Ársrit Nemendasambands Laugaskóla - 01.01.1926, Blaðsíða 43

37
kenslu í fleiri námsgreinuin, einkum sögu og bókmentum,
ef hann á ráð hennar og hefir gott vald á námsgrein-
unum sjálfum. Og það á að vera á valdi hvers kenn-
ara, hvar hann kemur slíkri leiðsögn að. I annan stað
er ópersónuleg og þur fræðikensla gagnsminni í þessum
fræðigreinum en öðrum, og getur enda orðið stórskaðleg.
Um trúarbragðakenslu sérstaklega, þá ber það að varast,
að taka á svo viðkvæmum efnum með köldum höndum.
Og það er eigi öðrum fært en afburðamönnum, að leiða
þar ungt fólk út af alfaravegum — enda tæpast leyfilegt
í kenslu við opinberan skóla — en fjölmargir heiðarlegir
andlegir vökumenn, vilja þar fara eigin leiðir. Því viljum
við eigi gera kenslu í þessum námsgreinum að skyldu.
En sjálfsagt er, að skólinn sækist eftir mönnum,
sem treysta má til að láta sér vel farast kenslu í þessum
efnum. Og sjálfsagt er þá líka, að gefa þeim sem frjáls-
astar hendur um það, hve mikla áherslu þeir leggja á þá
kenslu og hvernig þeir haga henni.
Um 4. grein.
í yngri deild alþýðuskóla koma flestir nemendur óráðnir
um það, hvað þeir vilja einkum leggja stund á, þekkja
ekki hæfileika sína og eru óráðnir um áhugamál sín.
Við námið, með því að kynnast nýjum hugsunum og
áhugamálum og með því, að reyna sig við jafnaldra sína,
skýrist það smám saman fyrir þeim með hjálp góðra
kennara, hvert hæfileikar þeirra benda þeim. Áður en
það er orðið nokkuð ljóst, er ekki rétt að fara mjög út
af alfaraleiðum. Því er rétt, að allir alþýðuskólar komi
sér að mestu saman um byrjunarnám nemenda sinna,
kenni í aðalatriðum sömu námsgreinar og að því er unt
er að sama marki. Það nám á að vera við það miðað, að
nemendur eigi sem hægast með að fara þaðan í aðra skóla
t. d. búnaðarskóla, gagnfræðaskóla og kennaraskóla. Það