Bifreiðin - 01.07.1938, Blaðsíða 2

-2-
og landsins í heild. Það er^hvorki
meira né minna en ca. 400 þúsund kr.
árlega, sem irnnist hefir fyrir verk-
fallið, og ^vílíkar upphæðir eru ekki
teknar upp ur steinunum nú á tímum.
Og hað viljum vér leggja áherslu á,að
heiður bifreiðastjórastéttarinnar er
í veði ef vér látum olíufélögunum tak
ast að hækka bensínverðið að nýju ríf
lega upp í 38 aura pr2 líter vegna
sinnuleysis okkar.
Með félagskveðju.
F.h. Bifreiðastj,fél. Hreyfill.
IÍVAR ER HANN?
Útlendingar sem hingað koma taka
eftir mörgu og sjá margt sem þeim er
óvenjulegt. Eitt af þeim atriðum vil
ég gera hér að umtalsefni. Flestir
erlendir ferðamenn fara eitthvað um
landið í bílum, stundum í stórhópum,
og er þá bílunum raðað í langar raðir
áður en fólkið kemur. I þeim tilfell-
um er bað ekki óalgengtj þegar fólkið
er búið að finna sinn bíl, að ökumann
inn vanti, enginn til þess að hjálpa,
opna huröir, reisa stóla o.s.frv.Þetti
eru fyrstu kynnin. Svo ef þar við bæt
ict, að ökumaðurinn ekki opnar hurð-
irnar nema ef til vill úr sæti sínu,
þegar far^egarnir ætla út,^ þá er há-
markinu nað. Sést hvergi í heiminum
nema hér.
Síðara atriðið er orðinn landlægur
ósiður, sem þarf alveg að þurka út.
Ökumaðurinn á auðvitað að hlaupa út
og opna hurðina, en ekki að teygja sií
aftur í og opna að innan.- Gildir einu
í því efni hvort farþeginn er íslenzk'
eða erlendur. Þetta er eitt af því
sem stéttarbræður okkar í öllum lönd-
um telja skyldu sína. Hvers vegna ætt
um við ekki að gera það líka?
Fg lief séð vitnisburð okkar frá
félagi, sem árlega sendir hingað
skemmtiskip. Hann er á þessa leið:
Islenzkir bílstjórar reynast mjög ör-
uggir, en það er eins og þeir séu ó-
vanir að flytja fólk. Aðallega er
fundið að því, að þeir séu ekki ná-
læ,|t vögnunum þegar fólkið þarf á
hjalp þeirra að halda, og að þeir aki
oft of nærri hver öðrum þegar ryk er
á veginum.
Ennfremur fylgdu þessu ýmsar leið-
beiningar til okkar, eins og t.d.: Þú
matt ekki aka eins hratt fyrir hornið
eins og þú sjálfur treystir þér til að
gera, heidur eins og þú býst við að
"nervös” farþegi telji óhætt, o.s.frv.
Eg held, að ef við hugsuðuin okkur
■dálítið um og reyndum að laga hjá
■okkur helztu misfeilurnar, þá þurfiam
við aldrei að standa niðurlúuir eftir
samanburð á okkur og erlendum stéttar-
bræðrum.
Kr. Jóh.
VERKLTBSFELÖG - STJöRNMÁL.
Að undanförnu hefir verið all róst-
usamt á hinum pólitíska vígvelli ,_sér-
staklega innan Alþýðuflokksins. Old-
urnar rísa og falla og mörg verklýos-
félögin hafa sogast út í iðuna. Það
er að vísu ekki ónáttúrlegt, þegar at-
húgað er, hvernig Alþýðuflokkurinn
hefir verið byggðui- upp.
Það er ef til vill af ók1innugleika
mínum? að við þessa athugun komst ég
í mikinn vafa 'om, að Alþyðuflokkurinn
-hafi verið byggður á þsim grunni, sem
hann geti staðiö á.
>• Þegar stofnað er verklýðsfélag eru
-stofnendur þess, eða þeir sem síðar
gerast félagar, ekki spurðir um stjórn-
málaskoðanir. Miklu frekar eru þeir
þvíngaðir^til inngöngu, ef þess þarf
með, sem ég tel rétt vegna heild'arinn-
ar. Af þessu leiðir, að i verklýðsfé-
lögunum eru meun af öllum pólitískum
flokkum. Og ég held að stjornmólaum-
ræður, innan flestra félaganna, eigi
;ekki meiri vinsældum að f agna en það,
að gjarnan sé þaggað niður í þeim'
O^æðumönnum, sem oft ympra á þeim mál-
efnum. Svo er það a.m.k. í okkar fé-
lagi.
Þessi félög, sem eru að mjög litlu
eða engu leyti pólitísk, eru samt sem
áður notuð í aðalundirstöðu Alþýðu-
flokksins.
Þá kemur að þætti Al^ýðusanbandsins.
Félögin, sem víða eru fámenn og dreifð
um allt land, vildu hafa samband sín
á milli og stofnuðu það.
Ef reiknað væri út frá félögunum
sem Alþýðusambandið samanstendur af,
mætti ætla að það skifti sér heldur'
ekki af stjórnmálum. En það varð þ'
ekki svo. Alþýðusambandið var gerf að