Austurland - 26.10.2000, Síða 4

4
Austurland
Ritstjórn, afgreiðsla og auglýsingar:
Hafnarbraut 4 - Pósthólf 75 - 740 Neskaupstaður
S 477 1750 - Fax: 477 1756
Netfang: austurland@eldhorn.is
Blaðamaður: Elma Guðmundsdóttir
Sff 477 1532 og 861 4767
Auglýsingastjóri: Erla Traustadóttir SS 477 1571
Útgefandi: Austurland
Kitncfnd: Einar Már Sigurðarson, Elma Guðmundsdóttir,
Guðmundur Bjarnason, Smári Geirsson (ábm)
og Steinunn L. Aðalsteinsdóttir
Umbrot: Austurland - Prentun: Nesprent hf.
Austurland er í Samtökum
bœjar- og héraðsfréttablaða
ráðamanna
Ferðasýki íslenskra stjórnmálmanna er komin út í öfgar. Ferðasýki
sveitarstjómarmanna, forystumanna félagasamtaka og forystumanna
fyrirtækja er líka komin út í öfgar. Ferðasýki forseta Islands er enn-
fremur komin út í öfgar. Ferðasýki stjórnenda almennt er komin út í
öfgar. Við högum okkur eins og hér búi milljónir manna með fullar
hendur fjár og fáir útvaldir hafi sérstakt erindi á hvern einasta fund,
lítinn og stóran, sem haldnir eru og taldir fyrir einhverja hluta sakir
merkilegir. Það er eins og við lifum ennþá í moldarkofunum og
vitum ekki hvað sfmi, Netið eða fjarfundabúnaður er.
Forystumenn íþróttahreyfingarinnar, ráðherrar og ýmsir prelátar
hafa spókað sig og gera enn á götum Sidney vitaskuld fyrir almanna-
fé. Forseti Islands er nýfarinn í enn eina ferðina til Vesturheims,
fjármálaráðherra var með Sinfóníunni í New York, stjórnandi eða
fararstjóri, hver veit hvað og utanríkisráðherra eyðir sennilega fleiri
dögum erlendis en á skerinu góða. Það er stundum vart fundafært á
hinu háa Alþingi vegna utanlandsferða. Er málið kannski það að
ferðadagpeningar alþingismanna, sveitarstjórnarmann og
starfsmanna ráðuneytanna séu svo góðir að ástæða þyki til óhóflegra
ferðalaga til að drýgja launin?
Þetta gerist á sama tíma og íslendingar eru taldir á undan öðrum
þjóðum f Vestur-Evrópu í notkun upplýsingatæki hvers konar. Ef
satt er hefur sú tækni ekki ekki náð til þeirra sem vitnað er til í
upphafi. Viatskuld þurfum við af og til að sýna okkur á
alþjóðavettvangi en er ekki fullangt gengið? Af hverju nota t.d.
íslenskir sveitarstjórnarmenn og stjórnendur opinberra stofnana ekki
fjarfundabúnað til sinna samskipta og spara með því tíma og
peninga. Það er jú kominn fjarfundabúnaður á Ilesta þéttbýlisstaði
landsins. Allar forsendur þessara ferðalaga nú á dögum eru brostnar
og tími til kominn að menn skilji það.
Kostnaður þjóðarinnar við erlend sendiráð hefur vaxið ótrúlega á
undanfömum árum og nú stendur til að eyða litlum milljarði eða svo
í að byggja upp sendiráð í Japan. Viðskiptahagsmunuir eru nefndir
þegar tilvist sendiráða er til umræðu en það er bara yfirklór. Sendi-
ráðin eru orðin dvalarstaður afdankaðra stjórnmálamanna rétt eins og
stólar seðlabankastjóra. Halda þeir sem tala hæst um nauðsyn sendi-
ráða að fiskútflytjendur og aðrir geti ekki selt afurðir sínar án sendi-
ráða?
' Og flottræfilshátturinn ríður ekki við einteyming. Davíð Oddsson
var nýlega gerður að heiðursdoktor við Manitoba háskólann. Fullyrt
er að þessi titill hafi nú þegar kostað íslensku þjóðin hátt í 200
milljónir og Davíð hafi lofað háskólanum sínum hundrað milljónum til
viðbótar.
Og bruðlið heldur áfram. Kristnihátíðarnefnd er sennilega fínasti
klúbbur sem hefur starfað á Islandi. Henni tókst að eyða nálægt
einum milljarði króna í hátíð á Þingvöllum sem álíka margir sóttu og
um útiskemmtun í Atlavfk eða í Húnaveri hefði verið að ræða. Nýj-
asta afrek nefndarinnar er að láta slá einhver hundruð ermahnappa til
að gefa þeim sem unnu að undirbúningi hátíðarinnar. Og
ermahnappa nota nær eingöngu karlmenn og því þarf nefndin að
finna upp eitthvað til að gefa konunum sem komu að undirbúningi
hátíðarinnar. Hvað það verður veit nú enginn, en kannski væri ekki
svo vitlaust að láta slá hálsmen sem liti út eins og lyfta og við opnun
þess blasti við mynd af þjóðhátíðarnefndinni sem lokaðist inn í lyftu
fyrir nokkrum árum og menn leiða að því líkum að þar hafi verið
lagt á ráðin um hátíðarhöldin og ermahnappana. Eg.
Yitleysingarnir
Gott kvöld, góðir hlustendur.
Erindi mitt við ykkur í kvöld er
einfalt. Það er að hvetja þau ykk-
ar sem tækifæri hafa, til að fara
suður í Hafnarfjörð og sjá þar
leikrit sem var frumsýnt fyrir
nokkrum dögum. Þetta er spánýtt
íslenskt leikrit eftir Olaf Hauk
Símonarson, og þótt ég hafi ekki
séð það sjálfur,
þá hafa svo
margir hrósað
því í mín eyru,
að ég treysti
mér til að mæla
með því. I
þessu leikriti
er, að mér skilst,
meðal annars
sagt frá flokks-
formanni sem
er líka utanrfk-
isráðherra, og
þarna kemur líka við sögu læknir
sem á konu sem formaðurinn er
að sofa hjá, en hún er hins vegar
þingmaður sem vill endilega að
verða ráðherra. Söguþráðurinn er
að vísu ennþá flóknari, en þetta
er, eins og þið heyrið, efni í
fínerís dranta og kómedíu, enda
skilst mér að áhorfendur í Hafn-
arfjarðarleikhúsinu skemmti sér
konunglega á þessum sýningum.
Mér hefur orðið hugsað til
þessa leikrits vegna þess, að
síðustu daga höfum við, venju-
legt fólk, orðið vitni að öðru
drama og annarri kómedíu, þar
sem koma líka við sögu utanrík-
isráðherra, flokksformaður og
læknir, og reyndar slatti af auka-
persónum til viðbótar. Og eins og
venjulega er raunveruleikinn
bæði miklu fyndnari og undar-
legri en nokkrum rithöfundi gæti
dottið í hug að setja saman.
Leikritið
Eg er semsagt að tala um leik-
ritið sem aðstandendur Frjálslynda
flokksins hafa sett á svið fyrir
okkur síðustu dagana. Það þarf
varla að rekja söguþráðinn fyrir
þeim sem fylgjast með fréttum,
en hann er í stuttu máli þessi:
Einhverjir svokallaðir óánægð-
ir framsóknarmenn - sem bendir
til þess að til sé eitthvað fyrir-
bæri sem heitir ánægðir fram-
sóknarmenn - settu saman bækl-
ing þar sem flokknum og Hall-
dóri Ásgrírhssyni sérstaklega var
úthúðað með frekar kjánalegum
og barnalegum hætti. Þessi bækl-
ingur var prentaður og settur í
póst, en Islandspóstur er svo
vandur að virðingu sinni, eins og
við vitum, að hann neitaði að
dreifa honum. Nú, nú: Halldór
Ásgrímsson varð svo móðgaður
að lögfræðingur Framsóknar-
flokksins fór fram á opinbera
rannsókn á því, hver hafi staðið á
bak við þennan óhróður.
Skömmu seinna var rannsóknin
hins vegar látin niður falla, án
þess að við hin fengjum nokkurn
tíma að vita af hverju það var
gert. En núna fáum við svo af-
ganginn af sögunni, rúmlega ári
seinna. Þá kemur í ljós að Valde-
mar Jóhannesson, frambjóðandi
Frjálslynda flokksins á Reykja-
nesi og uppnefndur kvótabani og
margt verra, hann hafði montað
sig af því við tvo félaga sína, að
hafa borgað kostnaðinn við
prentun á þessum bæklingi, þótt
það hafi verið framsóknarmenn
sem bjuggu bæklinginn til. Þenn-
an kostnað átti síðan Frjálslyndi
flokkurinn bæta honum upp, und-
ir því yfirskini að Valdemar væri
að ganga af kvótakerfinu dauðu
fyrir Hæstarétti.
Ef einhverjir hlustendur eru nú
orðnir ringlaðir, þá hef ég með
þeim fulla samúð. En við skulum
samt ljúka leikritinu, því að það
er alltaf í síðasta þætti sem hlut-
imir smella saman. I síðasta þætti
kemur fram frásögn læknisins,
Gunnars Inga Gunnarssonar, af
tilboði sem formaðurinn, Sverrir
Hermannsson, gerði honum fyrir
nokkrum vikum. Það var þess
efnis, að Sverrir myndi segja af
sér þingmennsku, en að Gunnar
Ingi og dóttir Sverris, sem eru
varaþingmenn hans, myndu
skipta starfinu með sér til helm-
inga. Þar að auki fór Sverrir fram
á að Gunnar Ingi myndi Ieggja
flokknum til launin sín sem þing-
maður þá mánuði sem þingið sit-
ur ekki að formlegum störfum.
Þetta virðist hafa gert útslagið
fyrir lækninn og hann gat nú ekki
lengur þagað yfir bæklingnum
sem var skrifaður um utanríkis-
ráðherra, svo að hann kjaftaði frá
öllu saman. Sverrir sagðist dapur
yfir því að svo „myndarlegur
maður“ væri farinn að „dorga í
ruslatunnum“.
Mig grunar að sumir hlustend-
ur séu nú famir að leita að ann-
arri útvarpsstöð í leit að fólki
sem liftr venjulegu lífi, enda ætla
ég ekki að rekja þessa sögu mik-
ið lengra.
Nokkrar spurningar
Hins vegar vil ég varpa fram
nokkrum spurningum sem mér
finnst að við, sem lifum ekki í
svona spennandi heimi, eigum
eiginlega heimtingu á að fá svör
við.
Þessir áónægðu framsóknarmenn
- vom þeir ekki bara óánægðir,
heldur svo vitlausir að þeir gátu
ekki fundið prentsmiðju upp á
eigin spýtur? Kunna þeir ekki að
fletta í símaskránni? Hvaða prent-
smiðju tókst að hafa 300 þúsund
krónur af Valdemar Jóhannessyni
fyrir þetta drasl sem kallað er
bæklingur? Er Sverri Herm-
annssyni meiri eftirsjá að mynd-
arlegum mönnum en Ijótum úr
flokknum sínum? Vill Frjálslyndi
flokkurinn kannske setja kvóta á
dorgveiðar úr ruslatunnum? Ein
alvarleg spurning er þó eftir og
hún er þessi: Eg veit ekki hvort
hlustendur muna eftir Finni Ing-
ólfssyni, en hann var varafor-
maður Framsóknarflokksins og
iðnaðar- og viðskiptaráðherra
áður en hann fór á eftirlaun og
gerðist seðlabankastjóri. Þegar
Finnur var spurður á sínum tíma
um ástæðumar fyrir því að hann
vildi hætta í pólitík, nefndi hann
sem aðalástæðuna persónulegar
árásir og ofsóknir á hendur Hall-
dóri Ásgrímssyni, og talaði sér-
staklega um þennan alræmda
bækling. Finnur vildi semsagt
ekki eiga á hættu að verða fyrir
slíkum árásum sjálfur og hætti
þess vegna í pólitík áður en það
gerðist.
Nú er mér svolítil spum: Ég á
ágæta vini og kunningja sem sitja
við það sveittir á hverjum degi
að skrifa tímamótatexta um
landsins gagn og nauðsynjar, án
þess að það hafi nokkur sjáanleg
áhrif á neitt sem gerist í þessu
landi. Svo er prentaður illa skrif-
aður og kjánalegur bæklingur
sem komast ekki einu sinni í
dreifingu, en hefur þau áhrif að
varaformaður Framsóknarflokks-
ins, sem líka var iðnaðar- og
viðskiptaráðherra, hættir í pólitík
og varaformaður Frjálslynda
flokksins segir af sér að auki -
allt út af einum bæklingi sem
ekki nokkur maður sá. Er til á
þessu heilbrigð skýring?
En nú vil ég biðja hlustendur
afsökunar, því að ég ætlaði víst
ekki að tala um þetta, heldur ætl-
aði ég að hvetja hlustendur til að
fara og sjá nýtt leikrit eftir Olaf
Hauk Símonarson sem er verið
að sýna í Hafnarfjarðarleikhús-
inu. Ég held meira að segja að ég
hafi gleymt að taka það fram
hvað leikritið heitir. Það heitir
Vitleysingamir.
Pistillinn var fluttur í Spegli
Ríkisútvarpsins 18. október sl.
Jólablað Austurlands
Undirbúningur er hafin að jólablaði Austurlands. Við leitum eftir
efni í blaðið og teystum á velunnara þess að draga nú fram gamlar
og nýjar frásagnir, smásögur eða ferðasögur og myndir. Senda má
efni í tölvupósti á austurland@eldhorn.is eða koma með vélrituð
handrit á skrifstofu blaðsins.
Gemm jólablaðið skemmtilegt. Ritnefndin
i
'r '•/ .
Karl Th.
Birgisson
skrifar