Stormur - 01.02.1945, Blaðsíða 3

STORMUR
3
Pi ng vísu r
Á vetrarþinginu 1938 var kveðin ríma um alla þingmenn,
fiem þá áttu sæti á þingi. Eru það einskonar palladómar í
bundnu máli. Ekki er þeim, sem þetta ritar, kunnugt um
hver eða hverjir kveðið hafa. Mjög eru vísurnar misjafnar
að gæðum og yfirleitt ekki jafnvel kveðnar og ýmsar aðrar
þingvísur. Hér fara á eftir nokkrar sem allar mega heita
sæmilega kveðnar:
Ásgeir Ásgeirsson þm. Vestur-fsfirðinga:
Vottorð mitt eg glaður gef
— guðs í nafni ver’i hann:
Á hann nakinn horft ég hef
— hvergi loðinn er hann.
Eysteinn Jónsson 1. þ.m. Sunnmýlinga:
Þetta mjög svo mashneigða,
miður klóka tryppi.
Þetta granna glaseygða
gráa flókatryppi.
Gísli Guðmundsson þm. Norður-Þingeyinga:
Stóra, tóma tóbaks-truntu
Tíma-Gísli minnir á.
(En ekki neina íhaldstruntu,
er í tunnu salta má).
Hér er svo skip, sem eg höfuðþing met
til hákarlaveiða á Genezaret.
Átta þúsund hauskúpur af alheiðnum lýð
og eitthvað milljón spjótsodda til að hafa í stríð.
Gamlan ost úr Njálu, af Óðni sjálfum tá,
og árbókina gylta eg legg þar ofan á.
Sjö milljón númer eg safni ykkar gef,
og sálu minni aumri þá víst borgið hef.
Pétur svarar: „Elskan góða, satt eg segi þér,
svona heiðnir munir geymast illa hér.“
„Viltu hvorki árbók né heiðinn Óðins hrafn?
Hefur þá guð ekkert forngripasafn ?“
Og fjandinn kinkar brosandi og koll beygir sinn:
„Komdu nú sæll og blessaður gullsmiður minn.“
Gullsmið þótti dauft að drekka í þeirri sveit,
hann drambssamlega vð þeim stálbikaða leit.
Þegar kvæðið var búið var flaskan tæmd.
Eg las kvæðið upp fyrir Sigurði daginn eftir. En þegar
kom að þessu: „Hefur þá guð ekkert forngripasafn," spratt
hann upp og sagði: „Þetta hefði eg beint sagt.“ En endirinn
féll honum ekki vel í geð, svo að eg gerði síðar þessa brag-
arbót: :
III.
Óðinn sendi Hermóð til Sigurðar í neyð,
á Sleipni og Toppi góða varð þeim förin greið.
Þá bar brátt við himin skjaldþök Óðins skír
í skitnings sal þeir gengu og Óðinn mælti hýr:
„Hjá Snorra og Agli skaltu skipa sess.
Vér skiljum það bezt goðin að verður ertu þess.
Af Snorra máttu læra að kveða mærðarorð.
við Agli láttu skolla, hann drekkur undir borð.
Gullkamb skaltu smíða gildastan í heim,
við gleðja skulum Freyju með kambinum þeim.“
Þá gullsmiðurinn settist, gyðju brosti fjöld,
en gömlu Einherjarnir börðu hjör á skjöld.
Gullsmiðurinn mælti: „Glæst er Óðins höll,
á guð þann skyldi ávallt trúa veröld öll.“
Pálmi Hannesson 1. þm. Skagfirðinga:
Styrkur var eitt sinn stofninn sá
— steinaldin blóðrjóð mátti sjá.
En pálmanum vex nú ekkert á.
— „Af ávöxtunum þér þekkið þá“.
Sveinbjörn Högnason 1. þm. Rangæinga:
Vín-kærleikur á hér inni,
einnig nokkur gróðavon.
En eru ekki til í þinni
tösku, Sveinbjörn Högnason.
Þorsteinn Briem þm. Dalamanna:
Hvíta Briems eg hugsjón skil,
hitt þó óvíst megi telja,
að hann hreppi Hrafnagil
hinu megin — til að selja.
Árni Jónsson 2. landskjörinn þ.m.:
Hann er þarna á þingi í gríni
— þollaus við að púla,
sælastur á sundi í víni
söngrisinn frá Múla.
Brynjólfur Bjarnason 1. landskjörinn:
Hatar þessi hetja valin,
hvern þann blauðan rauðan,
sem ei fylgir félaga Stalin
fram í rauðan dauðann.
Ingvar Pálmason 2. þm. Sunn-Mýlinga:
Ei mig furðar á því, hve
einkar nýtur hann er sagður:
Yfirskegg hans ætla ég sé
ævagamall hagalagður.
Páll Zóphoníasson 1. þm. Norð-Mýlinga:
Og gamalær jannaði í síðasta sinn
á sveimi í beljunnar hvofti.
En Palli okkar þeyttist í þingsalinn inn,
eins og þjófur úr heiðskíru lofti.
Húseigendur og
húsráðendur í Reykjavík
eru alvarlega áminntir um, að tilkynna nú þegar
Manntalsskrifstofunni, Austurstræti 10, ef einhver í
húsum þeirra hefir fallið út af manntali síðastl.
haust, svo og ef einhverjir hafa síðan flutt í hús
þeirra. Sömuleiðis ber öllum að tilkynna brottflutn-
ing úr húsum þeirra, og hvenær hann varð og hvert
var flutt.
Vanræksla viö þessu varðar sektum.
W i n d o w-s p r a y
1 liters dúnkum
fyrirliggjandi.
H. Benediksson & Co.
Sfrni 1228 — REYKJAVÍK