Siglfirðingur - 24.01.1942, Blaðsíða 2

2
SIGLFIRÐINGUR
Samningurinn
um samninginn
Fátt hefir á síðari árum orðið
bæjum þessa lands önnur eins
atvinnubót og hraðfrystihúsin.
Voru vinnulaun kvenna við
þau víðast hvar 80 aurar á klst.
auk verðlagsuppbóta, nema í Rvk
og ísaf. voru þau 90 aurar. —
„Hrímnir“ bauð 10 aura hækkun
á Rvíkurtaxta, eða kr. 1,00 um
klst., auk uppbótar, en kommar
skipuðu Brynju að krefjast kr.
1,20.
Nú hefði ekki verið neitt við
þessu að segja, ef þetta hefði ver-
ið almennur vilji verkakvenna.
En það var síður en að svo væri.
Sést það bezt á því, að ýmsar —
og það allmargar — Brynjukon-
ur réðust til frystihússvinnu suð-
ur á Suðurnes fyrir mun lægra
kaup en hér var boðið á sama
tíma og neitað var af komma-
klíkunni, að leyfa þeim að vinna
hér þar sem þær áttu heima, fyr-
ir 15 kr. á dag. En mestur fjöld-
inn sat heima atvinnulaus.
Allar hinar glæstu vonir sigl-
firzkra verkakvenna voru að engu
gerðar, fyrir þrjózku og heimsku
kommaklíkunnar. Er ekki ólík-
legt að þær launi þeim fyrir sig,
sumar hverjar, við kjörborðið, 25.
þ. m. Enda væri annað með ó-
líkindum.
Er nú von að vel gangi að veita
íjármagni til atvinnuframkvæmda
inn í bæ, sem er svo heillum horf-
inn að hafa trúað þessum herrum
fyrir forystu bæjarmálanna?
6. gr. Togarakaupin.
Um þau hefir áður verið skrif-
að hér í blaðinu og nægir hér að
minna á, að framkvæmdirnar fel-
ast í skeytinu fræga, er togara-
kaupa-sendimenn A-listans sendu
heim í herbúðirnar frá Rvík. Það
hljóðaði á þessa leið: „Engir tog-
arar til í bönkunum."
7. gr. Niðursuðuverksmiðjan.
Það nægir að geta þess, að um
hana fór nákvæmlega á sömu
leið og um togarana.
Það hefir’ verið sagt og ekki „í
gríni“ um málefnasamninginn, að
bak við hann muni standa skil-
yrðasamningur, sem í rauninni sé
samningur samninganna. Menn
hafa leitt getum að höfuðskilyrð-
um þessa samnings, og það er í
rauninni enginn vandi að renna
réttan grun í aðaluppistöður þessa
plaggs.
„í gríni“ hefir þessi samningur
verið skrifaður upp eftir ítrustu
líkum og beztu heimildum, er
fengizt hafa, og svo eftir pólitísku
sálarfarsástandi hinna pólitísku
fóstbræðra fyrir kosningarnar.
Líklegast- þykir að samningagrein-
arnar séu alveg réttar í höfuðatrið-
um, en sé nokkursstaðar raskað
meiningu eða hallað frá hinu
rétta, mun það verða leiðrétt jafn-
óðum og ábyggilegar fréttir berast
úr herbúðum „sambýlismanna“,
en samningsatriði þessi eru þaðan
fengin, og íögðu heimildarmenn á-
herzlu á, að rétt væri með farið,
enda væri jafnan skylt að hafa það
8. gr. Um holræsin, gatnagerð
og gangstétta.
Þessi liður hefir verið fram-
kvæmdur nákvæmlega eins og
áður á fyrri kjörtímabilum í sam-
ræmi við þarfir og vöxt bæjarins.
Og hvað gangstéttirnar snertir,
hefir enginn gangstéttarspotti ver-
ið lagður. Að minnsta kosti veit
enginn bæjarbúi til þess.
Þetta eru nú efndirnar á aðal-
lið málefnasamningsins. Og hið
litla, er A-lista-menn hafa gert
hafa þsir notið íyllsta stuðnings
Sjálfstæðismanna, og hefðu hreint
ekki getað komið því í fram-
kvæmd án þeirra aðstoðar.
er sannast reyndist, og kváðu þeir
það nú ásetning „sambýlismanna"
að breyta eftir því boðorði. En
hingað til hafa þeir kunnað illa
við sig á þjóðbraut sannleikans.
En hvað um það. Samningurinn
er á þessa leið, eftir því sem næst
verður komizt, en vitanlega S. E.
& O., þ. e. „með fyrirvara um
1. grein.
Erlendur verði „endurreistur“
í Kaupfélaginu.
2. grein.
Aðalbjörn lofar að vera góður
við Erlend og kalla hann aldrei
„skrifstofuspé“, né heldur hrella
hann í návígiskveðskap.
3. grein.
Ekki fái þó Erlendur að vera í
stjórn Kaupfélagsins nema hann
skuldbindi sig til að hafa engin
afskipti af kolaverzlun þess.
4. grein.
Erlendi verði endurgreiddur út-
lagður kostnaður vegna meiðyrða-
málsins.
5. grein.
Kommúnistar skuldbinda sig að
„viðlögðum drengskap“ að leyfa
Kristjáni Sigurðssyni' að skreppa
til Reykjavíkur á Alþýðusam-
bandsþing, og skal „Þróttur“ bera
kostnaðinn.
6. grein.
Erlendur lofar að vera að minsta
mistalið og gleymt“. Það var því
engin furða þótt tíma tæki að ráða
öllu þessu til lykta og semja um
hlutina. Þetta er hvort sem er
„milliríkjasamningar“ eða réttara
sagt „ekki-árásar-samningar“, er
gilda til 26. janúar 1942. Samning-
urinn álízt að vera svohljóðandi:
kosti 6 mánuði ár hvert í Reykja-
vík og hafa engin afskipti af bæj-
armálum Siglufjarðar þann tíma.
7. grein.
Sama tíma skuldbinda væntan-
legir aðal- og varafulltrúar krata
sig til að leita engra ráða hjá Er-
lendi um línu þeirra í bæjarmál-
um þeim er fyrir kunna .að koma.
8. grein.
Aki Jakobsson verði bæjarstjóri
áfram.
9. grein.
Þóroddur og Gunnar skuldbinda
sig til að sjá um að bæjarstjóri
gangi ekki fram af sér við störf sín
í þágu bæjarins.
10. grein.
Báðir aðiljar skuldbinda sig til
að látast vera vinir og samherjar
og — ef þörfin krefur — að eta of-
an í sig allar skammirnar og sví-
virðingarnar, er þeir hafa haft
hvorir um aðra síðastliðið kjör-
tímabil.
Það skal þó skýrt fram tekið,
að foringjarnir harðneita að grein
Skilyrðasamningur til samkomulags
um nýja samvinnu við bæjarstjórnar
kosningarnar 1942.
C-LISTINN er listi allra stétta.
Fylkið ykkur um C-LISTANN.
V