Fjallrefurinn - 01.04.1932, Blaðsíða 3

gleði sem það væri honum að hefja göngu sína, í liinu nýja formi,
með þesisum einkunnarorðum. — Hann mun þó, eftir því sem rúm
leyfir, birta greinar um önnur efni, og þá einkum listir og bók-
rnentir, og með sérstakri ánægju mun hann birta Ijóð, vel þýdd
eða frum.samin, og annað það, er hann telur eiga erindi til les-
enda sinna.
„Fjallrefurinn" vill ekki fara dult mieð þá von sína að hann muinit
íyrir eigin verðleika, verða víðlesið og útbreitt tímarit þegar’
stundir líða, og þá máske þess megnugur að færa út kvíarnar ef
þurfa þykir. Og er hann nú hefur göngu sina sem prentað tímarit
heitir hann sérstaklega á alla „Fjallrefi" til liðs og brautargengis
og áminnir þá um að þeir felii honum sín áhugamál og afli honum'
nýrra vina og velunnara.
Svj óskar hann öllum lesendum sínum gleðiiegs sumars.
P. Ö. St. 1
Veður hræðsla.
„Að kljúfa rjúkandi kalda gegn
J að kætir hjartað í vöskum hal.
Ég vildi’ að það yrði nú æriegt regn
cg isienzkur stormur á Kaldadal." H. H.
Borið hefir það við, er Fjallrefi'r hafa boðað til ferðalags, að heyrst
hafa raddir á þessa leið: „Það fer nú eftir veðrinu." „Ef gott verð-
ur veður." „Ég fer ekkert í íignigu,” o. s. frv.
Svona tilsvör eru Fjallrefum allis ekki samboðin. Fátt stælir betur
líkama og sál heldur en að „kljúfa rjúkandi kalda gbgn“ vsl út-
búírrn ad vistum og klœðum, og vissulega er þessi stæling takmark
Fjallrefa. Óneitanlega er yndislegt að ferðast í blíðviðrii, en sannr
ir Fjallrefir eru ósmieykir við volkið, og vita, að „enginn er verri
þó hann vökni“, ef öllu er skynsamlega hagað.
„Fáir kunna siig i gó&u veðri heiman að búa,“ segir islenzkur máls-
háttur. Á það einkum við er unt löng ferðalög er að ræða, að vera
þá vel við öilu búinn, því „á skammri stund skipast veður í Iofti“.
Ágæter tendingar um útbúnað í ferðalög er aö finna í „Árbók
Ferðafélagsins I.“ Ættu Fjallreíir allir að lesa þær og — lœra. >
3