Ljósmæðrablaðið - 15.05.2001, Blaðsíða 11

ljósmóðir sem tók á móti heima. Svo þegar ég
fékk leyfið þá átti ég náttúrulega engan pening
til að kaupa bílinn. Við vorum með það stórt
heimili, við vorum komin með þrjú börn og
vorum nýbúin að byggja líka og þá fór ég í
bankann svo ég fékk lán fyrir þessu. Keypti
hann bara út á lán.
Varstu á bil uppfrá því?
Já, frá þeim tíma hef ég verið á bíl. Svo sóttu
mennirnir mig stundum eða maður fór með
strætisvagni, maður lét sig hafa það, maður ætlaði
sér þetta.
„Ég gerði þetta af ánægju"
Þetta var mjög gaman og þetta gekk allt vel,
svona hátíðlegt alltaf þegar bamið var komið í
heiminn og fólkið þakklátt og allt gengið vel.
Þú sérð nú allar styttumar héma, þetta er ailt ffá
konum, þetta er eins og í búð.
Já en hvernig fékkstu borgað, fékkstu greittfrá
ríkinu?
Nei, ég var ekki ráðin héma í borginni.
Þurftu þá konurnar að borga?
Konumar þurftu að borga af mæðrastyrknum
sínum. Þetta var nú voðalega lítið. Þær sem
voru fátækar eins og þær sem bjuggu í kampi
og annað, þá tók ég ekkert, gaf þeim það bara.
Ég gat ekki hugsað mér þetta litla sem þær fengu.
Ég man nú ekki hvað var mikið, 2500 kr. fyrst
svo hækkaði það í 7000, þá fór ég nú að taka.
Þær tóku voða mikið, ég veit það því að ég vann
með gamalli ljósmóður sem var voða rík. Þær
tóku voða mikið, því það sagði mér ein gömul
kona sem átti bömin sín heima í Laugardalnum,
hún væri núna, já hundrað og tuttugu ára, hún
sagðist hafa þurft að láta belju borga
ljósmóðurinni eins og hún fékk fyrir að lána
belju austur á Þingvöll. Já eitt gangmál. Bara
fyrir árið. Þær hafa tekið nefnilega nokkuð mikið
og ekkert gefið sig. En ég vorkenndi þeim og
vissi hvað fátækt var, það var búin að vera mikil
fátækt og fólk sem bjó í kálgörðum eða svona
skúmm, kringum okkur á Seljalandi. Svo maður
vissi hvað fátækt var. Ég tók ekki eins og maður
átti að gera, þetta var ekki svoleiðis, ég bara
gerði þetta ánægjunnar vegna, ég hef gert það
gegnum árin. En svo fóru tryggingarnar að
borga, það var náttúrulega allt annað. En það
hefur ekkert hækkað, það er nýbúið jú að hækka
núna. Þetta hefur aldrei verið neitt, svaraði varla
kostnaði eða tíma, þetta er svo bindandi. Ég hætti
ekki fyrr en að þeir læknamir hættu líka, Andrés
og Guðjón.
„Svo á maður heldur ekkert að bíða eftir
hættu"
Hvernig finnst þér valkostirnir núna,finnst þér
konum vera gefinn þessi valkostur?
Já, núorðið, ég er að segja þeim mikið frá þessu,
konum sem hafa svona áhuga á að fæða heima,
en mér finnst að konur sem ætla að fæða heima,
eigi ekkert að tala um það, af því það kemur
svolítill mótþrói utan úr bæ. Og þá fer það að
hræða og meira að segja sumir læknar þeir bara
hristu höfuðið og höfðu svo mikið á móti þessu.
Finnst þér þú heyra hjá lœknum, að þeir séu að
verða jákvœðarifyrir þessu?
Nei, nei, ég hef spurt lækna hvort þeir vildu
gefa kost á þessu eftir að hinir voru hættir, það
kom ekki til greina.
Erfiðleikar og gleði
Hvað hefur þér fundist erfiðast ístarfmu?
Erfiðast ? Ja ég myndi segja að það hafi verið
erfiðast þama með bamið sem ég þurfti að fara
með upp á spítala, það var lang erfíðast. Og eins
fannst mér stundum erfitt þegar ég var bara ein
með konuna. Það var enginn annar heima, það
var stundum sem fólkið fór bara út, þá var ég
bara ein, ef eitthvað hefði komið. Þá hefði verið
svo vont að hafa ekki
neitt. Það var stundum erfítt. Það kom nokkmm
sinnum fyrir en þetta fór allt vel.
Mig langar kannski að spyrja svona í lok hvað
hefur veitt þér mesta gleði ístarfinu?
Það er nú alltaf jafn gleðilegt þegar börn eru
fædd og em rétt sköpuð og vel lifandi, það er nú
mesta gleðin. Mér finnst það alltaf jafn mikið
kraftaverk. Alltaf að sjá kraftaverk gerast, fá
þetta svona heilbrigt og vel lifandi það finnst
mér mesta gleðin. Það sagði nú einu sinni kona
við mig þegar hjúkrunarfræðingur sem var að
fæða, 31 árs, hún var útlend, og hún fæddi bæði
börnin sín heima og þá sagði tengdamamma
hennar, þú þarft engan lækni. Hann var í
leikhúsinu læknirinn og ég ætlaði að fara að láta
kalla hann upp, af því að þetta var nú frambyrja
og var hjúkranarfræðingur. Þá sagði hún þú þarft
engan lækni, það er læknir með þér, ég sé það.
Þá var hún skyggn, eða sagðist vera skyggn og
sá tvo lækna við hliðina á mér. Ég er oft að
hugsa um og ég er alveg viss um það að maður
væri ekki svona rólegur, ef það væri ekki einhver
að aðstoða mann. Ég held að það sé einhver
sem fylgir mér. Af því að þetta er ekkert allt
sjálfgefið að fá þetta allt svona. Vera svona
heppin í starfi. Það er það, maður gæti sagt
margar sögur þess vegna. Já ég held að þetta sé
mesta gleðin. Þegar maður á sín böm sjálfur og
svona og alltaf þegar ný vera fæðist, þá er gleði.
Eg held að það sé einhver
sem fylgir mér. Afþvíað
þetta er ekkert allt
sjálfgefið aðfá þetta allt
svona. Vera svona heppin
ístarfi. Það er það, maður
gœti sagt margar sögur
þess vegna. Já ég held að
þetta sé mesta gleðin.
Þegar maður á sín börn
sjálfur og svona og alltaf
þegar ný verafœðist, þá
er gleði.
Ljósmæðrablaðið
maí 2001