Freyr - 15.12.2004, Side 9

Bjarni og Birna á Fjórðungsmóti Vesturlands á Kaldár-
melum 1992. Bjarni situr Bliku og Birna Grisju frá
Skáney en þær eru systur.
milljónir kr. að koma upp tollað-
stöðu í Þórshöfn. En hrossin sem
fara til Færeyja eru of fá til þess
að það sé réttlætanlegt.
Nú fer hrossið í flugi til Billund
í Danmörku, er þar í viku í sóttkví
og þangað sækir færeyskur kaup-
andi það, í Norrænu með bíl og
kerru, allt sótthreinsað og fer síð-
an heim aftur með Norrænu og
aftur allt sótthreinsað. Þama er nú
verk að vinna fyrir Jónas umboðs-
mann.
En það er gaman að eiga við-
skipti við Færeyinga. Þeir em
óstressaðir og þægilegir í öllum
samskiptum. Lausir við allan
tepmskap. Þeir em yfirleitt vel
ríðandi. Við höfum farið tvisvar
þangað á hestamót og það var
mjög gaman. Það hafa líka komið
Færeyingar og dvalið hjá okkur
um tíma. Flest er þetta ungt fólk,
undir fimmtugu.
Hvert er svo verð á hestum um
þessar mundir?
Það er ákaflega breytilegt og
gemr verið frá 250 þúsund kr. og
upp úr. Það fer eftir hæfileikum og
getu hestsins. Þegar hross er orðið
keppnishesmr þá hækkar verðið
enda er hann þá búinn að sýna
getu sína. 4ra vetra hesmr, 2ja
mánaða taminn kostar kr. 280.
000, það er beinn kostnaður, og
eftir því sem hesturinn er ódýrari
er eitthvað meira að honum, segir
Bima. Það er líka mikill munur á
hvort verið er að selja kynbóta-
hryssu eða reiðhryssu. Undan
mörgum reiðhryssum á ekki að
rækta. Svo einfalt er það.
Hvernig er afkoman í hrossa-
rœktinni?
Það hagnast enginn bara á
hrossarækt hér á landi í dag, hvorki
við né aðrir. Hér áður þá stóð þetta
betur undir sér, en breytingin varð
upp úr 1990, þá var fólk hvatt af
Bændasamtökunum til að fjölga
hrossum og fara út
í hrossarækt og
hrossasölu sem bú-
grein með öðmm
búskap. Þá fóm að
koma miklu fleiri
gripir á markað og
það pressaði verð-
ið niður. Það er
ekki því að leyna
að oft hafa verið
miklar væntingar
hjá hrossaræktend-
um og síðan mikil
vonbrigði þegar
gripurinn stendur
ekki undir vænt-
ingum. En galla-
gripi og hross, sem
maður vill ekki
ríða sjálfur, á að
fella en ekki selja
ódýrt. Það er eng-
um gerður greiði
með því. Það þarf
alltaf eitthvað ann-
að til að borga tap-
ið. Það em margir
þéttbýlisbúar
komnir með sína
eigin rækmn. Ein
meri annar alveg endumýjuninni
hjá einni ijölskyldu, með folaldi á
hveiju ári.
Sjáið þið fram á að ajkoman
batni í greininni?
Það er hætt við að svipað ástand
verði áfram. Afkoman þarf að
vera sýnilegri. Það er fjöldinn all-
ur af fólki, sem er að rækta, temja,
og selja hross, sem greiða ekki
búnaðargjald, og þar af leiðandi
ekki neitt til búgreinarinnar. Það
virðast bara vera nokkrir bændur
sem gera það. Hvemig getum við
farið fram á opinber framlög og
að búgreinafélagið geri eitthvað
fyrir hrossaræktendur ef við sýn-
um ekki rétta hlið á þessu? Félag-
ið hefur ekki peninga til neins.
Ég skil ekki hvers vegna þetta
fær að vera svona ár eftir ár. Við
fengum peninga í umboðsmann-
inn og það eigum við að nýta okk-
ur. Nú er lag.
En það er enginn bilbugur á
ykkur í hrossabúskapnum?
Nei, aðalatriðið er að hún gefur
okkur mikið, hún er partur af lífi
okkar og því umhverfi sem við lif-
um í og höfum valið okkur.
Bjami Þegar ég var uppi á mitt
besta þá vann ég fullan vinnudag
og svo tamdi maður í frítíma sín-
um og það eimir svo sem eftir af
því enn. Meðan maður hafói fulla
krafta þá gekk þetta nokkuð upp
peningalega ef maður reiknaði sér
ekki allan vinnutímann.
Svo breyttist þetta þegar hross-
unum fjölgaði og maður fór að
Freyr 11-12/2004 - 9|