Organistablaðið - 01.10.1973, Blaðsíða 5

hægt að gera til yndis áheyrendum og til iþroska þeina er nema og
flytja.
Mikils er krafizt af meðlimum Thomanerkórsins og koma þeir
fram þrisvar í viku í kirkjunni og till undirbúnings þess dugir ekki
rninna en þriggja stunda tónlistarnám dag hvern. Þar af leiðandi
verður að hafa hliðsjón af því, að þeir sem véljast í kórinn eigi létt
með almennt nám.
Eins og ég minntist á 'hér að framan, þá var okkur tíðhugsað til
dr. Páls ísólfssonar er hann sem ungur maður var í Leipzig og varði
mörgum árum til orgelnáms. Slíkt var honum, eins og svo mörgum
öðrum, á þeim tíma köllun og hugsjón. Hann gerði meira en að
mennta sig, hann kom heim aftur og miðlaði öðrum af þekkingu
sinni, gaf okkur hrífandi tónverk, og hreif þjóðina með glæsilegum og
einstæðum orgelleik sínum.
Ég get ekki skilið svo við ferð okkar, að minnast ekki á þær ágætu
móttökur er við fengum hjá Thomaskantornum, prófessor Rotzsch
og konu 'hans, en hjá þeim vorum við eina kvöldstund. Próf. Rotzsoh
tók okkur afar vel í Leipzig og sá til þess að okkur yrði sem allra
mest úr tímanum. Hjá honum þótti okkur sérstaklega eftirtektarvert
það meðfædda lag, seon hann virtist hafa á drengjunum jafnt yngri
■sem eldri. Þrátt fyrir mikla festu virtist hann vera þeim frábær fé-
lagi og það á hann meðal annars 'því að þakka, að honum hefur
tekist að varðveita harnið í sér. Próf. Rotzsch er þekktur tenórsöngv-
ari og er honum mikill styrkur við æfingarnar, hversu leikandi Iétt
hann syngur hvaða rödd sem er úr raddskránni og jafnvel hermir
eftir hljóðfærum ef um erfiðar innkomur er að ræða.
Raddþjálfari kórsins er nú Hermann Polster, mikill bassasöngvari,
isem fyrr byrjaði sem drengur i Krosskórnum í Dresden. Sérstaklega
var eftirtektarvert í söngþjálfun hans, bversu vel hann tengdi saman
raddbeitingu, söng frá blaði og hin ýmsu minnisatriði í tónlistinni.
Hægri hönd kórstjórans er ætíð einn af elstu drengjunum, sem
verður að vera þeim hæfileikum búinn, að geta aðstoðað og gripið
'inn í starf lians við kórstjórnina.
Það síðasta sem við kvöddum í Leipzig, var auðvitað Tómasar-
kiíkjan, sem var okkur nú enn meir en fyrr heilagt musteri — must-
eri trúar og tónlistar.
Haulcur Guðlaugsson.
ORGANISTABLAÐIÐ 5