Morgunblaðið - 04.02.2012, Blaðsíða 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 4. FEBRÚAR 2012
✝ Auður Ein-arsdóttir fædd-
ist í Nýjabæ, Rang-
árvallasýslu, 18.
mars 1928. Hún
lést á Dvalarheim-
ilinu Lundi á Hellu
26. janúar 2012.
Foreldrar hennar
voru Einar Ein-
arsson, f. 6. sept-
ember 1897, d. 2.
júlí 1970 og Katrín
Vigfúsdóttir, f. 29. ágúst 1891,
d. 15. ágúst 1967. Systkini
hennar eru Valgerður Ein-
arsdóttir, f. 15. mars 1922, d. 7.
janúar 2006, Kristín Ein-
arsdóttir, f. 4. maí 1923, d. 5.
júlí 2009, Ingveldur Ein-
arsdóttir, f. 8. júlí 1925, d. 5.
júní 2002, Einar Einarsson, f.
11. febrúar 1932, d. 29. mars
2000, Leifur Einarsson, f. 21.
nóvember 1933, Pálheiður Ein-
arsdóttir, f. 20. mars 1936.
Auður giftist
Lárusi Jónassyni, f.
5. desember 1933,
þann 21. apríl
1957. Börn þeirra
eru: Gunnar Jónas
Lárusson, f. 13.
ágúst 1953, d. 1.
október 1972,
Dröfn Lárusdóttir,
f. 5. ágúst 1954,
Drífa Lárusdóttir,
f. 5. ágúst 1954,
Örn Lárusson, f. 20. apríl 1956,
Fjóla Lárusdóttir, f. 30. sept-
ember 1957, Hrönn Lárusdóttir,
f. 30. október 1958, Ari Lár-
usson, f. 29. desember 1959,
Lárus Sighvatur Lárusson, f. 6.
ágúst 1961. Afkomendur barna
Auðar og Lárusar eru nú þrjá-
tíu talsins.
Útför Auðar fer fram frá
Oddakirkju á Rangárvöllum í
dag, 4. febrúar 2012, og hefst
athöfnin klukkan 14.
Hún elskulega mamma mín er
dáin. Þótt við hefðum búist við
því hvenær sem var, samanber
hennar sjúkdóm Alzheimer og
veilt hjarta. Þó var það mjög
óvænt og sárt, hún dó á frið-
sælan hátt í rúminu sínu. Við
mamma vorum alltaf miklar vin-
konur og ég mjög háð henni.
Þegar ég var lítil stelpa átti
mamma alltaf að vera heima, ég
tékkaði alltaf á því og ef hún var
ekki heima þá fór ég að leita að
henni. Þá var hún kannski í kaffi
hjá Tótu systur hans pabba í
næsta húsi og ég fór og sótti
hana, þá gat ég farið aftur út að
leika.
Mamma var dugleg að baka
flatkökur og kleinur ofaní allan
krakkahópinn sinn, átta börn.
Stundum þegar hún bakaði
kleinur komum við krakkarnir
með vinina okkar í kleinur og
mjólk. Þá hafði mamma vart
undan að baka, svona var hún,
tók endalaust við vinum okkar
þó að við værum átta systkinin.
Húsið var oft fullt af krakkahópi
en mamma kvartaði aldrei. Hún
var alltaf glaðlynd og góð, hafði
mjög gaman af hestum og var í
hestamannafélaginu Geysi frá
upphafi, ein af stofnendum fé-
lagsins, og var gerður heiðurs-
félagi 28. nóvember 2009. Hún
starfaði í Verkalýðsfélaginu
Rangæingi í fjölda mörg ár og
hafði gaman af, hún var mjög fé-
lagslynd og skemmtileg kona.
Alltaf mjög hugguleg til fara og
hafði mjög gaman af að kaupa
föt og punta sig. Þær Áslaug
systir pabba fóru stundum sam-
an út á Selfoss og keyptu sér föt.
Svo hringdi mamma í mig og
sagði mér að koma og sjá, svo
mátaði hún fyrir mig við mikla
gleði okkar beggja. Var alltaf
svo smekkleg í fatavali og glæsi-
leg.
Ég hafði alltaf athvarf hjá
þeim mömmu og pabba þegar
eitthvað bjátaði á hjá mér. Sér-
staklega gat ég talað við mömmu
í veikindum mínum fyrir mörg-
um árum, þá var gott að tala við
mömmu. Þetta er stórt skarð að
missa hana. Ég kom nokkuð oft
til hennar eftir að hún fór á
Lund og áttum við alltaf góðar
stundir saman. Og hún þekkti
mig alltaf sem mér þykir afar
vænt um. Starfsfólk Lundar var
einstaklega ljúft og notalegt við
mömmu sem gat nú verið stund-
um óróleg. En ég hef verið það
mikið á Lundi að ég veit að ekki
er hægt að fá betri umönnun.
Allra bestu þakkir, kæra starfs-
fólk, fyrir að annast mömmu
eins og þið gerðuð. Ég kveð
hana með þessum orðum: Ég
elska þig alltaf, þín dóttir
Fjóla.
Svona man ég heimsóknir í
Laufskálana til ömmu og afa:
Græna hliðið opnað með svolitlu
ískri. Barið með dyrahamrinum
en ekki beðið eftir svari heldur
gengið inn. Það var aldrei læst
nema enginn væri heima og allir
alltaf velkomnir. Þétt faðmlag
frá ömmu og afa í litlu forstof-
unni. Spjallað um tíðindi og líð-
an. Amma, við öllu markverðu
sem sagt var: „Jah, það er ekk-
ert annað!“ Merkt við hvað við
hefðum stækkað síðan síðast.
Skipað niður í gistipláss, hverjir
áttu að sofa í litla herberginu og
hverjir í stóra herberginu. Oftar
en ekki var gist og alltaf var nóg
af plássi og rúmfötum í Lalla-
húsi, amma og afi voru vön því
að hafa marga munna að metta.
Allar myndirnar í borðstofunni
sem gaman var að skoða. Minn-
ingar um stóra fjölskyldu sem
þau voru dugleg að varðveita,
svo varla sá í auðan blett á
veggjunum. Sjónvarpsstóllinn
hans afa sem marraði í. Grái
grjónapúðinn. Marmarakúluspil-
ið. Amma og afi dekruðu við
okkur krakkana. Alltaf var til
Cocoa Puffs í glerkrukku sem
við máttum borða í morgunmat
og þau tóku upp teiknimyndir
fyrir okkur á VHS spólur. Gamli
skífusíminn. Laumast upp í gulu
frystikistuna á stigapallinum til
að sækja frosnar kleinur í poka.
Kleinurnar hennar ömmu, þær
voru sko engu líkar. Það verður
að segjast eins og er að ég mun
alltaf muna hana ömmu mína
fyrir kleinurnar hennar.
En fyrst og fremst man ég
hana sem glaðlynda, skemmti-
lega og yndislega ömmu. Ég
man röddina hennar og ég man
hláturinn hennar og atorkuna.
Mér fannst hún Auður amma
aldrei vera neitt gömul, því hún
var alltaf svo hnellin og hress og
mikill húmoristi eins og ég man
hana, með eldrauða hárið sitt.
Auður amma mátti vera stolt
af því sem hún skilur eftir sig,
því afkomendahópurinn er stór
og fríður. Sjálf ól hún átta börn
og ömmu- og langömmubörnin
eru fleiri en ég hef tölu á. Ég
furðaði mig alltaf á því þegar ég
heimsótti Laufskálana að þarna
hefðu amma og afi búið með átta
börn. Það hefur reynt á og
mörgu þurft að fórna. Um þá
tíma voru ýmis ummerki því fáu
var breytt og enn mátti finna
ýmsa smáhluti og útkrotaðar
bækur frá pabba og systkinum
hans sem gaman var að skoða.
Laufskálarnir voru ákveðinn
fastapunktur í tilverunni, fyrir
okkur barnabörnin en ekki síst
fyrir pabba og systkini hans, en
það gat ekki varað að eilífu. Í
dag finnst mér notalegt að vita
af henni Auði Erlu frænku minni
og barnaskaranum hennar í
Lallahúsi. Undir það síðasta sá
ég hana ömmu mína allt of lítið,
ekki síst eftir að hún fluttist að
Lundi. Ég var ekki nógu dugleg
að gera mér ferð austur að heim-
sækja hana og sé eftir því, en ég
veit hún naut góðrar umsjár
starfsfólksins þar og umhyggju
hans Lalla afa sem fylgdi henni í
gegnum veikindin.
Auður amma var glæsileg allt
fram á síðasta dag, en nú er hún
farin. Ég er þakklát fyrir góðar
minningar um ömmu mína og
fyrir að eiga ennþá hann afa
minn að, sem mér þykir svo
vænt um.
Hvíl í friði, elsku amma mín.
Una Sighvatsdóttir.
Margar eru minningarnar
sem nú síðustu daga hafa rifjast
upp eftir andlát elskulegrar
ömmu minnar. Í erfiðum veik-
indum hennar síðustu árin
reyndi ég stundum að rifja upp
með henni gömlu stundirnar
sem ég átti með henni á árum
áður á Laufskálunum. Það gekk
misvel þar sem veikindi hennar
höfðu þau áhrif á hana að hún
þekkti mig ekki alltaf þegar ég
kom til hennar á Lund.
Við systkinin eyddum miklum
tíma hjá ömmu og afa sem börn
og þótti mjög gott að vita af
þeim til staðar í næsta nágrenni
við heimili okkar. Það var afar
gott að koma inn á hlýlegt og fal-
legt heimili þeirra sem var að
stórum hluta skreytt glæsileg-
um munum sem afi smíðaði.
Amma tók ávallt vel á móti öll-
um gestum og oftast langaði mig
ekkert heim eftir notalega heim-
sókn. Vinsælt var að gista hjá
þeim og varð þá gamla herberg-
ið hennar Hrannar frænku oft-
ast fyrir valinu. Þar voru ýmsir
gamlir hlutir frá mömmu og
systkinum sem var spennandi að
skoða og gátum við Steinunn
frænka eytt miklum tíma í að
lesa gamlar rómantískar bækur
frá Hrönn.
Ég man ekki eftir ömmu
öðruvísi en bakandi og duglega í
eldhúsinu og gerði hún bestu
flatkökur og kleinur sem ég hef
bragðað. Oft stálumst við frænd-
systkin í frystikistuna hennar og
borðuðum frosnar kleinur eða
smelltum þeim í örbylgjuofninn
þegar amma sá ekki til. Eins
voru lagkökurnar hennar ein-
stakar og er uppskriftin hennar
nú vel varðveitt í fjölskyldunni
og bökuð um hver jól.
Amma fannst mér alltaf
glæsileg með mikla útgeislun,
með fallega rauða hárið sitt og
yfirleitt alltaf klædd í grænt,
sem fór henni svo vel. Hún var
flink í höndum og líklega ekki
hægt að festa tölu á þann fjölda
af tátiljum sem hún prjónaði á
fjölskyldu og vini í gegnum árin.
Enn á ég nokkur pör sem ég
mun varðveita vel og lengi.
Mjög margar voru stundirnar
sem ég átti við borðstofuborðið
með þeim hjónum við spila-
mennsku. Þar gátum við setið
tímunum saman og spjallað, spil-
að, borðað kleinur og drukkið
djús. Amma og afi kenndu mér
öll helstu spil og kapla sem spil-
aðir eru í dag og þykir mér mjög
vænt um það.
Að hafa átt eins dásamlega
ömmu og hún var eru forréttindi
og fyrir það er ég afar þakklát.
Hennar verður sárt saknað og
mun hún eiga stað í mínu hjarta
þar til við hittumst á ný.
Að lokum vil ég votta afa,
Fjólu móður minni og systkinum
hennar mína dýpstu samúð.
Lilja Logadóttir.
Kveðja frá nágrönnum.
Okkur Maríu langar til að
færa Auði þakkir okkar fyrir af-
skaplega góða samfylgd og ná-
lægð í rúm tuttugu ár. Við
kynntumst Auði og Lárusi þegar
við fluttum í Laufskálana á
Hellu árið 1990. Laufskálarnir
voru þá nokkuð sérstakt sam-
félag. Þar bjó hópur af fólki sem
var frumbyggjar í götunni og
hafði átt þar heimili sín í áratugi,
alið upp öll sín börn og unnið að
því að móta fallegt yfirbragð
götunnar og næsta nágrennis
hennar. Við vorum með þeim
fyrstu sem komu „utanað“ í
þennan samhenta hóp og það var
ekki í vondan flokk að koma.
Skemmst er frá að segja, að okk-
ur var tekið með kostum og
kynjum og börnum okkar leið
þar vel frá fyrstu tíð. Auður og
Lárus á Laufskálum 1 áttu ekki
minnstan þátt í því.
Eitt var afar eftirtektarvert í
þessari götu. Í hverju húsi lögðu
íbúar metnað sinn sérstaklega í
að hafa lóðirnar snyrtilegar og
með fallegum gróðri. Sjá mátti
að þetta var meira en víða gerð-
ist. Við reyndum að fylgja snill-
ingunum eftir af veikum mætti
og reyndum a.m.k. að tryggja að
við yrðum þessu merkilega sam-
félagi í Laufskálunum ekki til
skammar. Hjónin Auður og Lár-
us á nr. 1 áttu sinn stóra þátt í
þessu fallega og vel gróna yf-
irbragði. Kynnin við þau voru
alltaf einstaklega góð og frá
þeim streymdi hlýja og góðir
straumar. Það var öllum aug-
ljóst að þar fóru einstök snyrti-
menni og mikill metnaður var
lagður í að hafa lóð og hús þann-
ig að sómi væri að. Samheldni
þeirra Auðar og Lárusar var
okkur nágrönnunum augljós og
þau voru nánast alltaf saman og
samhent í öllu því sem þurfti að
sinna við hýbýli þeirra hverju
sinni.
Auður var starfsmaður á
Lundi á Hellu um árabil. María
og Auður voru samstarfsmenn
þar í mörg ár. Aldrei bar skugga
á það samstarf og færir María
Auði kærar þakkir fyrir hennar
hlýja og góða viðmót og gefandi
samstarf. Auður og Lárus hafa
dvalið nokkur síðustu árin á
Lundi og hafa fengið þar frá-
bæra umönnun eins og allir sem
þar dvelja.
Þeim Auði og Lárusi auðnað-
ist að eiga nokkur góð ár saman
að Laufskálum 1 eftir að starfs-
degi þeirra lauk. Það var afskap-
lega ánægjulegt að fylgjast með
því hvernig þau nutu þess að
eiga sitt fallega hreiður þar sem
stór garðurinn og skjólið fyrir
norðanáttinni veitti þeim ein-
stakan unaðsreit. Á sumrin var
ekki ástæða til þess að leita til
sólarlanda eftir skjóli og aðstöðu
til þess að vera í sólinni. Það var
nóg að taka út stóla og annan
búnað fram fyrir húsið þeirra
þar sem þau undu sér löngum
stundum. Svo heyrðist gjarnan í
rennibekknum hjá Lárusi þegar
hann var að búa til sína fallegu
gripi á litla renniverkstæðinu
sem hann kom sér upp eftir að
löngum starfsdegi lauk. Þannig
lögðu þau sitt lóð á vogarskálar
mannlífsins til þess að skapa
fagurt mannlíf með hlýju og um-
hyggju fyrir sínu fólki og öllu og
öllum sem voru í návist þeirra.
Afkomendur hafa nú tekið við
húsinu og lóðinni og sinna öllu
með miklum sóma.
Við þökkum Auði kærlega
fyrir samfylgdina og góð kynni
og færum Lárusi, börnum þeirra
og öðrum aðstandendum okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
María Busk og Guðmundur
Ingi Gunnlaugsson.
Auður Einarsdóttir
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, fósturfaðir, afi og langafi,
PÁLMI ANTON RUNÓLFSSON
frá Hjarðarhaga,
Hólavegi 40,
Sauðárkróki,
lést á Heilbrigðisstofnuninni Sauðárkróki
sunnudaginn 29. janúar.
Útförin fer fram frá Sauðárkrókskirkju laugardaginn 11. febrúar
kl. 14.00.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vilja minnast hans er
bent á deild 3 á Heilbrigðisstofnuninni Sauðárkróki.
Anna Eiríksdóttir,
Fróðný Pálmadóttir, Kristján Pétur Sigurðsson,
Sigurjón Björn Pálmason, Kolbrún Reinholdsdóttir,
María Guðbjörg Pálmadóttir, Hörður Óskarsson,
Heiður Pálmadóttir, Roy Midtbø,
Sigríður G. Pálmadóttir, Kristján Ísak Kristjánsson,
Ester Gunnarsdóttir, Indriði Guðmundsson,
afa- og langafabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, systir,
mágkona, amma og langamma,
HANNA I. PÉTURSDÓTTIR
frá Sauðárkróki,
síðast til heimilis að
Droplaugarstöðum,
kvaddi lífið í friðsæld þriðjudaginn 31. janúar.
Útförin verður frá Bústaðakirkju föstudaginn 10. febrúar
kl. 13.00.
Auður Ragnarsdóttir,
Ágúst Svavarsson,
Sigurður Svavarsson, Guðrún Svansdóttir,
Sigrún S. Svavarsdóttir, Arngrímur Arngrímsson,
Hannes Pétursson, Ingibjörg Hauksdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Okkar ástkæri
BJARNI ÞÓRÐARSON
tryggingastærðfræðingur,
Miðvangi 7,
Hafnarfirði,
lést á Landspítalanum fimmtudaginn
2. febrúar.
Útförin fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju fimmtudaginn 9. febrúar
kl. 15.00.
Kristín Guðmundsdóttir,
Þórdís Bjarnadóttir, Dagur Jónsson,
Hildur Bjarnadóttir, Hjörtur Hjartarson,
Valgerður Bjarnadóttir, Þórhallur Ágústsson,
Vera, Vaka og Vala,
Úlla, Bjarni Orvar og Breki,
Kristín Ísold og Ágúst Atli.
✝
Okkar ástkæri
BORGAR SÍMONARSON
bóndi,
Goðdölum,
Skagafirði,
lést á Heilbrigðisstofnuninni Sauðárkróki
þriðjudaginn 31. janúar.
Útförin fer fram frá Goðdalakirkju föstudaginn 10. febrúar
kl. 14.00.
Rósa Sigurbjörg Guðmundsdóttir,
Sigþór Smári Borgarsson, Sigríður Sveinsdóttir,
Monika Sóley Borgarsdóttir, Magnús Gunnar Gunnarsson,
Guðmundur Símon Borgarsson, Ragnheiður Þórólfsdóttir,
Borgþór Bragi Borgarsson, Guðrún Björk Baldursdóttir,
Sólborg Sigurrós Borgarsdóttir, Atli Brekason,
Trausti Símonarson, Grétar Símonarson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
VALUR GUÐMUNDSSON,
lést á hjúkrunarheimilinu Grund fimmtu-
daginn 12. janúar.
Útför hans hefur farið fram í kyrrþey.
Sérstakar kveðjur sendum við til starfsfólks
deildar A2 fyrir hlýja og góða umönnun hans.
Sigrún Valsdóttir, Friðrik Björgvinsson,
Björk Valsdóttir,
Erna Valsdóttir, Sveinn Skúlason,
barnabörn og barnabarnabörn.