Organistablaðið - 01.07.1977, Blaðsíða 3

Benedikt Gröndal:
Ég man eftir Pétri „Guðjohnsen“, hann var snyrtimaður mikill
og gekk á grænni treyju með gylltum hnöppum; hann hefur þá
þegar verið að hugsa um sönglist, þó mér sé ekkert kunnugt um
það; en hann bjó til handa mér fíólín, náttúrlega eintrjáning, og
gaf mér.
Pétur var góður skrifari og kunni ágætlega til söngs, þó hann
hefði engin sönghljóð, því hann var stirður og óþíður, en hann var
hér þá sá einasti, sem gat leikið á orgelið í kirkjunni, og var illa
launað. Við söng var hann stáliðinn, en gaf sig annars ekki við
neinum fræðum; hann var ekki ókunnugur lögvísi og hafði oft mál
á hendi fyrir ýmsa. Hann var mjög skynsamur maður og greindur,
mesti búforkur og mikilmenni, stór og feitur, skegglaus og ein-
kennilegur, mikill karaktérmaður, ógurlegur afturhaldsmaður og
hinn merkilegasti að öllu. Hann átti góða konu, systur frú Kristínar
Sveinbjörnssonar, af Knudsens dætrum, og með henni fjölda barna,
sem hann kom öllum upp og gerði merkileg og mikilhæf, svo furða
var, með þeim litlu launum, sem hann hafði, og hefur enginn hér
leikið það eftir Pétri. Hann var og barnaskólakennari lengi.
(Ðægradvöl).
Matthías Jochumsson:
Með Pétri Guðjónssyni er fallinn frá einn af merkismönnum
þessa lands og þessarar aldar. Plann var sannnefnt mikilmenni jafnt
að atgjörvi sem í athöfnum; en mestan og beztan orðstír hefur hann
áunnið sér hjá öldum og óbornum með sínu langa og alvarlega
starfi fvrir söngmentun hér á landi, og verður hans nafn ávallt uppi,
sem hins fyrsta endurbætara þeirrar listar á Islandi.
(Þjóðólfur 3. sept. 1877).
Jón Ólafsson:
Söngkennarinn var Pélur Guðjohnsen. Hann var jafnframt skrif-
ari stiftamtmanns. Hann var maður vinsæll mjög af flestöllum skóla-
piltum, en þar fyrir utan átti hann nokkra fáa vini, er mátu hann
mikils að verðleikum, en fleiri átti hann óvini og jafnvel haturs-
ORGANISTABLAÐIÐ ,‘>