Bifreiðin - 01.07.1938, Blaðsíða 3
-3-
miðstjórn Alþýðuflokksins? en hann mun
í raun og veru aldrei hafa verið stofn
aður. En það tók út yfir allt, þegar
Alþýðusambandið varð að gripa til þess
crþrifaráðs að^heimta af félögunum,
að þau gengju á snið ^við lýðrísðið,
þegar þau áttu að kjósa fulltrúa á
sambandsþing, til tryggingar því, að
fulltrúarnir væru ekki andvígir jafn-
aðarstefnunni. Þetta einræði var Al-
þýðuflckknum til framdráttar, inn á
við, en lýðræðishugsjónin er^aðal lífS'
taijgin út á við. Af þessu sjást veil-
urnar mjög ljóst, sem eru í byggingu
flokksins.
Nú, þegar þessi flokkur er klofn-
aður, virðist mér sagan ætla að end-
urtaka sig.
Þann 2þ. febr. flýtur^Nýtt land
ávarp til íslenzkrar alþýðu frá stjórn'
endiom verklýðsfélaga ofl. Ávarpið er
undirskrifað af stjórnum eða hluta af
stjórnum 17 verklýðsfélaga í Reykja-
vík og Hafnarfirði. Þar á meðal er
Hreyfill.
Ég hefi orðið þess var, að sumir fé-
lagar okkar hafa litið svo á, að þess-
ar undirskriftir væru að vissu deyti
fyrir hönd félaganna, og stjórnirnar
gert þetta í heimildarleysi. En að
mínu viti er það mesti misskilningur.
Eg lít svo á, að þessir menn hafi að
eins^skrifað undir ávarpið fyrir eigin
persónu. En hinsvegar misráðið og
jafnvel óviðeigandi af blaðinu að taka
það fram úr hvaða félögum þeir væru,
því það bendir til þess, að aðstand-
endur blaðsins ætli að taka upp sama
skrípaleikinn og áður var háður,
Einmitt nú finnst mér vera gott
tækifæri til þess að kippa gömlu mis-
fellunum í lag. Verkiýðsfélögin geta
haldið sömu stefnu og áður, að vera
óplitísk. Alþýðusambandið getur þá
ekki undir neinum kringumstæðum verið
politískt, svo nokkurt vit sé í. Al-
þýðuflokk á svo að vera hægt að bygg.ja
upp, eins og hvern annan stjórnmála-
flokk. Þá fyrst er hægt að fara^á
stúfana og athuga hvað stefnan á marga
liðsmenn innan verklýðsfélaganna.
Kristýán Jóhannesson.
F Y R 0 G N U.
Bifreiðastjórafélagið Hreyfill
var stofnað, eins og við munum,
vegna þess óþolandi ástands, sem
ríkti við þessa atvinnu. Það þarf
ekki að fara mörgum orðum um það,
þó væri ekkert á móti því að rifja
eitthvað af því upp.
Við samanburð á ástandinu, eins
og það^var og eins og það er, fæst
bezt séð, hvort félagið hefir nokkru
áorkað eða ekki.
Eg, sem þessar línur rita, er
nokkuð kunnugur akstri hér í Reykja-
vík^á síðastliðnum 10 árum. Bifreiða-
stjórafélög voru hvað eftir annað
stofnuð, en þau dóu von bráðar aftur.
Það var meira;að segja orðið svo, aö
við vorum hættir að hafa trú á því,
að við. gætum nokkurntima haldið hóp-
inn. Þetta^mun nokkuð -hafa stafað af
því, að stéttin var fámennari þá en
nú. Það var líka gert sem hægt var
til að hindra félagsstarfsemina,t.d.
með því að halda stöðvunum svo lengi
opnum, þau kvöldin, sém fundir áttu
að vera, að ekki yrði fundarfært, Nú
eru slíkir möguleikar ekki fyrir
hendij félaginu verður eklci á þann
hátt á kné komið, en það eru fleiri
leiðir og efast ég ekki um, að eitt-
hvað verður reynt.
Aður en "Hreyfill" var stofnaður,
þótti það sæmilegt þegar vinnutíminn.
fór ekki yfir 15 klst. í sólarhring
og var það eiginlega lágmarkið.
Þ.e.a.s. menn urðu að fara beint úr
bilnum í rúmið og beint úr rúminu í
bílinn. Kaupið fyrir þessa vinnu var
afar misjafnt, Sumir höfðu lítið meir
en vinnukonukaup, en aðrir aftur all-
gott. Leitast var við að halda
stranglega leyndu, hvað hver fékk,
til þess að ekki brytist út óánægja
fyrir þá ástæðu. Frí höfðu ársmenn
í mesta lagi 1 dag í mánuði, er.
stundum gleymdust þeir og það jefnvel
allir.
Ekki er hægt að neita því, að
þetta hefur nokkuð breytzt. Fyrsta
verk "Hreyfils var að ná samningum
við atvinnurekendur um kaup o^ kjör
bifreiðastjóra. Að vísu var pa samn-