Ný vikutíðindi - 21.06.1963, Blaðsíða 6

6
Ní VIKUTlÐlNDI
/■
Khíbburinn
Tríó
MAGNUSAR
PÉTURSSONAR
ásamt söngkonunni
SÓLVEIGU
BJÖRNSSON
ÍTALSKI -salurinn
Tríó
leikur með
söngvaraniim
COLIN PORTER

Hið heimsfræga
danspar.
LUCIO
o g ROSITA
leilta og syngja
í efri sainum.
FRAMHALDSSAGAN
— Eg sagði þér að ég hefði verið heima í Cedar Ra-
pids, af því að sumarið er óþolandi hérna í New York.
Eg var viðhúin því að mér leiddist alveg óbærilega. Eg
kunni vel við gamla húsið, saumaklúbbinn og að fara
í kirkju á sunnudögum. Er það ekki hlægilegt?“
— Nei, það finnst mér ekki.
Honum datt í hug að þessi skartgyðja hefði sjálf-
sagt ruglað ýmsa sveitapiltana í ríminu, þegaj^ hún
stóð uppi hjá kirkjuorgelinu í marglitu rökkurljósi mós
aíkglugganna.
- — Það sem mér leiddist þar, voru sf"ákamir, fvrst
og fremst. Ekki sízt hvemig þeir klæddu sig. Og ann-
að hvort voru þeir svo hlédrægir og eintrjáningslegir,
að það var ekki hægt. að tala við þá. eða beir voru
vöðvadýr, sem komu beint af akrinum. þar sem þeir
léku sér að því að lyfta dráttarvélum með annarri
hendi, Einstaka þeirra vom glæsilegustu menn og
spennandi svolitla stund, en til lengdar . ..
— Eg akil.
— Eg hefði átt að vera bóndakona í litlum bnnda-
bæ með rósum í gluggunum. Það hefði siálfsagt verið
rómantískt að bíða eftir manninum koma heim frá dag-
legu striti, ef það hefði verið maður, sem var mér
að skapi. En New York hefur alveg eyðilagt mig sem
slíka!
— Eg vona að ég hafi átt þátt í því!
Hún kleip hann í handlegginn. —' Það er einmitt
það sem ég á ýið! Mér finnst náttúrlega ennþá þú vera
yfirlætisfullur og hræðilega montinn, en burt séð frá
því ertu í raunimti anzi sætur, og þú veizt hvernig þú
átt að koma fram. Þú móðgast vonandi ekki þótt ég
tali svona opinskátt við þig?
Hún tæmdi vínglasið, og hann fyllti það fyrir hana
á ný.
— Þá held ég að þú hefðir ekki á móti Fransmönn-
unum, sagði hann. Eftir því sem sagt er, mun það
vera þeir, sem fundu upp daðrið.
— Eg býzt við að þeir gætu verið-skemmtilegir til
tilbreytingar, en til lengdar kýs ég helzt Ameríkana,
nánar tilgreint New York-ara. Hún kleip hann í hand-
legginn. — Skilurðu hvað ég á við, Russ?
— Já, áreiðamlega, elskan, sagði hann og kyssti
hana á höndina.
— Finnst þér ég hræðileg? spurði hún. Ágeng eða
eitthvað annað ennþá verra?
— Nei, hvernig getur þér dottið það í hug? sagði
hann. Eg kemst ekki hjá því að segja, að þú sért hríf-
andi, og það ertu líka!
Með sjálfum sér fyrirleit hann sig fyrir þetta bjána-
lega smjaður. /
— Almáttugur minn! andvarpaði hún í áfengisörv-
andi einlægni. Eg hef aldrei hitt neinn, sem ég hef
verið eins hrifin af og þér. Það var dásamilegt að elska
þig! Þú heldur ekki að ég sé að skrökva að þér, Russ?
Heldurðu það?
— Nei, Suzy, svaraði hann. Við höfum aldrei farið
á bak við hvort annað.
Með sjálfum sér hugsaði hann: — Hvers vegna er
ég eiginlega að segja þetta? Eg þykist hafa kúltíverað-
an smekk, þegar um er að ræða bækur. músik, mál-
verk, föt og menn almennt — en hvað verður af þeirri
dómgreind, þegar ég tala við stúlku. sem ég held að
ég geti kannske sængað með? Er álit Frauds á mann-
fclkinu nær sanni en Kalvins? Er ekkert til sem þeitir
sál? Er ég ekki mannleg vera með hugsun og dóm-
greind? Hef ég ekki svo mikla heilbrigða dómgreind að
ég geti séð hvað ég hegða mér heimskulega; og hef
ég ekki nægan móralskan styrk til þess að segja nei?
Er þá til nok'kurs að ég sé að leggja þessar spurn-
ingar fyrir mig?
En þarna sat hún rétt hiá honum! Og hann gat ekki
varizt þvi að hugsa um fersku og appelsínulöguðu
brjóstin á henni, flata magann og gullnu hárin . ..
Það var í rauninni bæði ánægjulegt og spennandi að
hafa þrjár konur í takinu á sama tíma. Hvaða egoisti
gat staðið gegn slíku? Fyrst hann á annað borð hafði
gengið svo langt að vera með tveimur Og það var ekki
sérlega áhættusamt; Suzy yrði ekki í borginni nema
tvær vikur!
— Fyrirgefðu mér, Claire! hugsaði hann. Claire?
Átti hann ekki við Madeline? Nei, það var ekki Madé-
line!
Suzy vildi ekki fara á dansstað. Hún vildi heldur
fara heim með honum strax. I bílnum á heimleiðinni
kysstust þau, og tungur þeirra léku sér saman.
— Eg held að það sé tilgangslaust að ergja sjálfan
sig með spumingum, hugsaði hann. Bezt ef ég hefði
ekki greind til að velta þeim fyrir mér!
Þau höfðu varla lokið fyrstu faðmlögunum, þegar
hún vildi fá meira að drekka — Það var ekki laust
við að honum fyndist það hálf-móðgandi fyrir sig, þótt
hann væri ekki í minnsta vafa um að hún hafði not-
ið faðmlaganna til fulls. Það var engu líkara en að hún
væri hrædd við að áfengisáhrifin hyrfu henni, eins og
hún óttaðist að ef ( af henni rynni myndi henni verða
ljóst. hversu lítið hún í rauninni væri hrifin af hon
um. Reyndar var honum sama hvort hún var hrifin
af honurn eða ekki, og hann hafði góða ástæðu til að
æsa. ekki upp logana í sínuim arni. Þess vegna bland-
aði hann tvo rommsjússa, og þau urðu dálítið meira
drukkin.
Hún var inni í baðherbergi, þegar síminn hringdi.
Hann vissi óðara, að skynsamlegast væri að svara
ekki. En ekki var óhugsandi að um áríðandi skilaboð
til Madeline væri að ræða. Eða ef til vill var Madeline
að hringja. Honum fannst óverjandi að svara ekki.
Suzy var ennþá inni í baðherbergi. Hann Vonaði að
hún hefði ekki héyrt í símanum. Hann tók símtólið
með sér inn í klæðaskápinn frammi á ganginum, lok-
aði á eftir sér og svaraði, áður en hringt hafði þrisv-
ar.
— Halló, sagði hann lágt.
— Halló, það er ég. Það var Claire.
Hann varð rakur í lófunum, þegar hann heyrði fal-
lega röddina hennar.
— Hvernig liggur á þér, ástin, spurði hann.
— Eg er bál-ösku-reið! svaraði hún.
— Eg er reiður sjálfur. sagði hann. Við hefðum átt
að eiga þetta kvöld saman.
Þetta var alveg nýtt! Ástmærin og vinkonan! —
Bölvuð skepna ertu, maður! hugsaði hann. Og á næsta
andartaki sagði hann við sinn innri mann: — Þú ert
svívirðileg, óforbetranleg, samvizkvilaus og aumkunar-
verð bulla!“ Upphátt sagði hann: — Hvaðan hring-
irðu?
— Úr almenningsklefa. Varð að kaupa í morgunmat-
inn á morgun, elskan.
— Jæja.
.— Þetta er svo harðneskjulegt! Eg hafði hlakkað
svo mikið til að hitta þig.