Hamar - 24.12.1952, Side 3

HAMAR
3
MÁttur Ástnrinnar
Birr-r-r-r-r. Bína hrökk upp
af værum blundi við þennan
mikla skarkala. Það var vekjara-
klukkan. En þau læti. Bína ætl-
aði að stöðva klukkuna og fálm-
aði fyrir sér á borðinú þar sem
hún var vön að vera en fann
ekki neitt. Og klukkan hélt á-
fram að hringja bir-r-r-r-r, og
hávaðinn í henni var miklu
meiri en nokkru sinni fyrr. Bína
néri augun og nú áttaði hún
sig. Hún hafði sett klukkuna á
lausan rafmagnsofn, sem stóð
út í horni og hann jók hávað-
ann í klukkunni og var hann
þó nógur fyrir.
En í gærmorgun hafði Bína
verið of sein í búðina vegna
þess, að liún náði í klukkuna
og stöðvaði hana hálfsofandi og
svo festi hún svefninn og
svaf yfir sig. Shkt mátti ekki
koma fyrir aftur og þar siem
hún fór venju fremur seint að
hátta í gærkveldi greip hún til
þess ráðs, að láta klukkuna á
rafmagnsofninn.
Bína rauk ofan úr rúminu til
að stöðva klukkuna. Uff-ú hvað
það var kalt að fara ofan úr
heitu rúminu. Það fór kulda-
hrollur um Bínu, en það dugði
ekki að kvarta. Hún varð að
vinna hjá öðrum og var ekki
sjálfs síns húsbóndi. Ó hvað hún
skyldi eiga það gott, þegar hún
\ æri gift, þá þyrfti hún ekki að
rífa sig ofan. Vekjaraklukkan
mundi hringja rétt sem snöggv-
ast, þegar bóndinn þyrfti að
vakna, en hún, ja hún mundi
rétt losa svefninn, bylta sér 02
hjúfra sig undir sængina og
sofna aftur og ekki einu sinm
verða vör við það þó að eigin-
maðurinn kyssti hana kveðju-
koss um leið, og hann færi út
til vinnu sinnar. En — þá væri
betra að eiga ekki mikið af
krökknm, það var venjulega
ekki svefnfriður fyrir þeim. Nei,
hún ætlaði ekki að eiga kiakka.
Jú, annars, það gæti verið gam-
an að eiga lítinn anga, en ósköp
þægt barn, sem lofaði mömmu
sinni að lúra, en ekki einhvern
óþekktarorm eins og krakkar
annars eru, síorgandi og rellandi
og rífa sig upp fyrir allar aldir
á morgnana.
Þannig lét Bína hugann reika
á meðan hún var að klæða sig.
Hún varð að flýta sér til að
verða komin nógu snemma í
búðina. Að vera að opna búð
kl. 9, það var allt of snemmt,
hún mundi breyta þessu, ef hún
fengi einhverju að ráða. Það
væri nokkuð annað að opna ekki
fyrr en kl. 10 eins og sumar
skrifstofur voru opnaðar. Ó,
hvað Bína öfundaði það fólk,
sem þurfti ekki að byrja að
vinna fyrr en kl. 10. Það var
nú meiri munurinn að geta sofið
og látið fara vel um sig klukku-
tíma lengur.
Bína var nú komin á fætur og
klukkuna vantaði 10 mínútur í
níu. Hún varð að hraða sér,
ef hún ætti að verða komin í
tæka tíð. Bína smeygði sér því
í kápuna, ekki var tími til að
fá sér neitt í svanginn, hún gæti
e. t. v. keypt sér eitthvað í
næstu búð. Hún opnaði hurð-
ina, en hrökklaðist til baka og
tók andköf, því hríðargusa kom
beint framan í hana. Hún bretti
upp kápukragann og tók í sig
kjark til að leggja út í hríðina.
Veðrið var á móti og gekk Bína
á skakk til að fá ekki hríðina
| jSmnsaga I
(_______________ J
alveg beint framan í sig. En
þessi kuldi. Og nú lenti Bína í
snjóskafli svo að bomsurnar hálf-
fylltust af snjó og hún, sem var
í nylonsokkum. Nylonsokkum
með svörtum saum.
Eftir erfiða göngu í snjó og
hríð komst Bína í búðina gegn-
blá af kulda. Kaupmaðurinn var
búinn að opna enda klukkan
orðin 5 mínútur yfir níu. Bína
bauð góðan daginn, þó að henni
væri skapi næst að minnast ekki
á góðan dag eins og veðrið var,
og fór að hrista af sér snjóinn.
Það tók ekki, nema augnablik
fyrir Bínu að koma sér að starfi,
en það var fáferðugt í búðinni,
enda ekki von til þess að marg-
ir viðskiptavinir væru á ferð í
þessu veðri. Bína reyndi því að
halda sig sem næst ofninum á
milli þess sem hún var að laga
til vörurnar í hillunum og á
borðinu til þess, að allt liti sem
snyrtilegast út.
Einn og einn viðskiptavinur
kom inn í búðina, ef viðskipta-
vin skyldi kalla, því það var
auðséð að erindið var fyrst og
fremst að komast nokkur augna
blik inn í ylinn úr hríðinni og
kuldanum. Og þeir, sem ekki
voru svo hugkvæmir að finna
upp á að spyrja um eitthvað,
sem ekki var til, því nú þurfti
miklu meiri hugkvæmni til þess,
■ en þegar vöruskorturinn var
mestur, létu Bínu rífa niður úr
hillum og upp úr skúffum og
til þess, að ekki væri alveg eins
ljóst, að þeir hefðu ekkert ætl-
að að kaupa, keyptu þeir að
lokum tölur, tvinna eða einhvern
smá hlut, sem lá fyrir allra aug-
um á borðinu. En Bína varð að
sína þolinmæði og vera stima-
mjúk og eftir að viðskiptavin-
urinn var farinn, að taka til,
raða niður í skúffur og upp í
hillur e. t. v. til þess eins, að
rífa allt niður aftur þegar næsti
viðskiptavinur kæmi inn.
Þannig leið morgunninn áfram
í tilbreytingarleysi fyrir Bínu.
Sömu handtökin voru unnin upp
aftur og aftur, en þó var lítið
verzlað.
Nú var hlé hjá Bínu, hún fékk
að fara heim að borða. Veðrið
var orðið sæmilegt, það var
hætt að snjóa, en nokkur gola
ennþá og kalt. Bína flýtti sér
heim, hún hafði aðeins klúkku-
tíma í mat og hún þurfti að
taka til í herberginu sínu, til
þess hafði henni ekki gefist tími
áður en hún fór í vinnuna, en
það var hálf leiðinlegt að hafa
þar allt ótiltekið, ef einhver vin-
kona hennar skyldi koma heim
með henni að vinnu lokinni,
hvað þá, ef svo vildi tfl, að hún
yrði það heppin að einhver ung-
ur og efnilegur piltur yrði til
þess að líta heim. Þá varð allt
að vera í góðri reglu, því ekki
mátti láta það spyrjast út, að
hún gæti ekki verið dálítið hús-
leg í sér.
Já, ef hún yrði nú svo heppin
að hitta Dóra, ef hann kæmi
heim til hennar. Hún mundi
verða í sjöunda himni, já og gera
sér vonir um að hún gæti orðið
sú lukkulega, þegar tímar liðu
og náð í þennan unga og efni-
lega mann. Þær voru áreiðan-
lega margar ungu stúlkurnar,
sem ekki mundu hika við að
fylgja honum á lífsleiðinni.
Ha.nn bar af flestum ungum
mönnum, var glæsilegur á velli
og hrókur alls fagnaðar þar sem
hann var. Hjarta Bínu fór að slá
hraðar, þegar hún hugsaði til
Dóra og það var nokkuð oft,
eftir að þau höfðu hitzt á dans-
leik fyrir rúmum þremur vikum,
en þá hafði liann dansað mest
við hana. En — — Dóri hafði
einn áberandi galla. Hann drakk
stundum helzt til mikið og þá
var hann þver og erfitt að ráða
við hann. En það drukku nú
svo margir ungir menn nú til
dags, það er ekki hægt annað
en að fylgjast með. Nútíminn
krefst þess. En Bína hafði ekki
lært það ennþá, hún hafði lof-
að mömmu sinni því á bana-
dægri hennar að vera ávallt í
stúku og forðast áfengisneyzlu.
E. t. v. vildi Dóri ganga í stúku,
gera það fyrir hana. Nei, nei,
það var til of mikils ætlast. Dóri
vildi ekki vera svo gamaldags,
hann vildi fylgjast með.
Þannig leið matartíminn. Bína
var nærri búin að gleyma tím-
anum í þessum hugleiðingum
sínum. Hún flýtti sér í kápuna
og bomsurnar og fór út. Nú var
margt fólk á götunum, það voru
allir að flýta sér til vinnu, sumir
í bílum, aðrir á hjólum en lang-
flestir voru gangandi eins og
hún sjálf.
Þegar Bína kom í búðina var
hún full af fólki, hún hraðaði
sér því úr kápunni og fór að
sinna viðskiptavinunum. Hvað
var það fyrir yður? sagði Bína
og talaði til frúar, sem auðsjá-
anlega var orðin leið á að bíða
eftir afgreiðslu. „Eg ætlaði að
fá efni í svuntu. Hvað kostar
þetta efni?“ „Það kostar 12,80
m.“, segir Bína. Annars taka
(Framháld á bls. 4)
Gleðileg jól!
% Farsælt mjár!
f
I
ú Fiskveiðihlutafélagið Venus
| Gleðileg jól!
|
| Farsælt nýár!
| •
f Bifreiðastöð Hafnarfjarðar
I
I.............; ..:.................7
| Gleðileg jól!
| Farsælt nýár!
f Á. B. H.
}.......................7.77..........
Óskum öllu starfsfólki okkar og viðskiptavinum
| gleðilegra jóla
\ og mjárs.
'v Þökkum störfin og viðskiptin á líðandi ári.
I
| Fiskur h.f.
.........■....v......................
Gleðileg jól!
Vélasalan h.f.
I
\ Hafnarhúsinu, Reykjavík
...................:.........--
s Gleðileg jól!
I
1 ___________________________
msnmmmmsa
I
I.......................-............
| Gleðileg jól!
f ■
ú Farsælt mjár!
% , ,
| Húsgagnavinnustofan Skólabraut 2
I
I......-....■...;...................
Gleðileg jól!
i
Farsælt nýár!
Fiskveiðifélagið Stefnir h.f.
I...........;....:.........:.........
Óskum öllwn félagsmönnum vorum og velunnurum
gleðilegra jóla
og farsæls nýárs
með pökk fyrir það liðna.
Byggingarfélag Alþýðu
s Gleðileg jól!
I
f Farsælt nýár!
> Vélsmiðja Hafnarfjarðar h.f.
1 *