Morgunblaðið - 28.01.2011, Blaðsíða 26

26 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 28. JANÚAR 2011
✝ Leifur Sædal Ein-arsson fæddist 22.
maí 1926. Hann lést á
hjúkrunarheimilinu
Hlévangi 21. janúar
2011.
Foreldrar hans
voru Elísabet Sveins-
dóttir f. 25. desember
1889, d. 18. maí 1971
og Einar Sigurbjörn
Guðmundsson, út-
gerðarmaður í Kefla-
vík, f. 8. október 1890,
d. 22. nóvember 1946.
Leifur ólst upp í
Keflavík ásamt tveimur bræðrum
sínum, sem voru Sveinn Valtýr, f.
24. júní 1920, d. 28. júní 1984, og
Sverrir Hafsteinn, f. 19. mars 1929,
d. 27. nóvember 1977.
Hinn 29. nóvember 1952 kvæntist
Leifur Guðrúnu Sumarliðadóttur
frá Meiðastöðum í Garði, f. 29. nóv-
ember 1927, d. 14. janúar 2009. For-
eldrar hennar voru Tómasína Odds-
dóttir, f. á Guðlaugsstöðum í Garði
6. mars 1896, d. 17. júní 1989, og
Sumarliði Eiríksson, útvegsbóndi á
Meiðastöðum, f. á Hellum í Garði 19.
apríl 1887, d. 22. mars 1970.
Börn Guðrúnar og Leifs eru: 1)
Bryndís María viðskiptafræðingur,
f. 3. janúar 1972. Börn hennar eru a)
Friðrik Sædal, f. 17. apríl 2005, b)
Guðrún Sædal, f. 8. maí 2007. Eig-
inmaður Bryndísar er Friðrik Frið-
riksson, f. 21. desember 1973.
Leifur gekk í Barnaskólann í
Keflavík og að honum loknum hóf
hann að vinna hjá föður sínum við
að beita og stokka upp. Fimmtán
ára fór Leifur á sína fyrstu síld-
arvertíð á Mb. Birni. Næstu sumur
fór Leifur á vertíðir á Vísi og á
Heimi og mikill áhugi kviknaði á
siglingum. Hann fór fyrstu flugferð-
ina sína til Sölvesborgar til að sækja
skip sem hét Katla. Á Kötlu var siglt
til Bandaríkjanna og til Miðjarð-
arhafslandanna. Leifur stundaði
siglingar í alls tólf ár og þótti það
ógleymanlegur tími.
Leifur lauk farmannaprófi árið
1954 frá Sjómannaskólanum í
Reykjavík. Þegar fjölskyldan
stækkaði þá fór Leifur að vinna í
landi hjá Olíufélaginu Esso á Kefla-
víkurflugvelli og vann þar til ársins
1997. Hann var einn af eigendum
Aðalstöðvarinnar hf. í Keflavík og
starfaði þar ásamt annarri vinnu.
Hjónin bjuggu alla tíð í Keflavík fyr-
ir utan námsárin í Sjómannaskól-
anum. Þegar þau fóru á eftirlaun
nutu þau þess að ferðast um Ísland,
sem Leifur sagði vera fallegasta
land í heimi.
Leifur Sædal verður jarðsunginn
frá Keflavíkurkirkju í dag, 28. jan-
úar 2011, og hefst athöfnin kl. 14.
Einar Sigurbjörn
skrifstofumaður, f. 24.
maí 1953, d. 6. júní
2002. Börn hans eru:
a) Áslaug Thelma, f.
11. ágúst 1975, b)
Leifur Sædal, f. 5.
september 1978, c)
Guðrún Lísa, f. 18.
desember 1985.
Barnsmóðir Einars,
slitu samvistum,
Hrefna Þ. Trausta-
dóttir, f. 21. júlí 1953,
og þau eiga tvö barna-
börn. 2) Oddný Guð-
björg, bankastarfsmaður, f. 18. maí
1955. Börn hennar eru: a) Guð-
mundur Þór, f. 12. febrúar 1979, b)
Björn Ísberg, f. 26. júlí 1982, c) El-
ísabet Guðrún, f. 21. febrúar 1989.
Eiginmaður Oddnýjar er Björn
Ólafsson, f. 23. janúar 1960 og þau
eiga fjögur barnabörn. 3) Leifur
Gunnar húsasmíðameistari, f. 3.
september 1956. Börn hans eru a)
Elísabet, f. 25. desember 1982, b)
Sverrir Örn, f. 22. júlí 1986, c)
Brynjar, f. 11. september 1990. Eig-
inkona Leifs er Brynja Hjaltadóttir,
f. 11. október 1958. 4) Elísabet, f. 2.
apríl 1959, d. 18. ágúst 1979. 5)
Þegar maður fæðist, þá er enginn
sem lofar því að lífið sé alltaf
skemmtilegt, það er alfarið undir
manni sjálfum komið hvernig maður
spilar úr því, hvernig maður leysir
hin ýmsu verkefni og allt það óvænta
sem lífið býður upp á, maður hefur
alltaf val um að gera gott úr hlut-
inum eða ekki. Þetta er eitt af mörg-
um atriðum sem þú yndislegur faðir
og tengdafaðir kenndir okkur um
staðreyndir lífsins.
Nú stöndum við frammi fyrir
verkefni sem við eigum erfitt með að
leysa, þ.e að kveðja þig, elsku pabbi
og tengdapabbi. Við hjónin sitjum
saman og reynum að koma orðum á
blað, með mikinn söknuð í hjarta en
þó er huggun harmi gegn vegna þess
að nú ert þú kominn þangað sem þú
þráðir, til ástkærrar eiginkonu þinn-
ar, Guðrúnar Sumarliðadóttur, sem
var alltaf kletturinn þinn í gegnum
súrt og sætt og tveggja barna ykkar
sem létust langt fyrir aldur fram.
Þú komst til dyranna eins og þú
varst klæddur, hreinn og beinn og
hafðir ákveðnar skoðanir á mönnum
og málefnum. Virkaðir hvass á suma
en þeir sem þekktu þig vissu að erf-
itt var að finna auðmýkri og hjarta-
hlýrri mann, sem vildir allt fyrir alla
gera.
Þú varst þakklátur fyrir að eiga
stóran hóp barna, barnabarna,
barnabarnabarna og tengdabarna.
Þú varst mjög stoltur af hópnum
þínum og talaðir oft um hvað þau
væru öll vel af Guði gerð. Oft þegar
við komum í heimsókn þá voruð þið
mamma að lesa saman í Biblíunni og
sést það vel á bæði Biblíunni og
sálmabókunum ykkar að þær voru
ekki einungis geymdar uppi í hillu,
þessar bækur voru vel notaðar. Það
er svo gott að hafa fengið að alast
upp í trú, von og kærleika en það
kennduð þið okkur systkinunum öll-
um. Það er okkur og okkar börnum
mikil forréttindi að hafa fengið að
vaxa og dafna með þér og mömmu
og eiga allar þær góðu minningar
sem við komum til með að geyma allt
okkar líf.
Góður Guð geymi þig og ykkur
bæði.
Oddný og Björn.
Það er ekki sama hvar í lífinu mað-
ur lendir segi ég oft, en ég tel mig
hafa verið lánsaman að lenda hjá
fólki eins og foreldrum mínum.
Það var stór barnahópur sem þú
og mamma komuð á legg og með
samvinnu bæði innan og utan heim-
ilis gengu hlutirnir upp. Það kom
frekar óvænt kallið sl. föstudag þeg-
ar þú kvaddir þennan heim. Þegar
ég hugsa til baka um farinn veg rifj-
ast margt upp fyrir mér, ferðalög,
ferðir í sumarbústaðinn í Þrastar-
skógi, utanlandsferðir o.fl.
Það voru skemmtilegar sögur sem
þú sagðir okkur frá því þú varst á
Kötlu og Öskju í gamla daga þegar
þú sigldir á framandi slóðir og mað-
ur lét sig dreyma um að komast á
þessa staði einhvern tíma á lífsleið-
inni. Það má segja að það hafi ekki
alltaf verið logn á lífsleiðinni hjá þér,
þeir voru margir brimskaflarnir sem
þú þurftir að stíga en með trú á Guð
komst þú í gegnum þetta og eins og
þú sagðir oft: „Kóngur vill sigla en
byr ræður.“
Þegar ég var polli komst ég ekki
hjá því að fá bíladellu en þið bræð-
urnir voruð með ólæknandi bíladellu
og voru bílarnir ykkar alltaf stífbón-
aðir. Ég var tekinn í kennslu í að
bóna bíla þegar ég rétt náði upp á
húdd, það átti sko að nota Mjallar-
bón, þ.e. gamla vaxbónið, það átti að
bóna bílinn svona en ekki hinsegin.
Þetta voru ákveðnar reglur sem
varð að fara eftir annars urðu bílarn-
ir skýjaðir og þá varð að byrja á öllu
upp á nýtt.
Það er varla hægt að tala bara um
þig því þið mamma voruð svo sam-
rýnd að það var bara talað um Guð-
rúnu og Leif eins og þið væruð eitt.
Þið hjálpuðust að í öllu, bæði þegar
þið voruð yngri og þegar aldurinn
færðist yfir og sjúkdómar fóru að
herja á ykkur, það var einstakt að
sjá hvað þið studduð hvort annað.
Eftir að mamma lést var eins og
það hefði farið stór hluti af þér með
henni, nú veit ég að þið hafið hist og
hún hefur tekið vel á móti þér á
bóndadaginn, en við vorum farnir að
tala um að nú færi að koma að súra
hvalnum sem þér þótti svo góður síð-
ast þegar ég kom til þín.
Nú ert þú farinn í ferðalag og far-
inn að skoða enn framandi slóðir.
Guð gefi þér góðan byr með þökk
fyrir allt.
Guð geymi þig.
Leifur Gunnar.
Sólbrúnir vangar, silfurgrátt hár,
sálin geislandi af hlýju.
Þannig ég minnist þín ókomin ár,
þar til við hittumst að nýju.
(Höf. ók.)
Þegar bóndadagurinn gekk í garð
andaðist að morgni hans elskulegur
pabbi minn. Hann var sannur hús-
bóndi og hugsaði vel um fjölskyld-
una sína. Honum var annt um að það
væri ávallt til nóg að bíta og brenna
á heimilinu. Mamma og pabbi voru
alltaf höfðingjar heim að sækja. Þau
tóku vel á móti gestum sínum og
þótti gaman að bera á borð góðar
veitingar. Pabba fannst afar gaman
að baka vöfflur og elda „togarasteik“
eða „friggasi“ eins og gert var á
sjónum hér áður fyrr. Jafnan þegar
við komum í Heiðarhornið tók ilm-
urinn af ljúffengum mat á móti
manni í dyragættinni.
Þau mamma höfðu alltaf gaman af
því að ferðast og ferðuðust mikið um
Ísland. Það var oft tekinn rúntur á
Þingvelli, í Grindavík eða þangað
sem hugurinn stefndi þann daginn.
Pabbi og mamma voru mjög fróð um
staðhætti og margar sögur voru
sagðar. Við fórum í ógleymanlega
ferð saman til Suður-Frakklands,
sem okkur fannst vera paradís á
jörð. Umhverfið var stórfenglegt og
það var eins og tíminn stæði í stað.
Mér þótti sérstaklega vænt um það
þegar mamma og pabbi heimsóttu
okkur Friðrik þegar við vorum við
nám í Árósum, en það reyndist vera
síðasta ferð þeirra til útlanda. Við
ferðuðumst mikið um Danmörku og
það var gaman þegar við sáum Mar-
gréti Þórhildi drottningu sem á sum-
arhús í Árósum. Við ornuðum okkur
gjarnan við minningarnar um þessar
ferðir.
Við pabbi fórum stundum til
Reykjavíkur þar sem við gátum
gleymt okkur saman að skoða bíla.
Eina ferðina okkar komum við heim
á nýjum bíl, þrátt fyrir að það hefði
ekki verið ætlunin að festa kaup á
nýjum bíl. Mamma henti gaman að
og hafði á orði að Reykjavíkurferð-
irnar okkar væru orðnar óþarflega
dýrar.
Pabbi var mjög mikið jólabarn og
hafði mikið gaman af því að skreyta
heimilið, bæði að utan og innan.
Hann valdi skrautið af kostgæfni og
þegar við fórum til útlanda var oft
keypt eitthvert fallegt skraut. Þau
mamma áttu mikið af fallegum fugl-
um sem þau skreyttu jólatréð með,
en fuglana hafði pabbi keypt þegar
hann var í siglingum í gamla daga.
Það eru svo margar hlýjar og
góðar minningar sem koma upp í
hugann þegar ég hugsa um hann
pabba. Nú er ég bæði með sorg og
gleði í hjarta. Sorg yfir því að kveðja
hann pabba og gleði yfir því að hafa
fengið að eiga svona dásamlegan
föður sem hefur kennt mér svo
margt.
Takk fyrir tímann sem með þér áttum,
tímann sem veitti birtu og frið.
Ljós þitt mun loga og leiðbeina áfram,
lýsa upp veg okkar fram á við.
Gefi þér Guð og góðar vættir
góða tíð yfir kveðjuna hér,
þinn orðstír mun lifa um ókomna daga,
indælar minningar í hjarta okkar ber.
(P.Ó.T.)
Ég þakka elsku pabba mínum
vináttu og samverustundir sem
hann veitti mér og fjölskyldu minni í
svo ríkum mæli. Kveð hann með
virðingu og söknuði. Guð blessi þig
elsku pabbi og hafðu þökk fyrir allt
og allt.
Þín dóttir,
Bryndís María.
Leifi var margt til lista lagt og
hann var hagur. Hann kynnti fyrir
mér hvernig ætti að borða og meta
hvalrengi og hákarl. Við feðgarnir
vorum ekki fyrstir í eldhúsið þegar
þessar kræsingar voru í boði í Heið-
arhorninu, en það var helgistund að
fylgjast með hvernig bitarnir voru
teknir og skornir niður. Allt í ákveð-
inni röð, formi og helst með vasa-
hníf. Að sjálfsögðu fengum við líka,
en strákurinn minn tæplega tveggja
ára gretti sig aðeins þegar hann
fékk smá hákarlanammi hjá afa,
skrýtið á bragðið en spennandi.
Leifur var aldrei fjarlægur
tengdafaðir, heldur var hann vinur
og félagi þar sem árin sem skildu á
milli skiptu engu máli. Það var ná-
lægðin, hlýjan og tryggðin sem stóð
uppúr. Ein stærsta stund í lífi mínu
var þegar hann gaf mér yndislega
dóttur sína, leiddi hana við hlið sér,
rétti mér og brosti til mín. Það var
gagnkvæmt traust sem byggt var á
og trú á bjarta framtíð. Það er
margt sem rennur fram í straumi
minninganna um Leif, en eitt atriði
hugsa ég oft um í daglegu amstri
hversdagsins. Þetta sagði hann við
mig þegar við kynntumst fyrst fyrir
sautján árum síðan. Ég var í fyrsta
skipti að koma með Bryndísi að
hitta alla fjölskylduna hennar um
áramótin og vildi þekkja alla með
nafni og var þaninn á taugum. Auð-
vitað mundi ég ekki hvað allir hétu,
störfuðu við og fleira, en Leifur
horfði á mig og sagði: „Hold er
mold, hverju sem það klæðist“. Boð-
skapurinn er skýr, sterkur og hnit-
miðaður, eins og hann var sjálfur.
Það er manngildið og hvernig við
hegðum okkur dag frá degi sem
skapar okkur, en ekki það sem mað-
ur klæðist.
Leifur lagði af stað í nýja siglingu
á bóndadaginn. Hann var ekki einn
á ferð, hann var sóttur af sálufélaga
sínum til margra áratuga. Ég veit
ekki hvert þau fara, en ég veit að
þau fara á hlýjar slóðir umvafin ást-
vinum og fjölskyldu. Það var þeirra
vani að fara af stað og sjá hvert veg-
urinn færi með þau. Samveran,
ferðalagið, upplifunin var það sem
skipti máli, ekki hvert var farið.
Sama gilti um lífsneistann sem glóði
sterkt alla tíð hjá Leifi. Hann var
sterkur þrátt fyrir mótvind og brim-
brot, alltaf náði hann sömu ást, lífi
og vilja til að halda áfram og styrkja
þá sem voru í lífi hans. Þrátt fyrir að
hann hafi farið um borð í nýtt skip,
þá er hann alltaf í huga og hjarta
mér, fór aldrei neitt.
Við biðjum að þér ljóssins englar lýsi
og leiði þig hin kærleiksríka hönd
í nýjum heimi æ þér vörður vísi,
sem vitar inn í himnesk sólarlönd.
Þér sendum bænir upp í hærri heima
og hjartans þakkir öll við færum þér.
Við sálu þína biðjum guð að geyma,
þín göfga minning okkur heilög er
(Guðrún Elísabet Vormsdóttir)
Guð leiði þig alltaf.
Friðrik F.
Ég er svo þakklátur fyrir að hafa
fengið að kynnast þér elsku afi minn.
Þakklátur fyrir ótal dýrmætar minn-
ingar og samverustundir með þér og
Guðrúnu ömmu.
Þegar þið Guðrún amma bjugguð í
Heiðarhorninu fannst mér ekkert
skemmtilegra en að koma með þér í
blómahúsið og fá að sulla dálítið í
heita pottinum. Ég vökvaði blómin
með þér og fannst mjög spennandi
þegar ég fékk að tína vínber af vín-
viðnum sem þið amma komuð til í
blómahúsinu. Þú varst svo spenntur
að leyfa mér að taka upp kartöflur,
sem þú settir niður í bakgarðinum
þegar ég var tveggja ára. Mér fannst
það mikið kraftaverk að setja niður
eina kartöflu og fáum mánuðum
seinna að taka fullt af bústnum kart-
öflum upp úr jörðinni. Við suðum
kartöflurnar og ég sat í fangi þínu og
við borðuðum þær af bestu lyst með
íslensku smjöri og örlitlu salti.
Þið amma voruð einstaklega dug-
leg að rækta og uppskera. Þið settuð
niður fræ á hverju vori, komuð til
blómum og gróðursettuð í garðinum
ykkar. Fallegar breiður af hádegis-
blómum, morgunfrúm, stjúpum og
levkoj einkenndu garðinn ykkar í
Heiðarhorninu á sumrin. Það var
sannkallað ævintýri fyrir lítinn strák
að fá að leika í garðinum og klifra í
trjánum. Nú fá aðrir að njóta fallegu
blómanna ykkar og sennilega hefur
hún Guðrún amma viljað fá þig með
sér í að sá fræjum fyrir sumarið. Þið
voruð alltaf svo samrýnd og falleg
hjón.
Ég kveð þig, elsku afi minn
og minnast ætíð vil ég þín.
Ég þakka að Guð minn gaf mér þig,
og gaf það að þú leiddir mig.
Þig kveðja vinir kvölds á stund
með kærleiksríkri en dapri lund.
Ég bið að englar annist þig,
við aftur sjáumst lífs á stig.
(G.G.)
Megi góður Guð blessa minningu
þína og ég þakka þér fyrir allt elsku
afi minn.
Þinn alltaf,
Friðrik Sædal.
Ég kveð þig, elsku afi minn,
þú stefnu tókst á himininn.
Í faðmi drottins nú þú býrð,
í björtu ljósi og litadýrð.
Er svefn á sækir þú kemur inn,
og kossi smellir á vanga minn.
Á nóttu sem degi, hvar sem ég er,
ég veit þú vakir eftir mér.
(B.G.)
Það var svo gott að vera með þér á
jólunum á meðan mamma og pabbi
voru að undirbúa jólamatinn okkar.
Þú laumaðir piparkökum upp í mig
og gættir mín. Ég keyrði þig í hjóla-
stólnum um húsið, þú knúsaðir mig
svo innilega og kallaðir mig alltaf
litla ljósið þitt. Mér fannst svo gam-
an að snúast í kringum elsku afa
minn.
Við erum með mynd af þér og
Guðrúnu ömmu í stofunni þar sem
þið horfist í augu á aðfangadags-
kvöldi í Heiðarhorninu árið 1998.
Það er mikil ást og hlýja í þessari
mynd. Ég skoða myndina á hverjum
degi og bendi á ykkur. Núna ertu
kominn í hlýjan faðminn hennar
Guðrúnar ömmu og þið horfist í
augu í himnaríki.
Ég mun ávallt varðveita minn-
inguna um þig, elsku afi minn, og
þakka þér fyrir allt sem þú hefur
gert fyrir mig.
Þín alltaf,
Guðrún Sædal.
Leifur Sædal
Einarsson
 Fleiri minningargreinar um Leif
Sædal Einarsson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
✝
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
INGIBJÖRG MAGNÚSDÓTTIR
fyrrum bókavörður í Neskaupstað,
síðast til heimilis að Skjóli,
Reykjavík,
andaðist miðvikudaginn 26. janúar.
Útförin fer fram frá Háteigskirkju miðvikudaginn
2. febrúar og hefst kl. 15.00.
Ólafur Gunnarsson, Helga Friðriksdóttir,
Magnús Gunnarsson, Morag Gunnarsson,
Gunnar Ingi Gunnarsson, Vigdís Hallgrímsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.