Hamar - 24.12.1952, Qupperneq 5

HAMAR
5
HAFNARFJARÐAR BÍÓ
Jólamyndii 1952:
Brosið þitt lilíðo
Falleg og skemmtileg mj amerísk myncl með fögrum söngv-
um, tekin i eðlilegum litum.
Aðalhlutverk leika:
Betty Grable,
Dan Dailey,
Jack Oakie.
Sýnd annan í jólum kl. 7 og 9.
Tcfkiiiiiiyiidasyrpa
Kötturinn og músin
Fallegar Walt Disney teiknimyndir
Sýnd kl. 3 og 5.
GLEÐILEG JÓL!
Jj BÆJARBÍÓ HAFNARFIRÐI jjj
Ileillaudi líf
Bráðskemmtileg nij amerísk mynd.
ii! Bing Crosby — Collen Gray
Sýnd annan jóladag.
Einu isinni var
iii Fjögur ævintýri iii
iij Hugnæm og skemmtileg barnamynd leikin af börnum. iii
Sýnd annan jóladag.
| GLEÐILEG JÓL!
»c<c»^e*c*e»c*c»c<e»c«c«cíc*c<c$c«c*c*£»e*c*c»e»cíc»e*c*c*c»c*c»cícíc»c<c*c<c»cíe<c»c«c»c*c*e*cí
F. U. S. Stefnir
F. U. S. Stefnir
F. U. S. Stefnis verður haldin annan jóladag 26. desember
1952 og hefst kl. 8,30 e. h.
Atriði á dagskrá:
1. Ávaip.
2. Duett söngui.
3. Gamanþáttui.
4. Jittebuq sýninq.
5. Dans. (Veiðlaunadans.)
Aðgöngumiðar fra kl. 4—7 í Sjálfstæðishúsinu, annan jóla-
dag.
NEFNDIN.
»3»3*3»3«3*3»3»3«»3»3*3»3»3»3*3t3»3»9»3*3«*3«»3«*9»3*3l3»3»3»3»3*3»3»3»3»3t3»30»3»3*3»3»9<
Landnámskona
---í Hafnarfirði ——
„Kvöld eitt, mig minnir að
vori til, einu ári eða tveimur
eftir að foreldrar mínir höfðu
keypt Hábæ, sem stóð vestan
við þar sem nú er Hverfis-
gata 31, og voru: setzt þar
að, tók móðir mín eftir því, að
kona kom upp Gunnarssund,
upp með bæ Þorkels Snorrason-
ar „I Hrauninu“. Hún beygði
til hægri ofan kálgarðsins og
stefndi 'í áttina til vitans.
Vestan undir balanum, sem
vitinn stendur á, er hellisskúti.
Þar stanzaði konan, lagði niður
byrði sína, skrínu (koffort) og
pokaskjatta. Hún settist á skrín-
una og sat þannig um stund
án þess að hreyfa sig. Móðir
mín var alltaf að veita konunni
athygli, því henni fannst atferli
hennar einkennilegt. Hún þekkti
heldur ekki konuna, en þá var
ekki fleira fólk í Hafnarfirði en
svo, að hver þekkti annan.
Eg man það vel, að móðir
mín var að elda kjötsúpu þetta
kvöld. Þegar hún var soðin,
sagði móðir mín: „Þessi kona
Máttur ástarinnar
(Framhald af bls. 4)
Bínu góða stund og var alvar-
legur á svip, að lokum mælti
hann: „Ég skil hvað þú ert að
fara Bína, ég skal ekki láta at-
burðina frá því í fyrrakvöld end-
urtaka sig. Þér gef ég þetta lof-
orð og þú ert of góð Bína, til
þess að ég svíki þig. En erfitt
verður fyrir mig að hitta vini
mína, sem verið hafa, þegar ég
sný af þeirri braut, sem ég hefi
gengið að undanförnu og erfitt
verður fyrst um sinn að líta
framan í nokkurn mann, ef ég
Gísli Sigurðsson lögregluþj.
hefur unnið að því s. I. ár að
safna ýmsum fróðleik frá fyrri
tímum um Hafnarrfjöfð og
Hafnfirðinga. Hefur hann leit-
að til fjölda fólks í þessum
efnum og á hann orðið mikið
safn í fórum sínum. Frásögn
sú, sem fer hér á eftir hefur
Gísli tekið upp eftir frú Sig-
ríði Eyjólfsdóttur.
hlýtur að vera einstæðingur
og ókunnug hér í bæ. Ég ætla
að fara til hennar og bjóða
henni að borða, ef til vill er
hún svöng vesalingurinn“.
Móðir mín fór svo til konunnar
og fylgdist ég með. Er við kom-
um til hennar heilsuðum við.
Tók hún kveðju okkar vel og
hressilega. Móðir mín spurði
hana að heiti: „Kristín heiti ég
og er Ásbjarnardóttir“, svaraði
konan. „Ertu nýkomin hingað?“
spurði móðir mín. Hún játti því.
„Þekkirðu engan hér í Hafnar-
firði?“ „Nei“. „Viltu þá ekki gera
svo vel að koma heim og borða
með okkur kvöldmat?“ spurði
móðir mín. „Ég þakka gott boð“,
svaraði hún og stóð upp. Ég sá,
að hún var meðalhá á vöxt og
í gildara lagi. Gekk nokkuð á-
lút og var ábúðarfull í andliti.
Fannst mér strax sem þar færi
kona sem betra væri að hafa
með sér en móti. Hún tók pok-
ann á bakið og skrínuna í hend-
ina og þáði enga aðstoð. Hún
var svo sett til borðs með okk-
ur og tók hraustlega til matar
síns. Ekki var hún margmál um
hagi sína, eða áhyggjufull, að
því er virtist. So.gðist hún ætla
að setjast hár að og spurði um
möguleika á því að fá vinnu,
sama hvað það væri.
Ekki man ég hvoit Kristín var
hjá okkur um nóttina, tel það
þó sennilegt, því ég man að í
pokanum var sængurfiðan henn-
ar, en í skrínunni voru allir aðr-
ir jarðneskir munir hennar.
Kristín átti eftir að verða ná-
grannakona okkar og mikil vin-
kona. Hún komst strax í at-
vinnu og hafði þá þegar nóg
fyrir sig að leggja, því það var
ekki henni að skapi, að vera
mikið upp á aðra komin. Sjálfr-
ar sín vildi hún vera.
Ég man ekki hve mörg ár
liðu þar til hún kom að máli
við föður minn, um að hann
yrði henni hjálplegur, því hún
hefði í hug að byggja sér hús.
Hafði hún, eins og hún sagði,
litið í kringum sig eftir lóð og
fundið hana ofanvert við lóð
föður míns.
Faðir minn kvað sína aðstoð
velkomna við byggingarfram-
kvæmdir hennar. Kristín var þá
komin í reikning hjá Einari kaup
manni Þorgilssyni. Hjá honum
fékk hún timbur, sem hún bar
heim á balann þar sem hún hafði
kosið sér hússtæði. Þeim kom
saman um það, Kristínu og föð-
ur mínum, að bærinn skyldi í
upphafi vera eitt og hálft staf-
gólf með krossrisi og skúr við
suðurhlið ofarlega. í frístundum
sínum fóru þau að laga fyrir
grunni. Þegar því var lokið kom
röðin að grindinni. Var hún
tegld og sett upp, klædd utan
og innan, skilrúm sett í, svo að
rúmlengd var fyrir framan, en
mjór gangur fyaár aftan. Dyr
voru settar á skilrúmið, sexrúða-
gluggi, lítill í suðurgaflinn en
(Framhald á bls. 7)
a eftir að hafa mannslíf á sam-
vizkunni“. „Það er ekki Dóri,
ég kom við á sjúkrahúsinu og
maðurinn er búinn að fá rænu
og læknarnir telja hann úr allri
hættu.“
„Guði sé lof Bína“, sagði
Dóri, „þú hefur gefið mér nýj-
an kjark, nýtt líf og á því skal
ég byrja, þegar ég er búinn að
afplána þá refsingu, sem ég á
að taka út. Þá fer ég á dansleik
með þér Bína, dansleik þar sem
landið okkar er danssviðið".
Hann þrýsti hönd hennar og um
leið bankaði vörðurinn á dyrn-
ar. Bína kvaddi því og fór.
Bína var glöð. Hún flýtti sér
í búðina aftur. Og nú var hún
miklu léttari í spori en fyrr og
brosti hlýlegar til viðskiptavin-
anna en noklau sinni áður. Þeir
vissu að vísu ekki af hverju þessi
innileiki Bínu stafaði, það vissi
aðeins hún og ungi maðurinn í
fangaklefanum, Dóri.

Ég óska öllum mínum viðskiptavinum
gleðilegra
og farsæls komandi árs.
I X
I . I