Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1948, Side 90

Blinda sttalKart ffrá Eolmála
Erindi flutt í íslenska Ríkisútvarpið 26. febrúar 1948.
Eftir Ástríði E. Víking
Á unglingsárum mínum barst mér í
henclur ofurlítil bók, sem vakti óskifta
athygli mína og aðdáun. Bók þessi er
fyrirlestur próf. Haralds Níelssolnar
“Hvert komast má”. Þar var sagt frá
helztu æviatriðum konu, sem tveggja
ára að aldri, misti
bæði sjón, heyrn og
mál, en tókst með að-
stoð fágæts kennara,
að læra að tala, ljúka
háskólanámi, og geta
sér góðan orðstír sem
rithöfundur og skáld.
— Kona Jressi heitir
Helen Keller, og er
enn á lífi og á heima
í Westport í Connecti-
cut í Bandaríkjunum.
Eg efast ekki um, að
margir hér á landi
hafi heyrt þessarar
heimsfrægu konu get-
ið og þekki talsvert
æviferil he'nnar, J) v i
að nú á þessu ári hafa komið út á ís-
lensku tvær ævisögur Helen Keller.
"Ævisaga mín” í Jjýðingu Hólmfríðar
Árnadóttur og “Sjálfsævisaga” í “Rit-
safni kvenna”. En aftur á móti efast eg
um, að jafnmargir viti, að með okkar
Jrjóð, á þessari öld, lifði kona, sem átti
líkar raunir að rekja sem Helen Keller
og var fágætum hæfileikum búin sem
hún. Það er hún sem eg minnist hér í
kvöld “Blinda stúlkan frá Kolmúla”.
Hún hét Málfríður Jónasdóttir, fædd
27. sept. 1910 að Hreinsstöðum á
Fljótsdalshéraði í Norður Múlasýslu.
Hún lést að heimili sínu Kolmúla við
Reyðarfjörð 20. mars 1941, aðeins lið-
lega þrítug að aldri
Foreldrar Málfríðar
voru lijónin Guðný
Guðmundsdóttir og
Jónas Benediktsson,
bæði ættuð af Fljóts-
dalshéraði, og v a r
hún elst fimm barna
þeirra. Mjög snemma
bar á Jdví að Málfríð-
ur litla myndi óvenju
1 e g u m hæfileikum
búin, næmi hennar,
ntinni og handlægni,
virtist frábær, eins og
líka s e i n n a varð
raunin á. Foreldrar
og a ð r i r ættingjar
unnu henni rnjög og
gjörðu sér miklar vonir um hana.
Snemma mun einnig hafa borið á Jtví,
að taugakerfi hennar væri fínbygt og
viðkvæmt, eins og oft mun eiga sér stað
með fólk sem er miklurn listrænum
hæfileikum gætt.
Níu ára að aldri flytst hún með for-
eldrum sínum að Vattarnesi við Reyð-
arfjörð, og sama ár missir hún bæði
sjón og heyrn eftir hálfs árs Jjjáninga-