Vera - 01.03.1995, Blaðsíða 11

Meiri
Ástriöur Jóhannesdóttir
og Gunnlaugur Björnsson
„Ár trésins skilaði meiru til trjánna en ár fjöl-
skyldunnar til fjölskyldnanna," segir Gunn-
laugur Björnsson stjarneðlisfræðingur, en
hann býr á Seltjarnarnesi ásamt eiginkonu
sinni, Ástríði Jóhannesdóttur svæfingalækni
og tveimur dætrum, átta og tólf ára.
„Stjórnvöld hefðu átt að skapa fjölskyld-
unni meira fjárhagslegt rými á þessu ári og
meiri tíma til að vera saman. Þess T stað hef-
urfólk þurft aö berjast meira fýrir sínu og bæta
við vinnu til að endar nái saman," segir Ástríð-
ur. „Það keyrði reyndar um þverbak þegar átti
aö fara að skattleggja biessuð blaöburöar-
börnin, en sem betur fer sáu þeir að sér."
„Við komum heim frá Svíþjóð fyrir þremur
árum og síðan höfum við fundiö kjörin snar-
versna með hverju árinu," heldur Gunnlaugur
áfram. „Við höfum fundiö hvernig kaupmáttur-
inn hefur minnkað með hverju árinu og lífs-
kjörin versnað það mikiö að menn hafa þurft
að leggja mjög hart að sér til aö halda sama
standard og áður. Viö erum að koma yfir okk-
ur þaki í fyrsta sinn og vinnum mikið þvt af-
borganirnar eru miklar, skattarnir háir og
barnabæturnar lágar. Það er alltaf verið að
krunka í sömu krónurnar."
„Fjölskylda er hópur einstaklinga sem
á sameiginlegt heimili þar sem þeir
deila tómstundum, hvíld, tilfinningum,
efnahag, ábyrgö og verkefnum. Meðlim-
ir eru oftast fullorönar manneskjur af
báðum kynjum, eöa einstaklingur,
ásamt barni eöa börnum (þeirra). Þau
eru skuldbundin hvort ööru í siöferöi-
legri, gagnkvæmri hollustu. “
(íslenska landsnefndin um Ár fjölskyldunnar 1994 haföi
þessa skilgrelningu á fjölskyldunni til hliösjónar v/ö störfsín.)
Börnin ein aö rolast
„Samheldni í Ijölskyldum byggist á því að fólk
hafi tíma til aö vera saman," segir Ástriöur,
„en þaö skilaði sér ekki í aðgerðum rfkis-
stjórnarinnar á ári fjölskyldunnar. Við finnum
mikinn mun hvað þetta varðar því meðan við
bjuggum úti höfðum við miklu meiri tíma til að
vera saman. Þar eru hlutirnir í fastari skorð-
um en hér, maður vinnur sína vinnuviku og
hún er yfirleitt styttri. Þar skipar fjölskyldan
hærri sess en hér og þaö er borin miklu meiri
virðing fyrir henni. Eitt lítið dæmi um það er að
vinnustaðasamkomur eru aldrei haldnar um
helgar vegna þess að þá er fjölskyldan sam-
an - hún á helgarnar. Þessa virðingu fyrir fjöl-
skyldunni finnst mér alveg vanta hér heima.
En vanvirðingin birtist með ýmsu móti, t.d. eru
barnabæturnar skammarlega lágar og sjálf-
sagt þykir að börn séu ein að rolast heima hjá
sér. Eitt af því sem ég bind þó vonir við er þró-
unin í skólamálunum. Nú er víða kominn ein-
setinn skóli og það er mjög jákvætt, einnig á
að koma á leiðbeinandi ráðgjöf fyrir fjölskyld-
ur og það er af hinu góða."
Bömin
missa af
miklu
Sjöfn Jónsdóttir
og Trausti R. Traustason
„Þetta ár hefur ekki skilaö neinu nema því
sem viö höfum gert sjálf," segir Sjöfn Jóns-
dóttir sem býr í Hafnarfirði ásamt eiginmanni
sínum, Trausta Rúnari Traustasyni. Þau reka
stórt heimili því þau eiga sjö börn saman.
Sjöfn átti fjögur börn áður en þau Trausti hófu
sambúð, hann átti tvö og saman eiga þau
þriggja ára son. Á heimilinu búa fimm börn en
tvö eiga þar sitt annað heimili. Trausti vinnur
á fjölritunarstofu en Sjöfn stundar nám í hönn-
un í Iðnskólanum í Hafnarfirði og skúrar Flens-
borgarskólann.
„Það sem ég beið eftir," segirTrausti, „var
að stjórnvöld mörkuðu stefnu um málefni fjöl-
skyldunnar og gildi hennar í stað þess að láta
þessi mikilvægu mál iiggja gjörsamlega í lausu
lofti. Nú hefur ASÍ hins vegar sett fram mjög at-
hyglisverðar kröfur um bættan hag fjölskyld-
unnar og vona ég að þær nái fram að ganga.
Mérfannst ástæða til aö taka skattkerfið í
gegn á ári fjöiskyldunnar því skattarnir eru
alltof háir og það er ekki tekið nægilegt tillit til
barnafjölda. Það breytirt.d. sáralitlu hvortfólk
er með tvö börn eða sjö því barnabæturnar
hafa lækkaö svo síðan þær voru tekjutengd-
ar. Þó munar fjölskyldu eins og okkar um
hverja krónu, við finnum fyrir því núna þegar
elsti strákurinn okkar er orðinn 16 ára og við
missum barnabæturnar með honum. Okkur
finnst skjóta skökku við að þær skuli falla nið-
ur á þeim aldri sem börnin eru hvað dýrust T
rekstri. Við þurfum að borga skólagjöld fyrir
hann, en þegar mörg börn eru á heimili mun-
ar mjög mikið um skólagjöldin í framhalds-
skólunum. Síðan liggur skattkortið hans ónýtt
en mérfinnst aö fjölskyldan ætti að geta nýtt
skattkort þeirra unglinga sem eru t skóla.
Skattamálin eru reyndar sérkapítuli. Við borg-
um svo háa skatta af laununum og öllum vör-
um og þjónustu sem við kaupum að það er
aldrei neitt eftir. Hátekjuskatturinn kemur
harðast niður á þeim sem síst skyldi, fjöl-
skyldum sem eru að kaupa húsnæði og hafa
fyrir stórum barnahópi að sjá, þannig að mér
ár fjölskyld jtfinar