SunnudagsMogginn - 23.05.2010, Blaðsíða 23

23. maí 2010 23
„Já, ég er mikill anarkisti og verð æ meiri anarkisti með
árunum. Vilmundur Gylfason kallaði mig sósíal-
anarkista, hvað svo sem það er. Ég trúi í grunninn á sósíal-
ískt jafnræði en um leið hef ég tröllatrú á sköpunargleði
einstaklingsins. En ég verð æ minna flokkspólitískur. Mér
stendur stuggur af öllu sem heitir stjórnvald og forræð-
ishyggja.
Pólitískur rétttrúnaður er það hættulegasta sem til er,
og þá skiptir engu hvort hann er til hægri eða vinstri. Ég
vona bara að næsti borgarstjóri verði ekki möppudýr, svo
ég taki mér aftur í munn orð frá Vilmundi heitnum.“
Ertu tiltölulega sáttur við lífið og tilveruna?
„Ég er hamingjusamur og hef átt litríkt líf. Ég á fimm
ára gutta sem hefur sterka músíktaug, impróvíserar á pí-
anó, er mikill dansari og er alltaf að teikna. Hann hefur
bæði kúbönsku listrænu taugina og þá sem kemur úr
minni fjölskyldu. Saman erum við ægilegir æringjar og ég
veit ekkert yndislegra en að grallarast með honum. Við er-
um sameiginlega að rækta álfa og huldufólk í steinunum
hér í kring.“
Hugsarðu um dauðann?
„Þegar maður eldist sækja á mann tilvistarlegar spurn-
ingar. Með aldrinum aðhyllist ég æ meir það viðhorf að allt
sé tímabundið. Við höfum tíma til láns frá almættinu og
svo erum við farin. En ef það er til framhaldslíf og maður
lifir eftir dauðann, hvernig lifir maður þá? Sjálfur er ég bú-
inn að vera margar persónur. Ef það er framhaldslíf, hvaða
útgáfa af mér mun þá lifa? Mun ég lifa eins og þegar ég var
tvítugur? Eða eins og ég er núna? Eða mun ég lifa eins og
þegar ég var að gera Hrafninn flýgur og bjó yfir mestri
orku?“
Hvaða útgáfa af þér myndirðu vilja að lifði eftir dauð-
ann?
„Ég vona að lífinu ljúki eins og góðri bók – sé búið. Ég
held að það sé einhver grimmasta refsing sem til er að fá
ekki að sofna út af, heldur þurfa að halda áfram að lifa. Það
er eins og að vera í partíi sem ætlar aldrei að ljúka. Allt sem
verður til eyðist upp og svo hættir það að vera til. Það á
líka við um mann sjálfan.“
Einu sinni kom sú tíska upp í leikhúsi að allir ættu að
leikstýra öllum í grúppudínamikk – enginn einn leik-
stjóri, heldur allsherjar samvinna. Niðurstaðan varð eitt
versta leikhús sem sögur fara af. Þessi grúppudínamikk
sannaði að sérhver leiksýning verður af hafa einn afger-
andi leikstjóra. Þjóðstjórnarhugmyndir, eins og hafa
komið fram hér í borginni, verða til þess að stjórnvaldið
verður endanlega andlitslaust. Allir geta vísað á næsta
mann og enginn ber ábyrgð. Það er hætt við að slíkt
stjórnvald yrði fyrst og fremst stjórnvald forræðishyggju
og flatneskju.“
Hvað ertu að gera núna?
„Svíar báðu mig um að gera mynd sem átti að heita
Þungur hnífur og vera mín sýn á Ísland í gegnum tíðina.
Sá getnaður hefur ekki enn orðið í höfðinu á mér að ég sé
tilbúinn að gera þá mynd. Ég finn enga innri þörf hjá mér
til þess – ennþá! Ég er Svíum þakklátur fyrir hugmyndina
og að vilja fjármagna þessa mynd. En hvort ég geri hana
veit ég ekki. Það fer eftir því hvort ástríðan til að kvik-
mynda vaknar. Svo hef ég verið að spekúlera í þeirri hug-
mynd að opna hér vídeótek og sýna víkingamyndirnar
mínar fyrir ferðamenn, og bjóða þá upp á svipaðar veit-
ingar og hægt er að kaupa á Sigurjónssafni hér við hliðina
á. Kannski sækir maður um veitingaleyfi, því ekki! “
Hvað gerirðu á daginn?
„Ég var að bjástra við að skrifa og klippa tilrauna-
kennda mynd, en svo var öllum tölvunum mínum stolið
og skrifin glötuðust og klippið horfið. Ég var búinn að
skrifa ansi mikla heimildarsögu um tímann þegar við Vil-
mundur Gylfason vorum sem mest að bralla. Þetta voru
minningar sem ég setti í hugmyndafræðilegt samhengi.
Ég held að eina byltingin sem hafi ekki étið börnin sín sé
rokk og ról-byltingin. Hún er eina byltingin í heiminum
sem hefur pottþétt leitt gott eitt af sér.“
Ætlarðu ekki að byrja aftur á þessari bók?
„Ég veit það ekki. Maður þreytir ekki stúdentspróf
tvisvar. Og ég þarf að kafa ansi djúpt í sjálfan mig til að ná
aftur í skottið á þessu efni. En kannski jafna ég mig.“
Ertu pólitískur?
virkjaður og borgin gerð skemmtileg fyrir börn. Í líf okkar
Íslendinga vantar oft gleðina yfir því að vera til og dansa
svolítið. Þessi framkvæmd mín í Laugarnesinu var gleði-
flipp og gerð til að skemmta og deyja ekki úr leiðindum.
Það eru til borgarstjórar með skemmtilega sýn, eins og
borgarstjórinn í París sem fékk þá hugmynd að búa til
hvíta sólbaðsströnd við Signu fyrir neðan ráðhúsið. Það er
núna einn vinsælasti staðurinn í París. Það er nauðsynlegt
fyrir allar borgir að eiga skemmtilega borgarstjóra og það
er kostur ef sá borgarstjóri hefur listræna taug í kroppnum
og er ekki hræddur við sköpunargáfu borgarbúa. Þótt ein-
hverjir borgarbúar séu slíkir sérvitringar að þeir reyni að
gera umhverfi sitt skemmtilegra þá má borgarstjórinn
ekki fara á taugum og senda jarðýtur á það svæði, heldur á
hann að skoða málið, eða í það minnsta ræða við gleðigjaf-
ann og athuga hvort ekki sé hægt að finna flöt á því. Mun-
urinn á pólitíkusum og embættismönnum er sá að pólitík-
usinn á að hafa sýn og móta heildarstefnu, gera sér
hugmyndir um borgina og umhverfi hennar og síðan er
það embættismanna að útfæra hana. Mér finnst mikilvægt
að í Reykjavík sé borgarstjóri sem móti borgina og hafi sýn
á hana.
Morgunblaðið/Kristinn
’
Ég sakna þess að sköpunar-
kraftur borgarbúa sé ekki virkj-
aður og borgin gerð skemmtileg
fyrir börn. Í líf okkar Íslendinga vant-
ar oft gleðina yfir því að vera til og
dansa svolítið. Þessi framkvæmd mín í
Laugarnesinu var gleðiflipp og gerð til
að skemmta og deyja ekki úr leið-
indum.“
Hrafn Gunnlaugsson með Aroni syni sínum.
„Saman erum við ægilegir æringjar og ég veit
ekkert yndislegra en að grallarast með honum.“