Húsfreyjan - 01.12.1954, Blaðsíða 26

vatnið hafa samlagazt. Hellt í skál og kælt. Rjóm-
inn er þeyttur og köldum karamelluleginum
blandað saman við.
SAFTBÚÐINGUR
Vz 1. saft
sykur
2 eggjahvítur
8 bl. matarlim
Eggjahvíturnar eru stífþeyttar. Saftin sykruð
eftir smekk, henni hellt út í hvíturnar og allt
þeytt góða stund. Matarlímið lagt í bleyti, brætt
yfir gufu, kælt og hrært saman við. Búðingnum
hellt í skál. Kremsósa borin með.
KREMSÓSA
Vi 1. mjólk
1 tsk, vanilludropar
3 egg
4 msk. sykur
2 dl. rjómi
Eggin þeytt með sykrinum. Heitri mjólkinni
hellt. út í. Hitað, en má ekki sjóða. Vanillu-
droparnir látnir í. Kælt. Þeyttum rjómanum
blandað saman við kalt eggjakremið, rétt áður
•n borðað er.
MÖNDDLUGJÖF
Marsipanpylsa
Saman við 200 g. af marsipan er hnoðað 10
valhnetum, gróft söxuðum, og 50 g. af niður-
sköfnu súkkilaði. Þetta er mótað í þykka lengju,
sem dýft er í hjúpsúkkulaði. Skreytt með val-
hnetum.
KERTASTJAKI Á JÓLABORÐIÐ
Myndin sýnir, hvernig búa má til laglegt borð-
skraut, ef völ er á fjórum fallegum eplum. Sex
oddhvassir trépinnar eða plastprjónar mynda
grindina, sem þakin er með grenigreinum eða
lyngi.
S. A.
TIL LESENDANNA
Eins og að undanförnu flytur þetta blað þætt-
ina „Heimilisþátt" ' og „Manneldisþátt". Hefur
þeim fyrrnefnda verið þannig fyrir komið, að
hann má taka úr bblaðinu, án þess að annað
lesefni bíði tjón af. Samkvæmt ábendingu frá
konu á Eskifirði verður „Manneldisþætti" einnig
komið þannig fyrir, að hann má taka upp úr
blaðinu.
En í þessu blaði hefur þriðji fasti þátturinn
göngu sína. Ber hann fyrirsögnina „Okkar í milli
sagt“. Þátt þennan ritar Rannveig Þorsteins-
dóttir lögfræðingur, en þessi byrjun þáttarins
segir sjálf til um efnið. Er með þessu gerð til-
raun til að treysta sambandið um land allt og
gefa húsmæðrum almennt gleggri innsýn í fé-
lagsstarfið. Er vonandi að lesendur láti aldrei
hjá líða að lesa 8. síðuna, en þar mun þáttur
þessi jafnan eiga rúm.
Ef konur vilja senda blaðinu spurningar um
einhver atriði varðandi stöðu þeirra og starf al-
mennt, mun verða leitast við að svara þeim
eftir beztu föngum, þótt engan veginn sé víst,
að unnt verði að svara þeim öllum. Hafi ein-
hverjar slíkar spurningar borist áður en næsta
blað kemur út, verður þeim svarað þar.
Stúlka nokkur var kölluð fyrir rétt sökum
þess, að kvöld eitt hafði hún brotið brunaboða
að tilefnislausu og gabbað slökkviliðið á vett-
vang. Kynlegt þótti, að hún hlaut aðeins væg-
asta dóm, sem lög heimiluðu, enda þótt rann-
sókn hefði leitt í ljós, að hún hefði ekki verið
ölvuð og um geðbilun var heldur ekki að ræða.
En málsatvik voru næsta óvenjuleg. Hún átti
sem sé unnusta í slökkviliðinu, grunaði hann um
ótryggð við sig. Brunaboðann hafði hún brotið
til þess að komast að raun um, hvort unnustinn
hefði sagt það satt, að hann ætti að vera á verði
þetta umrædda kvöld.
Skóghöggvarar í Svíþjóð rákust á slóð í skóg-
inum og gátu rakið hána að eyðikofa einum.
En þeir gátu einskis orðið áskynja um þá, sem
inni kynnu að vera, því að dyrnar á kofanum
voru harðlæstar og gluggar vandlega birgðir.
„Líklega bruggarar", sögðu karlarnir og sendu
þegar til hreppstjórans. Hann brá fljótt við og
var von bráðar kominn að kofanum, vel búinn
að vopnum og liðsterkur, ef svo kynni að vera,
að harðsnúnir fantar ættu í hlut. Hreppstjórinn
braut upp kofahurðina og ruddist inn ásamt
tveimur öðrum mönnum. En inni sat kærustupar,
sem ornaði sig við suðandi mótorlampa.
26 HÚRFRITJAN