Ljósmæðrablaðið - 15.05.2001, Blaðsíða 5

taka á móti í heimahúsum þá varð maður að
hafa unnið í eitt ár í viðbót við námið, til þess
að fá réttindi til að taka á móti börnum.
Hún komst hvergi inn.
Fóru þið þá út með Ijósmœðrum heim?
Nei, við fengum það ekki, af því vissi maður
ekkert hvemig maður átti að gera þegar maður
hafði ekkert sterilt eða neitt.
Ég var allt í einu kölluð út. Það gerðist "56,
þá var ég kölluð, það var í ágúst, þá komst
konan hvergi inn. Henni var neitað á
Landsspítalanum og ljósmæður sem vom þrjár
ráðnar hjá borginni fundust ekki eða þær vom
uppteknar. Svo vom tvær ljósmæður sem tóku
konur til sín, höfðu þær og hjúkruðu þeim og
annað og það var allt yfirfullt hjá þeim líka.
Svo að þessi kona komst ekki inn og hún var
alveg að fæða þegar ég kom.
Maðurinn hennar bað mig endilega að koma.
Hafði hún samband við þig?
Já, maðurinn hennar kom. Ég var með engann
síma þá. Hann kom bara hlaupandi og ég tók
skæri og bendla og tók á móti þessari telpu,
Hún var 17merkur.
Þetta gekk Ijómandi vel. Þetta var annað bam
konunnar. Ég gekk svo til hennar í viku, en
ég hringdi svo upp á spítala og sagði hvað ég
hefði aðhafst. Þær voru bara ánægðar og
sögðust geta lánað mér sterilt. Ég var mest
hrædd um að það kæmi einhver sýking af því
að ég hafði ekki sterilt miðað við fæðingar-
ganginn maður var svo vanur því, en það kom
ekkert upp á. Þetta gekk allt Ijómandi vel.
Svo á ég nú bam sjálf '51.
Svo "58 hafði ég mikið að gera. Ég var nú
bíllaus og eiginmennirnir vildu sækja
mig, stundum fór ég í strætó.
Þannig að þú hefurfarið að taka á móti
heima eftir þetta?
Já, eftir þetta, en ekki mikið. Þær voru nú
ráðnar þrjár,fjórar ljósmæður héma í bænum,
já ég tók held ég á móti 15 börnum það ár.
Svo gekk það svona smátt og smátt sem ég
hafði konur. Ég hafði 10 og upp í 15 á ári.
Sinntir þúþeim svo?
Já alveg í 12-14 daga gekk ég til þeirra. Og
ef eitthvað kom upp á þá máttu þær alltaf
hringja.
Þannig að þú hefur verið alveg á vaktfyrir þær?
Já, og svo var ég mikið líka með konur sem
fengu illt í bijóstin. Fór svolítið heim til þeirra.
Svo var ég á heilsuvemdarstöðinni frá "55 og
til "76 í skoðun. Það var nú ekki nema annann-
hvem dag fyrst, af því ég átti böm sem voru
á leikskóla á meðan ég var að vinna þar frá
hádegi til fimm og var þar í 21 ár.
Svo fór ég á fæðingarheimilið aftur "76, var
þar þangað til því var lokað "96. Svo vann ég
á fæðingardeildinni. Svo leysti ég stundum af
á fæðingardeildinni svona þegar passaði ekki
sumarfríið fyrir mig þá fór ég þarna út á
meðgöngudeildina einu sinni í mánuði og svo
á fæðingarganginum leysti ég af.
„Þá voru sumir að hræða þær"
En fannst fólki sjálfsagt að konur fœddu heima
á þessum tfma?
Já svona"58 þá var ekki svo mikill áróður, en
aftur eftir það, eftir '60 þá fór það að vera
svolítið, að það væri mikið betra að fara á
fæðingarheimilið þegar það opnaði "60. Að
það væri betra að fara þangað því að það væri
miklu betra öryggi, bæði þar og á Land-
spítalanum. Það minnkuðu mikið heima-
fæðingar þá, þær fóm þá á fæðingarheimilið.
Ertu þáfyrst ogfremst að tala um öryggi?
Já þá voru sumir að hræða þær eitthvað við
það að fæða heima og svona ef eitthvað kæmi
upp á. Svo voru það stundum konur sem ég
var með, þær létu eiginlega ekki ættingja vita
af því fyrr en bamið var fætt.
Til þess þá aðfá ekki gagnrýni?
Já sérstaklega læknisdætur og hjúkmnar-
fræðingar, þær voru ekkert að tala um það,
fyrr en börnin voru komin því annars hefðu
þær verið hræddar.
Já, maðurinn hennar kom.
Ég var með engann síma þá.
Hann kom bara hlaupandi
og e'g tók skæri og bendla
og tók á móti þessari telpu,
Hún var 17 merkur.
Ljósmæðrablaðið
maí 2001