kringum þá karlmenn, sem vant-
ar konur. TTún verður varla eins eftirlát við hann og
þú, Nýja mín. Það borgar sig ekki meinleysið. Það
hefur maður séð, oft og einatt.“
„Það getur nú varla þrifist, að ég verði marga daga
utan heimilisins. Það yrði þá eitthvað skrítið útlitið
á því,“ sagði Signý. „Það leit víst ekki mjög illa út
þarna. þegar ég leit inn um daginn. Náttúrlega hefur
það verið Þorbjörg, sem var þar að verki.“ sagði Jóna.
,,Hvað er nú þetta? mér heyrist einhver vera á ferð
hér fyrir framan.“
Þær hlustuðu allar. Það var einhver að fikra sig
inn göngin, svo var hurðin opnuð og Sigga litla í
NÝT-T KVENNABLAÐ
Bjarnabæ birtist í gasttinni og bauð gott kvöld.
„Komdu inn fyrir svo ylurinn rjúki ekki fram,“ sagði
Jóna, allt annað en lilýlega. Sigga horfði vandræða-
lega í kringum sig. „Hvað ert þú að fara skinnið mitt?“
spurði móðir hennar. Það var ekki luust við, að hún
skammaðist sín fyrir að láta han’a sjá, að þær væru að
rífa í sig mat úr búrkistunni í Bjarnabæ. Sigga færði
sig til hennar og sagði volæðislega: „Góða mamma.
farðu að koma heim. Það er allt svo leiðinlegt, þegar
þú ert ekki heima.“ Jóna varð fyrri til svars en systir
hennar: „Er ekki Þorbjörg í Nausti hjá ykkur. Það
hefur minnsta kosti heyrzt.“
„Hún kemur á hverjum morgni og á kvöldin Hka og
skiptir á Jóa litla og þvær honum. Hún hefur líka
þvegið gólfið og búið til brauð,“ sagði Sigga.
„Þetta gengur víst ‘ekkert illa, þó að mig vanti,“
sagði Signý. „Það þykir ekki svo mikið varið í verkin
mín. Faðir þinn segir, að það þurfi ekki mikið fyrir
Jóa litla að hafa á nóttunni. Kannske finnst honum
annáð, þegar hann þarf að hugsa um hann sjálfur.“
„Hún er búin að þræla nóg hjá ykkur,“ greip Jóna
fram í. „Nú vona ég, að það taki enda. í vor ætlar hún
að skilja Við karlstaurinn liann föður þinn og verður
frí og frjáls. Þér er ekki vorkunn að taka að þér heim-
ilið. Það er ég, sem ætla að ráða fyrii henni í þetta
snn, svo að hún verði ekki alveg að aumingja heima
hjá ykkur.“
„Heldurðu, að við vitum ekki, að það ert þú, sem
hefur komið þessu öllu af stað,“ snökkti Sigga, „en ég
veit, að mamma kemur heim aftur til okkar. Ætlarðu
ekki að gera það mamma?“
„Ég kem kannske í fyrramálið,“ sagði Signý. „Ég
sef mikið betur hérna. Þú getur reynt að sofa með Jóa,
ef pabba þínum finnst það erfitt,“ bætti hún við í
hlýrri málróm. — „Hann vill ekki, að ég sofi með
hann,“ sagði Sigga. — „Jæja, látum hann þá sofa
með hann. Hann hefur víst ekki annað að gera,“ sagði
Jóna.
„Hann þarf að hugsa um kúna og kindurnar á dag-
inn. Þá verður Tryggvi að reyna að hugsa um Jóa,
þegar ég er í skólanum,“ sagði Sigga. Dóttir Jónu hét
líka Sigríður, því að það var móðurnafn þeirra systr-
anna. Hún var á fermingaraldri. Hún hló að mæðu-
svipnuin á nöfnu sinni. „Að sjá nú, hvað Sigga er
vesaldarleg á svipinn, þó að hún sé í þessari fínu
kápu. Engin stelpa á eins kápu, nema hún og Bína í
Móunum. Þvílíkt mont! Ég skyldi nú sýna ykkur það,
hvort ég gæti ekki sofið með krakkagarminn og soðið
matinn,“ sagði hún í kveljandi stríðni. „En þú þarft
auðvitað alltaf að vera í Bakkabúðarskólanum á kvöld-
11