Vera - 01.04.1993, Blaðsíða 19

AFTURKIPPUR
það vonda. Maður fer á bíó
með stelpunni sem gróf með
manni skurðinn og þegar
hún tekur ekki upp veskið
þá neyðist maður til að bjóða
henni. Eða þá að maður
býður henni í mat og neyðist
til að elda sjálfur til að sýna
hvað maður er mjúkur.
- En nú vilja stelpur
hörðu týpuna aftur. Þessir
mjúku eru ekkert nema
góðir leikarar.
- Við strákarnir tölum
ekki mikið um þessi mjúku
mál. Við eru svo svalir að við
förum aldrei djúpt í þau.
Þetta verður bara smáorða-
skak hjá okkur, segja þeir og
svo er fundi slitið.
Næst fór ég í kaffi á vinnu-
stað þar sem konur eru í
miklum meirihluta. Starfs-
fólkið er á öllum aldri og
mismikið menntað. Öll bar-
átta fýrir jafnrétti er af hinu
góða, segir það, en baráttan
gegn launamisrétti er
kannski mikilvægust.
- Það er landlægt að
halda að konur þurfi minna
til að lifa af, segir ein konan.
Talið þið um jafnréttis-
mál í kaffitímum?, spyr ég.
- Það er talað um jafn-
réttismál ásamt annarri
pólitík. Það er farinn að
harðna á okkur skrápurinn,
segir annar karlmannanna
sem þarna vinna.
- Fyrir nokkrum árum fór
hér fram hatrömm karlhat-
ursumræða með neyðarleg-
um yfirlýsingum um karl-
menn. Auðvitað er mikill
hluti af félagslegum óhæfu-
verkum unninn af karl-
mönnum. En það hefur
gengið á með alhæfingum á
milii kynjanna sem þjóna
engum tilgangi, segir hinn
karlmaðurinn.
- Ég tek slíkt tal ekki til
mín vegna þess að ég verð-
skulda það ekki, segir hinn.
- Það er skynsamleg af-
staða, finnst konunum.
ICvenieg umræðuefni eru
ríkjandi í kaffitímum á þess-
um vinnustað.
- Það er frábært, segir ein
konan. Við miðlum af
reynslu okkar, þiggjum góð
ráð og getum létt á áhyggj-
unum.
- Við karlmennirnir fylgj-
umst með umræðum um
matargerð af áhuga. Það er
helst að við séum utangátta þegar verið er að
ræða prjónles.
- Ég var rauðsokka á sínum tima. Þá mátti
ekki hafa áhuga á hannyrðum, en hugsanlega á
framandi matargerð. Mér finnst gott að
kvennamenning skuli aftur hafa verið tekin í
sátt vegna þess að innst inni höfðum við áhuga
á henni og hún sameinar konur. Við rauðsokkur
hrekktum heimavinnandi húsmæður og það
myndaðist bil á milli kvenna, sem var skaðlegt.
- Auðvitað byggðust baráttuaðferðir ykkar á
öfgum. En það var nauðsynlegt. Ef rödd þín á að
heyrast verðurðu að hrópa hátt. Fyrir tuttugu
árum var ég ekki fylgjandi Rauðsokkahreyf-
ingunni, en ég tel að frumkvæði ykkar hafi verið
mjög nauðsynlegt. Ég held að það sé ágætis
jafnvægi í þessum málum núna.
- Ungar stúlkur eru svo meðvitaðar. Þær
hugsa um að mennta sig. Ég held að þær muni
aldrei láta loka sig inni á heimilunum. Við
mömmurnar reyndum að ýta við þeim. Þó að við
höfum kannski ekki verið óánægðar með okkar
hlutskipti vildum við samt gefa þeim annað
hlutskipti. Þrátt fyrir bilið á milli okkar og rauð-
sokkanna náði boðskapurinn eyrum okkar og
hafði mikil áhrif á okkur. Þessi barátta hefði ekki
mátt missa sín.
- Samt er áberandi að engin af dætrum okkar
rauðsokkanna er áberandi í baráttunni núna.
- Meinarðu að þetta erfist ekki í beinan
kvenlegg?
- Ég velti þvi oft fyrir mér hvort þær hafl liðið
fyrir þetta, hvort við höfum verið of uppteknar af
málstaðnum en of litlar mömmur.
- Ég held að mýtan um huggulegu heima-
vinnandi mömmuna sé uppspuni. Þegar ég var
lítil var ölium krökkum hent út af þvi að
mömmurnar voru alltaf að þrífa. Ég held að
útivinnandi mæður sinni oft börnunum betur.
Þetta er spurningin um
hvort sé betra að hafa
mikinn tíma eða afmarkaðan
tíma. Ég held að afmarkaður
tími nýtist oft betur.
- Ég er farin að hallast að
því að öryggistilfinningin sé
mikilvægari. Ég held að
maður átti sig ekki á þvi
hvað það er mikilvægt að
bara vera til taks.
- Ég held að við ungu
mæðurnar séum mjög með-
vitaðar um að börnin séu
það mikilvægasta í lífinu og
við krefjumst þess að
pöbbunum finnist það líka.
- Pabbar eru orðnir ógur-
lega flinkir með börnin, en
mér finnst pabbinn aldrei
koma í stað mömmunnar.
- Hann er náttúrlega ekki
eins klár að velja saman liti á
fötum!
- Ég er ekki viss um að
ungar konur vilji missa
ítökin á heimilinu. Ég vil alla
vega vera ómissandi! Það
segir engin kona lengur að
hún sé bara húsmóðir, en
hins vegar þykir í lagi núna
að eyða nokkrum árum
heima hjá börnunum. Okkar
tími kemur, hann kemur
bara seinna, segir kona um
fertugt.
- En vinnumarkaðurinn
vill okkur ekki þegar okkar
tími er kominn, það er
meinið, segir kona um sex-
tugt.
- Ég held að það séu mjög
hættulegir hlutir að gerast
núna. Siðustu árin hafa
konur haft geysilega góðar
aðstæður til að mennta sig.
Þær hafa verið að taka öld-
ungadeildina í laumi og eru
allt í einu komnar í háskóla-
nám. Ég er hrædd um að
þetta sé að breytast. Nám er
að verða forréttindi þeirra
sem þurfa ekki að hugsa um
annað.
- Mín framtíðarsýn er sú
að laun karla og kvenna
verði jöfn og bæði kynin haíi
einlægan vilja til að hugsa
um börnin. Þá hefðu allir
raunverulegt val um það
hvernig þeir höguðu lifi sínu,
segir annar karlmannanna
sem lengi hefur setið hugsi.
Er þetta fjarlægur draumur
eða siglum við hraðbyri í
þessa átt? □
BÁ
Myndskreytingar: Áslaug Jónsdóttir
19