Síldin - 06.03.1939, Blaðsíða 5

S I* L D I N
5
sndverkunarpróf. Dráttarbraut
SigSufjardar
tekur að sér nýsmíði og allskonar
viðgerðir á skipum og bátum.
Tekur á land skip allt að 150 tonna.
Efni fyrirliggjandi.
Fyrsta flokks vinna. Sanngjarnt verð.
Höfum ávallt birgðir af
dilkakjöti, nautakjöti og hangikjöti.
AFGREIÐUM TIL SKIPA ALLAN SÓLARHRINGINN.
Kjötbúð Siglufjarðar, sími 74
Geymsluhús fyrir
matjessíld.
Á síðastl. sumri lét Síldarútvegs-
nefnd, að tilhlutun Landssambands
sildverkunarmanna, fara fram próí
í síldverkun. Það var haldið á
Siglufirði og er hið fyrsta í þess-
ari grein.
Prófið var i 3 aðalflokkum:
1. Skriflegt — svör við spurn-
ingum.
2. Verklegt — síldverkun.
3. Skoðun á síld.
í skriflegu prófi voru lagðar
fyrir til úrlausnar um 40 allitarleg-
ar spurningar, viðvikjandi sild og
meðferð hennar, allt frá því, er
veiði hefst og þar til síldin full-
söltuð er flutt út.
Verklega prófið var í því fólgið,
að prófsveinar verkuðu undir
eftirliti þar til settra manna, þrjár
tunnur síldar hver, með mismun-
andi verkunaraðferðum. Voru
tunnurnar síðan innsiglaðar og
fengnar Síldarútvegsnefnd til
geymslu, ásamt skriflegum skýrsl-
um prófsveina um ástand síldar-
innar, þegar hún var tekin til
verkunar, og hvernig verkuninni
var hagað. Þegar síldin var full-
söltuð, var hún skoðuð af próf-
nefndinni og dæmt um verkun
hennar og gæði.
Síldarskoðunarprófið var fram-
kvæmt á þann hátt, að prófsveinar
voru látnir skoða verkaða síld,
dæma um gæði hennar og verk-
unarstig, leita að göllum og lýsa
þeim og af hvaða ástæðum þeir
væru fram komnir, dæma um uin-
búðir, merkingu o. s. frv.
Prófinu luku neðanskráðir 44
menn:
Angantýr Guðmundsson, Sigluf.
Axel Pétursson, Akureyri.
Árni Antonsson, Dalvík.
Ástvaldur Eydal, Kaupm.höfn.
Bergur Guðmundsson, Siglufirðí.
Björgvin Færseth, Siglufirði.
Björn Björnsson, Siglufirði.
Björn Gottskálksson, Reykjavík.
Björn Snæbjörnsson, Vestm.eyjum
J igi Magnússon, Siglufirði.
lir. nhildur Björgólfs, Siglufirði.
Dagmann Þorleifsson, Dalvík.
Dúi Guðmundsson, Siglufírði.
Einar M. Þorvaldsson, Hrísey.
Eiríkur Pálsson, Háskólanum.
Friðjón Stephensen, Rvk.
Frímann Sigurðsson, Dalvík.
Gísli Jónasson, Sigluf.
Guðbjarni Sigmundsson, Akran.
Gunnar Bíldal, Sigluf.
Hannes Jakobsson, Ilúsavík.
Jóhann G. Sigurjónsson, Sigluf.
Jón Arngrímsson, Dalvík.
Jön Ágústsson, Hofsósi.
Jón Gunnarsson, Siglufirði.
Jón Þorsteinsson, Ólafsf.
Karl Ó. Jónsson, Sandgerði.
Kolbeinn Björnsson, Rvk
Kristinn Sigurðsson, Sigluf.
Leó Jónsson, Sigluf.
Oddur Kristjánsson, Rvk
Ólafur Halldórsson, ísaf.
Óskar Garibaldason, Sigluf.
Ragnar Guðjónsson, Sigluf.
Ragnar Guðjónsson, ísaf.
Rögnvaldur Sveinsson, Sigluf.
Sigurður Baldvinsson, Ólafssyni.
Sigurður Sveinsson, Sigluf.
Steindór Helgason, Akureyri.
Sveinn Halldórssson, Bolungarv.
Va’.garð Ólafsson, Akureyri.
Valtýr Þorsteinsson, Rauðuvík
Þorgrímur Guðmundsson, Rvk
Þórhallur Kristjánsson, Hjalteyri.
Auk þessara manna, luku all-
margir fleiri fyrsta hluta prófsins,
en gátu ekki ýmissa hluta vegna
lokið öðrum og þriðja hluta þess.
Prófnefndin var skipuð finnn
mönnum, og voru þeir tilnefndir
af Sildarútvegsnefnd:
Magnús Vagnsson, sildarmatsstj.
Gunnlaugur Guðjónsson, verkstj.
Haraldur Gunnlaugsson, verkstj.
MagnúsGuðmundsson.síldarm.m.
Þorleifur Bjarnason, kennari.
Tilgangurinn með þessu prófi
var sá, að ettirlitsmenn og aðrir
þeir, er hafa á hendi ábyrgðarstörf
við síldverkun, sönnuðu með því
að standast prófið, kunnáttu sína
og hæfni til þessara starfa.
Á prófinu sjálfu munu próf-
sveinar auk þess almennt hafa
mikið lært um meðferð síldar.
Af úrlausnum prófsveina má
draga ýmsar ályktanir um ástæður
fyrir mistökum i síldverkun. Það
verður þó ekki gert hér, að þessu
sinni, en hins má geta, að ýms-
ir, sérstaklega hinir yngri menn,
virðast hafa lagt meiri rækt við
verkun matjessíldar en aðrar verk-
unaraðferðir.
Svo mjög sem afkoma sildveiði-
manna og sildverkunarmanna er
undir þvi komin, að verkun síldar
takist vel, má kalla það óhæfu,
að aðrir fái að hafa umsjón með
verkuninni en þeir, sem hafa aflað
sér sérþekkingar á þeim störfum.
Verður ekki betur séð, en full á-
stæða sé til þess að gera ekki
minni kröfur til þeirra manna en
hinna, sem við aðrar iðngreinar
fást.
Það virðist því mega telja það
sjálfsagt, að hér verði ekki skemmra
gengið en svo, að framvegis verði
haldið uppi námskeiðum fyrirsíld-
verkunarmenn, í svipuðu formi og
Síldarútvegsnefnd hefir gert að
undanförnu, og að loknu hverju
námskeiði séu nemendur prófaðir,
svo að trygging fáist fyrir því.að þeir
hafi aflað sér þeirrar þekkingar í
sildverkun, semnauðsynleg er hverj-
um þeim, er fæst við eftirlit eða
verkstjórn á síldarsöltunarstöð.
Siglufirði, 1. marz 1939.
Haraldur Gunnlaugsson.
»Síldar«-»hausinn«.
Hinn laglegi »haus« blaðsins er
gerður af Braga Magnussyni.
Hverri síldarsöltunarstöð þyrfti
Iylgja góð geymsluhús fyrir að
minnsta kosti alla matjessild og
helst einníg aðra síld, eða tryggur
aðgangur að slíku húsi. Best væri
að geta ekíð síldinni í hús um
leið og saltað er. Það bæði sparar
vinnu og er best fyrir síldina, þótt
þéttar yfirbreiðslur geti að nokkru
leyti komið í þess stað. Enda þótt
nauðsynin á góðum geymsluhús-
um sé almennt viðurkennd, eru
hér á Sigiufirði engin, eða sama
og engin geymsluhús fyrir síld á
mörgum stöðvunum, og þau fáu
sem til eru, eru flest svo lítil, að
þau rúma ekki nema lítinn hluta
af matjessíldinni og eru auk þess
meira og minna ófullkomin, aðal-
lega sökum vöntunar á frárennsli,
sem þó er alveg nauðsynlegt, svo
hægt sé að ápakka inni. Ástandið
er því þannig, að á flestum stöðv-
um er mestöll matjessild og öll
önnur sild geymd úti. Engin stöð
hér á Siglufirði hefir nóg hús fyrir
alla sína matjessíld, og ekki sjald-
gæft, að um ótrúlegt hirðuleysi og
trassaskap sé auk þess að ræða,
og er illt til þess að vita, að mat-
vara skuli vera geymd og með-
höndluð á þann hátt, og er útlit
umbúðanna ljósasti vottur um
þetta.
Örðugleikarnir á þvi, að koma
upp góðum geymsluhúsum, eru
miklir. Bæði eru stór geymsluhús
mjög dýr og á mörgum stöðvum
eru tkki til nógu stórir grunnar
undir slík hús.
Það sem hér á Siglufirði þarf að
gera, er að bærinn eða einstakir
menní félagi byggi stórt geymslu-
hús, sem takí t. d.' 30 þúsund tn.
eða meira. Síldin ætti þá að verða
flutt þangað strax, þegar búið er
að Ioka tunnunum, og sérstakir
menn fengnir til þess að sjá um
síldina í húsinu, pækla og ápakka.
Við þetta ynnist margt: Það spar-
aði vinnu við pæklun — í betri
og fullkomnari áhöldum og útbún-
aði, — og einnig fengist jafnari og
betri vinna við ápökkunina, þar
sem sama fólkið myndi vinna að
mestu leyti. Einn aðalávinningur-
inn yrði þó sá, að hafa síldina
þarna í öruggri geymslu, og ólíkt
þvi, að geyma hana úti, háða sí-
felldum hitabreytingum og oft mjög
sterkum hitum, sem geta orsakað
stórskemmdir. Þá mætti nefna
vinnusparnaðinn við að hafa síld-
ina á sama stað, sérstaklega eftir
að snjór er kominn, og sleppa
þannig við allan mokstur. Umrætt
hús þyrfti að liggja nálægt haf-
skipabryggju, og er líklegt, bótt
ekki verði rakið hér nánar, að
það gæfi þeim sem byggðu góðan
arð, en jafnframt oröið ódýrara
þeim sem nota, heldur en geymsla
í þröngum og óhæfum »kumböld-
um«, auk óbeins hagnaðar, sem
leiddi af betri vöru.
Hér er að rísa upp tunnuverk-
smiðja, sem stöðugt stækkar ineð
hverju árinu, sem líður, svo sem