Austurland - 08.03.1968, Blaðsíða 2

2 ?
AUSTURLAND
Neskaupstað, 8. marz 1968.
Björn G. Eiríksson, Reyðarfirði
Ævintýri í Ausiurlöndum
Framhald.
Tíð Ijósbrigði voru viðhöfð á
meðan „höfðingjarnir" sögðu sögu
sína og röktu jafnframt sögu Eg-
yptalands.
En eins og allt annað kom þó
að lokum málskrafs þessa.
Að lokinni sýningunni var
haldið til bifreiðanna sem enginn
í fyrstunni virtist átta sig á hvar
voru. Er þangað var komið fengu
allir lótusblómsveig — eða eitt-
hvað því um líkt — ókeypis —
og þótti tíðindum sæta.
Ferðinni var nú heitið í brott
frá pýramídunum og út á eyði-
mörkina — til veitingastaðar er
nefndist Sahara City, en þar átti
að snæða kvöldverð og horfa á
— og njóta — ýmissa skemmti-
atriða, er þar fóru fram.
Veitingastaðurinn var í tjaldi
— og ekki skorti þar á drykki af
ýmsum tegundum — þ. e. a. s.
handa þeim er þá vildu.
Skemmtiatriði voru þarna aðal-
lega ýmiss konar dansar og lát-
bragðsleikir — og að sjálfsögðu
af arabiskum uppruna.
Til dæmis voru þarna „maga-
dansar“ eða einhverjir því um
líkir dansar með sérkennilegu
arabisku hljómfalli, — sem á
engan hátt er hægt að lýsa —
aðeins heyra. Flestir þessir dans-
ar byrjuðu rólega unz þeir náðu
tryllingslegu eða hálf tryllings-
legu hámarki. Öllum þessum döns-
um fylgdu fingrasmellir eða
trommur, sem framleiddir eru
þannig, að á fingurgómana er
smeygt plötum og þeim smellt
saman, kveður við hátt í. Fylgir
þessi fingraleikfimi ákveðnum og
háttbundnum takti er fylgir eftir
hljómfalli laganna. Þessu fylgja
og margs konar armsveiflur og
líkamssveigjur.
Maturinn var margréttaður og
margvíslegur — þó bragðgóður
—en helzt til mikið kryddaður.
Bezt var að neyta sem minnst
hinna austurlenzku rétta, þvi
slíkir eru það gjörsamlega ólíkir
íslenzkum, að of mikil neyzla
þeirra gat hæglega orsakað maga-
kveisu, ef aðgætni er ekki höfð,
enda varð sú raunin á með flesta.
Aðal skemmtiatriðin voru samt
eftir „máltíðina".
Ekki voru allir þeir er þarna
skemmtu af arabískum stofni.
Einstaka skemmtiatriði er ekki
hægt að geta umfram það sem að
framan er sagt. Allur söngur var
á arabísku (egypzku).
Hins vegar vakti það mikla
gleði og kátínu áhorfenda, er ein
dansmeyjan — grannvaxin, dökk-
hærð og svarteyg — eins og allir
arabar, brá sér niður af sviðinu
og sveif léttilega á milli borðanna,
kyssti, faðmaði eða settist i fang
ýmissa er þarna voru. Brugðust
menn ýmislega við slíkum óvænt-
um árásum, færðust sumir undan
(sennilega fyrir hæversku sakir),
en aðrir tóku knálega og karl-
mannlega á móti að hætti fornra
víkinga, norrænna, en á nokkra
kom fát og fum. — Ekki fleiri
orðræður um það. — Auðvitað
var þarna ljósmyndari sem
„smellti“ af á viðeigandi augna-
blikum, og seldi því næst mynd-
irnar — að sjálfsögðu fyrir
„hæfilegt“ verð.
Er þessari kvöldstund í Sahara
City lauk, var stigið upp í bif-
reiðina á nýjan leik og ekið til
Kairoborgar og að gistihúsinu —
og gengið til svefns.
Enn um Kairo
Eins og ég hef áður vikið að,
var farið með hópinn í kynnis- og
yfirlitsferð um Kairoborg. Eftir
ferðina til Luxor var komið á
þjóðminjasafnið í Kairo og var
þar margt að sjá.
Framan við safnhúsið er tjörn
og í tjörninni gosbrunnur. Þar
vaxa einnig jurtir þær er stund-
um hafa verið nefndar einkenni
Egyptalands. Þessar tvær jurta-
tegundir eru lótusblómið og pap-
yrusjurtin (papyrus er hávaxið
sefgras). 1 þessari ferð var einn-
ig ekið hjá kastala Saladins
soldáns, en hann var byggður á
12. öld, þar var einnig skoðuð
„moska“, sem Egyptar segja, að
sé stærsta moskan, a. m. k. í
Kairo — ef ekki öllu Egyptalandi.
Eigi er mér lengur í minni nafnið
á mosku þessari, en flestar eru
þær nefndar „Omars“-moskur.
Engum leyfist að ganga inn í
þessi múhameðsku bænhús, nema
draga skó af fótum sér, eða í-
klæða þá eins konar leppum, en
þjónustu þá veittu síðskeggjaðir
átrúendur Múhameðs spámanns,
auðvitað fyrir sérstaka þókknun,
því hvert eitt handbragð kostar
peninga.
Hvað snertir „serimoniur" í
sambandi við þessar moskur, þá
voru Egyptar heldur frjálslynd-
ari en trúbræður þeirra í Dam-
askus og síðar Hebron. Látið var
nægja, að kvenfólkið setti slæður
yfir hárið á sér og væri í kápum,
en í Damaskus urðu þær að fara
í svört klæði, kufl eða eitthvað
því um líkt, með hettu á. Raunar
fóru þeim þessi klæði bara vel og
voru mjög hátíðlegar í þessum
skrúða.
Kairoborg á margar „tradi-
sjonir“, ef svo mætti segja á
slæmri íslenzku. Raunar þýðir
orðið tradisjon arfsögn. Ein arf-
sögnin er bundin við ákveðinn
stað á Nílarbökkum, þar sem sagt
er að dóttir Faraós hafi forðum
daga fundið sveininn Móses í
tágarkörfu í sefinu við Níl. Móses
varð sem kunnugt er síðar spá-
maður, leiðtogi og „rithöfundur".
Eftir honum heita fimm fyrstu
bækur Gamla testamentisins.
Ekkert sef var þar að sjá
núna, en hins vegar komin bygg-
ing þar á fljótsbakkanum, er náði
út í fljótið.
Önnur arfsögn við hús, sem
sagt er að fjölskyldan helga hafi
dvalizt í á meðan hún var í Eg-
yptalandi, en þangað hafði hún
flúið undan Heródesi mikla, sem
einnig var nefndur Heródes
barnamorðingi.
Þar er nú armenisk kirkja og
skammt þar frá „sinagóga“ Gyð-
inga. Auðvitað var farið með
hópinn bæði í kirkjuna og þvi
næst í „sinagóguna" (en því
nafni nefnast bænhús Gyðinga).
Ýmsa krákustiga þurfti að fara,
áður en komið var að armenisku
Framh. af 1. síðu.
að fullu vísitölu á kaupgreiðslur,
en ekki einhvern örlítinn hluta
hennar.
Eitt skyldu menn leggja sér á
minni: Verklýðssamtökin krefjast
að þessu sinni engra kjarabóta.
Þau krefjast óbreyttra samninga.
Ríkisstjórnin og atviimurek-
endasamtökin krefjast stórfelldr-
ar lijaraskerðingar.
í útvarpsviðtölum hafa tals-
menn atvinnurekendasamtakanna
viðurkennt, að réttmætt sé að
launþegar fái vísitöluuppbætur á
ikaup, en þeir geti bara ekki borg-
að.
Ekki skal það dregið í efa, að
hagur atvinnuveganna sé harla
bágborinn eftir nær áratugs við-
reisn. En verkafólk minnist þess,
að frá því fyrsta að það fór að
berjast fyrir bættum hag, hefur
söngurinn alltaf verið hinn sami:
Atvinnuvegirnir þola ekki kaup-
hækkun. Það er því ekki ástæða
til að taka mjög alvarlega þessa
margspiluðu barlómsplötu.
En það eru ekki atvinnurek-
endasamtökin, sem eiga höfuðsök
kirkjunni, sem lætur lítið yfir sér.
En frá hérvistardögum Jósefs og
Maríu með Jesúbarnið á þessum
stað (hafi þau þá í nokkurn tima
verið hér), eru liðin tæp tvö þús-
und ár og margt hefur skolazt til
á skemmri tíma. Þurfti að fara
nokkurn spöl niður á við í jörð-
ina áður en komið var á þennan
stað.
Framhald.
lír bœnum
Kirkjan
Messað verður í Norðfjarðar-
kirkju nk. sunnudag kl. 2. Fyrir
börn kl. 11. — Sóknarprestur.
Afmæli.
Eyleif Jónsdóttir, húsmóðir,
Strandgötu 22, varð 60 ára 2.
marz. Hún fæddist á Horni,
Nesjahreppi, A-Skaft., en hefur
átt hér heima síðan 1926.
Bæjarstjórnarfundur
hefur verið boðaður kl. 4 í dag.
Helztu mál á dagskrá eru fundar-
gerð bæjarráðs og breyting á
hafnarreglugerð til síðari um-
ræðu.
á því, að ekki semst. Að baki
þeim má Ijóst greina hina svörtu
hönd ríkisstjórnarinnar, sem sagt
hefur verklýðssamtökunum stríð
á liendur og sendir atvinnurekend-
ur í víglínuna.
Ríkisstjórnin hefur stofnað til
þessara velrkfalla.
Ríkisstjórnin á að leysa verk-
föllin tafarlaust.
Það getur hún á mjög auðveld-
an hátt.
Hún þarf ekki annað en að
leggja fyrir þingið frumvarp að
lögiim um að vísitölugreið&lur á
kaup verði teknar upp aftur.
Slíkt frumvarp mundi sigla á
mettíma gegnum þingið.
Því fyrr sem ríkisstjórnin ger-
ir sér það Ijóst að þetta stríð
hennar gegn launþegasamtökun-
um er jafn vonlaust og Viet-Nam
stríð Bandaríkjanna, því betra.
Efnalaugin
hefur opnað aftur.
EFNALAUGIN.
Md lltmlo
Útsala hefst mánudaginn 11. marz. f I t
Mikið úrval af fatnaði.
Mikill afsláttum af herra- og drengjafötum.
VERZLUNIN FÖNN
Neskaupstað.
Ríhisstjórnin stofnaði til verhfdlld