Prentarinn - 01.12.2003, Blaðsíða 13

Krislín Auðunsdóttir og Ólafur H. Steingrímsson.
Frá vinstri: Lúther Jónsson, Kristín Auðunsdóttir, Ólafur H.
Steingrímsson, Ragnar Kristjánsson, Elis Stefánsson, Þorgeir Baldursson
og Jakob Viðar Guðmundsson.
var fyrirhugað að vera með svona
búnað og við tókum sénsinn.
L: En þetta reyndist góð vél
sem gekk og gekk og var algjör
vinnuhestur.
R: En þetta var stór og mikil
vél og það þurfti að smíða sér-
staka stálgrind undir kjallara-
gólfið svo hún myndi ekki
pompa niður.
Þ: Þetta var svo mikil fjár-
festing og stökkbreyting sem
menn voru að fara út í að við
lögðum ekki í að kaupa vélina
einir. Við reiknuðum ekki með að
hafa það mikið af verkefhum í
hana til að byrja með. Hún var
keypt í samstarfi við Axel
Kristjánsson sem var kallaður
Axel í Rafha og rak prent-
smiðjuna Hilmi og gaf út Vikuna
og hugmyndin var að hann myndi
nýta vélina að einhverju leyti af
því að við reiknuðum með að
vélin myndi standa tímunum
saman. En það reyndist mjög
fljótlega vera grundvöllur fyrir
svona vél og Axel var keyptur út
úr þessu mjög fljótt.
L: Þetta var dálítið snúið, því
að við vorum eiginlega varla
tilbúnir í að hafa verkin til í
þetta, því að við settum i blýi,
skutum þvi út, þrykktum út í
örkum, mynduðum og þannig
i komum við þessu í vélina. Það
var engin bein braut í hana.
K: Mér dettur í hug þegar þið
talið um að láta vélina standa, að
fyrst þegar ég kom á Grettis-
götuna þá var breitt yfir sauma-
vélina í janúar og hún ekki notuð
aftur fyrr en næsta haust.
L: Ætli nokkurn hafi dreymt
um það á Grettisgötunni að Oddi
yrði svona stór eins og hann er í
dag?
Ó: Eg hugsa að Baldur hafi
gert sér grein fyrir þessu að
einhverju leyti því maður heyrði
sögur um að hann hefði hafnað
lóð á Seltjarnarnesinu þegar m.a.
var verið að skoða lóðina hér
uppfrá og á þeim forsendum að
ekki var hægt að byggja nema
5000 fermetra húsnæði.
Þ: Þetta þótti fáránleg hug-
mynd. Að ætla sér að byggja
5000 fermetra húsnæði undir
prentsmiðju á íslandi og að auki
eiga möguleika á að stækka.
Þetta þótti alveg út í hött. En i
dag erum við á um það bil
12.000 fermetrum. Þetta var
mikil breyting, nú var hægt að
keyra inn á bílum og lyfturum og
allt á einu gólfi. En á Bræðra-
borgarstígnum, ef það þurfti að
taka inn vél þá þurfti að brjóta
gat á húsið og gólfin stóðust ekki
á o.s.frv.
R: Eins og þegar pappírinn var
að koma í símaskrána. Það varð
að handbera allan pappírinn inn í
húsið og uppá hæðir.
Ó: Talandi um pappír, oft var
hann lélegur en ég held að það
hafi aldrei verið eins slæmt og
þegar við fengum kanadíska
pappírinn hérna um árið. Hann
var alveg niður í hálfar arkir og
endaði uppá Keflavíkurflugvelli
þar sem hann var notaður sem
pökkunarpappír utan um húsgögn
fyrir Kanann.
R: Af því að þú varst að spyrja
Lúther áðan út í vélsetningu þá
heyrði ég sögu af því hvað hann
var góður setjari. Hann var að
setja bók eftir Alistair McLean og
það var ein fleygavilfa i bókinni.
Það var nú allt og sumt.
L: Þetta eru nú ýkjur, en sagan
er góð engu að síður. Hins vegar
man ég eftir einni villulausri bók
sem ég setti en það var nú ljóða-
bók.
Þ: Lúther var óvenju góður
setjari og ég hugsa að ef það
hefði verið mælt þá hefði hann
slegið öllum við.
L: Oddi er eins og draumur
sem hefur ræst. Ef maður ber
saman hvemig þetta var þegar
maður sá þetta fyrst og hvemig
þetta er í dag þá er þetta eins og
ævintýri sem hefur ræst.
Ó: Það er eins og það hafi hvílt
mikið lán yfir þessu fyrirtæki. Eg
man ekki eftir neinu alvarlegu
vinnuslysi sem betur fer, 7,9,13.
Hvort það hefur eitthvað með
gömlu þjóðtrúna að gera að hér
em vélar alltaf settar í gang í
fyrsta skipti á laugardegi, skal ég
ekki segja. En sem betur fer hefur
fylgt hér öllu mikil gæfa.
Sigmundur H. Hansen.
PRENTARINN ■ 13