Teningur - 01.05.1990, Blaðsíða 39

JULIAN BARNES: PÁFAGAUKUR FLAUBERTS / 37
(Gide, í Cuverville, Seine-Maritime,
26. janúar 1931).
Ræðið.
Rökfrœði (ásamt Lœknisfrœði)
a) Achille-Cléophas Flaubert atti
kappi við yngri son sinn og bað hann
að útskýra til hvers bókmenntir væru.
Gustave skaut spurningunni aftur til
skurðlæknisins föður síns og bað
hann að útskýra til hvers miltað væri.
„Þú veist ekkert um það, og ekki ég
heldur, nema að það er jafnnauðsyn-
legt líkamanum og skáldskapur
andanum." Dr Flaubert játaði sig
sigraðan.
b) Miltað er samsett úr sogæðavef
(eða hvíta maukinu) ásamt æðaneti
(eða rauða maukinu). Það er mikil-
vægt til að hreinsa úr blóðinu gömul
eða sködduð blóðkorn. Það býr
einnig til mótefni: miltaskornir ein-
staklingar mynda síður mótefni. Svo
virðist sem tetrapepsíð sem kallast
tuftsín stafi frá próteinum sem miltað
framleiðir. Ef það er fjarlægt, einkum
í æsku, aukast líkur á heilabólgu og
blóðeitrun; en miltað er samt ekki
lengur álitið nauðsynlegt líffæri: það
má fjarlægja án teljandi óþæginda
fyrir heilsu einstaklingsins.
Hvaða ályktanir má draga af þessu?
Ævisaga (ásamt Siðfrœði)
Maxime du Camp samdi eftirfarandi
grafskrift fyrir Louise Colet: „Sú sem
hér hvílir kom óorði á Victor Cousin,
hæddist að Alfred de Musset, úthúð-
aði Flaubert og reyndi að myrða Alp-
honse Karr. Requiescat in pace.“
Hvor fær lakari útreið: Louise Colet
eða Maxime du Camp?
Sálfrœði
E1 fæddist 1855.
E2 fæddist að hluta 1855.
E1 átti áhyggjulausa æsku en hneigð-
ist á fullorðinsárum til taugaáfalla.
E2 átti áhyggjulausa æsku en hneigð-
ist á fullorðinsárum til taugaáfalla.
E1 lifði óeðlilegu kynlífi í augum rétt-
þenkjandi fólks.
Julian Barnes.
E2 lifði óeðlilegu kynlífi í augum rétt-
þenkjandi fólks.
E1 taldi sig vera í fjárþröng.
E2 vissi sig vera í fjárþröng.
E1 framdi sjálfsmorð með því að taka
inn blásýru.
E2 framdi sjálfsmorð með því að taka
inn arsenik.
E1 var Eleanor Marx.
E2 var Emma Bovary.
Fyrsta enska þýðingin á Madame
Bovary sem var gefin út var eftir
Eleanor Marx.
Ræðið.
Sálgreining
Ráðið í merkingu þessa draums sem
Flaubert hripaði niður í Lamalque
árið 1845: „Mig dreymdi að ég væri
úti að ganga nteð móður rninni í
stórum skógi fullum af öpum. Pví
Mynd: Max Wliithaker.
lengra sem við gengum því fleiri urðu
þeir. Þeir hlógu og sentust um í trá-
greinunum. Þeir urðu fleiri og fleiri;
þeir urðu stærri og stærri; þeir fóru að
þvælast fyrir okkur. Þeir horfðu
stöðugt á mig og ég varð hræddur.
Þeir slógu um okkur stóran hring;
einn þeirra langaði að klappa mér og
tók í höndina á mér. Ég skaut hann í
öxlina með rifflinum svo honum
blæddi; hann byrjaði að hljóða
hroðalega. Þá sagði móðir mín við
mig: „Af hverju særðirðu hann, hann
er vinur þinn? Hvað hefur hann gert
þér? Sérðu ekki að honum þykir vænt
um þig? Og að hann lítur út alveg
eins og þú? Apinn horfði á mig. Mér
fannst sál mín vera að rifna í sundur
og vaknaði og fannst eins og ég væri
eitt nteð dýrununt og væri bróðir
þeirra í ljúfu algyðislegu samneyti.“