Morgunblaðið - 15.03.2013, Blaðsíða 40

40 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 15. MARS 2013
✝ Árni Vilhjálms-son fæddist í
Reykjavík 11. maí
1932. Hann lést á
Landspítalanum
við Hringbraut 5.
mars 2013.
Foreldrar hans
voru Vilhjálmur
Árnason, skipstjóri
og framkvæmda-
stjóri í Reykjavík, f.
27. maí 1896, d. 4.
júlí 1976, og Guðríður Sigurð-
ardóttir, húsfreyja í Reykjavík,
f. 17. des. 1898, d. 10. feb. 1984.
Systur Árna eru Sigríður, f.
1929, og Kristín, f. 1930.
Árni kvæntist 18. júlí 1964
Ingibjörgu Björnsdóttur, f. 12.
des. 1942, fyrrv. skólastjóra
Listdansskóla Þjóðleikhússins.
Dætur þeirra eru: 1) Ásdís
Helga, f. 16. maí 1965, lands-
lagsarkitekt, maki Guðmundur
F. Jónsson, f. 1963, viðskipta-
fræðingur. Börn þeirra: a) Árni
Franklín, f. 1993, b) Veronika, f.
1997, c) Vigdís Lilja, f. 2001. 2)
Birna Björk, f. 17. mars 1970,
landfræðingur, sambýlismaður
Sigurður Tómas Björgvinsson,
viðskiptafræðum við HÍ árið
1961 en lét af því embætti árið
1998. Auk kennslustarfa var
Árni umsvifamikill þátttakandi í
atvinnulífinu til dauðadags.
Hann sat í fjölda stjórnskipaðra
nefnda á vegum hins opinbera
og í stjórnum fjölmargra fyr-
irtækja s.s. HB Granda, Hamp-
iðjunnar, Stofnfisks, Nýherja,
Hvals, Landsbanka Íslands,
Flugleiða, Kassagerðar Reykja-
víkur, Ármannsfells, Iðnþróun-
arstofnunar Íslands, Háskóla-
bíós, Hlutabréfamarkaðarins og
Verðbréfaþings Íslands. Í
nokkrum framangreindra fé-
laga gegndi hann stjórnarfor-
mennsku. Eftir Árna liggja bæk-
ur, ritgerðir og greinar um
fjármál, reikningshald og
stjórnun fyrirtækja. Árni var
sæmdur heiðursdoktorsnafnbót
við Viðskipta- og hagfæðideild
HÍ árið 2001 og heiðursfélagi
Félags viðskipta- og hagfræð-
inga árið 2007. Í gegnum tíðina
sinnti Árni fjölmörgum áhuga-
málum, m.a. spilaði hann bad-
minton í hverri viku auk þess
sem hann naut þess að stunda
laxveiði.
Útför Árna fer fram frá Frí-
kirkjunni í Reykjavík í dag, 15.
mars 2013, og hefst athöfnin kl.
13.
f. 1963, stjórnmála-
fræðingur. Synir
þeirra: a) Atli
Björn, f. 1999, b)
Unnar Steinn, f.
2003. Börn Sig-
urðar af fyrra sam-
bandi: a) Sunna
Mist, f. 1986, b)
Teitur Ingi, f. 1989,
c) Dagur Bjarki, f.
1995. 3) Auður
Kristín, f. 13. júlí
1974, sagnfræðingur, maki Ein-
ar Þór Harðarson, f. 1973, hag-
fræðingur. Dætur þeirra: a)
Ingibjörg Sóley, f. 1998, b) Katr-
ín Vala, f. 2002, c) Elín Helga, f.
2008.
Árni lauk stúdentsprófi frá
MR 1951, cand. oecon.-prófi frá
HÍ 1954 og prófi frá Harvard-
háskóla 1957. Árni annaðist
kennslu við Harvard-háskóla
1956-57 og Oslóarháskóla 1958-
59. Hann starfaði við hagrann-
sóknir í Framkvæmdabanka Ís-
lands, við kennslu í HÍ og sem
hagfræðingur hjá Alþjóðabank-
anum í Washington DC á ár-
unum 1957-1961. Árni var skip-
aður prófessor í
Hann pabbi minn var
fyrirmyndarfaðir og ég er afar
þakklát fyrir það sem hann
kenndi mér. Mamma vann yf-
irleitt seinnipart dags og fram á
kvöld þannig að það kom í hans
hlut að gefa okkur systrunum
kvöldmat og sjá um okkur að
öðru leyti. Hann var reyndar oft
með hugann við önnur viðfangs-
efni en barnauppeldi þannig að
það var eitt og annað sem við
þurftum að finna út sjálfar. Hjá
pabba var ýmislegt leyfilegt og
mér og vinkonum mínum fannst
ekki leiðinlegt að geta leikið
okkur með dýnur og kaðla í
stiganum, með skylmingagræj-
urnar hans, boxhanskana, lyft-
ingagræjurnar og ballettkjóla af
mömmu.
Það var alltaf gott að tala við
pabba. Hann æsti sig aldrei
enda hef ég aldrei verið skömm-
uð af foreldrum mínum. Þótt
hann hafi oft haft mikið að gera
var hann alltaf hress og kátur,
sérstaklega á föstudagskvöldum
eftir badminton, einn viskí og
smá djass á fullum hljóðstyrk.
Ég minnist kvöldanna sem rit-
vélin var á fullu en á meðan
hann vann reyndi hann að sann-
færa mig um hve honum þætti
gaman að heyra mig æfa mig á
píanóið eða vita af mér að sinna
heimanámi. Það var alltaf klárt
mál að maður átti að standa sig í
skólanum og sinna öllu því sem
ætlast var til af manni. Þau
mamma hvöttu okkur systurnar
eindregið til að verða okkur úti
um nám og reynslu, búa í út-
löndum og vinna alls konar
störf. Það eru örugglega ekki
allir pabbar sem hefðu hvatt
dóttur sína til að fara sem
skiptinemi til Tyrklands þegar
allar fréttir þaðan voru nei-
kvæðar. Pabbi var alltaf til í
ferðalög, þ.e.a.s. ef hann hafði
lausan tíma. Ef við komum með
tillögu að ferð og plönuðum allt
sem þurfti að plana var hann
þakklátur fyrir það og til í hvað
sem er.
Pabbi setti sjálfum sér háan
siðferðilegan „standard“. Hann
og hans fólk skyldi vinna að því
að gera samfélaginu gagn,
standa við skuldbindingar sínar
að fullu og vinna sér traust
fólks. Þó að hann hafi oft verið
þrjóskur og ákveðinn kom hann
fram af hógværð. Honum var
meinilla við allan hégóma og átti
mjög erfitt með að fara á veit-
ingastaði sem báru fram matinn
tálgaðan og umbreyttan að
hætti Frakka. Hann sá heldur
engan tilgang í því að vera
gangandi auglýsing fyrir La-
coste eða Boss enda þurfti
mamma helst að spretta öllum
svoleiðis merkjum af fötunum
hans. Honum leið hins vegar
stórvel inni í erlendum bóka-
búðum enda öll tækifæri nýtt til
að viða að sér bókum um ýmis
fræði sem hann ætlaði að lesa
þegar hann yrði gamall og hefði
meiri tíma.
Pabbi var alltaf tilbúinn að
gefa góð ráð og styðja mig í öllu
sem ég hef tekið mér fyrir
hendur. Þó að ég hafi flutt að
heiman fyrir löngu höfum við
Einar og stelpurnar haft Hlyn-
gerðið sem samastað þar sem
maður er alltaf velkominn að
vera, borða eða gista, jafnvel
þótt enginn sé heima. Pabbi var
líka góður og hress afi og hans
verður sárt saknað af dætrum
mínum, sérstaklega á sunnu-
dagskvöldum en þá buðu þau
mamma okkur öllum alltaf í
mat. Já, pabbi var flottur og ég
er þakklát fyrir allt það góða
veganesti hann gaf mér. Ég
vona að ég geti verið jafngóð
fyrirmynd barna minna eins ég
hann var mér.
Auður Kristín.
Elskulegur tengdafaðir minn
Árni Vilhjálmsson er fallinn frá
eftir hetjulega baráttu við ill-
vígan sjúkdóm. Árni var mikill
heiðursmaður og kenndi hann
mér margt sem ég hef getað
notað í lífinu. Árni var slyngur
veiðimaður hvort sem er við
fiskveiðar eða fyrirtækjarekst-
ur. Hann sýndi mér hvernig átti
að veiða lax og lönduðum við
þeim ófáum saman. Hann var
mikill keppnismaður í lífi og leik
og spilaði ávallt eftir settum
leikreglum. Aldrei barst hann á
eða hældi sér af gjörðum sínum
og kom eins fram við alla, leika
og lærða.
Árni átti langan og glæsileg-
an feril í ýmsum greinum og
væri hægt að skrifa heila bók
um ævi hans og störf. Votta ég
yndislegri tengdamóður minni,
mágkonum mínum, systrum
Árna ásamt fjölskyldum þeirra
innilega samúð mína. Árna
verður sárt saknað.
Guðmundur F. Jónsson.
Í dag kveð ég elskulegan
tengdaföður minn í hinsta sinn.
Minning um merkilegan mann
mun lifa með okkur um ókomna
tíð. Árni var skemmtilegur mað-
ur og oft hrókur alls fagnaðar
en þó leið honum að ég held
best heima að lesa í bók, fara yf-
ir skýrslur eða blaða í tölum
tengdum áhugamálinu sem
hann hafði svo mikla ástríðu
fyrir, rekstri þeirra fjölmörgu
fyrirtækja sem hann kom að.
Reyndar fór það einhvern veg-
inn framhjá honum, uppteknum
manninum, þegar ég var kynnt-
ur fyrir honum í fyrsta sinn. Í
næsta skipti sem ég heilsaði
honum kannaðist hann ekkert
við mig og bað dóttur sína að
kynna mig fyrir sér upp á nýtt.
Upp frá því urðum við miklir
vinir. Árni var einstakur kenn-
ari og gaf sér ávallt tíma til að
útskýra hlutina, oftar en ekki í
algjörum smáatriðum, enda
hafði hann sjálfur þörf fyrir að
skilja hlutina til hlítar. Það voru
ákveðin forréttindi að vera eins-
konar einkanemandi hans í
Hlyngerðinu, hvort sem um var
að ræða efni tengt viðskipta-
fræði eða loðnuvertíðinni. Alltaf
var gott að leita til hans með
hvaða málefni sem var. Í minn-
ingunni munum við fjölskyldan
geyma allar góðu samveru-
stundirnar með Árna, þá sér-
staklega ferðalögin sem við fór-
um saman. Því miður verða þau
ekki fleiri með Árna og ekki för-
um við í veiðina í sumar eins og
við ræddum um. Við eigum eftir
að sakna Árna í heimsóknum í
Hlyngerðið. Sunnudagsmatur-
inn hjá afa og ömmu var ómiss-
andi fastapunktur hjá börnun-
um og okkur, þar sem við áttum
oft ansi fjörugar umræður um
málefni líðandi stundar. Árni
kunni að njóta lífsins á þann
hátt sem honum hentaði. Hann
var óspar á hrós og að sýna
þakklæti fyrir það sem lífið gaf
honum. Ég veit ekki hve oft ég
heyrði hann hrósa Ingu fyrir
matinn með orðunum „þetta er
nú held ég bara besta lambalær-
ið sem ég hef nokkurn tíma
smakkað“. Einnig var áhugi
hans á garðrækt smitandi en
hann gat þulið upp í smáatriðum
hvenær hvaða tré var plantað í
garðinn og hvaða ár haustlægð-
in braut hvaða grein. Tengda-
faðir minn var ávallt áhugasam-
ur um hvað væri að gerast hjá
okkur, hvernig væri í vinnunni
hjá mér og Auði, hvernig stelp-
unum gengi í skólanum og
áhugamálum þeirra eða hvað við
Auður værum að framkvæma á
heimili okkar. Hann var dætr-
um okkar einstakur afi, sem
þær báru mikla virðingu fyrir
og þótti mjög vænt um. Ég er
afar þakklátur fyrir samveru-
stundirnar með Árna. Það eru
forréttindi að hafa átt hann fyr-
ir tengdaföður.
Einar Þór.
Mig langar til þess að minn-
ast tengdaföður míns Árna Vil-
hjálmssonar með nokkrum orð-
um nú þegar komið er að
kveðjustund. Það voru forrétt-
indi að fá að kynnast fræði-
manninum, athafnamanninum
og fjölskyldumanninum Árna
Vilhjálmssyni. Hann var í 37 ár
prófessor í viðskiptafræði við
Háskóla Íslands og naut mik-
illar virðingar og vinsælda bæði
meðal nemenda og samstarfs-
fólks. Ég hef kynnst fjölda nem-
enda hans í gegnum tíðina og
allir eiga góðar og skemmtileg-
ar minningar úr kennslustund-
um Árna. Enda sóttust útskrift-
arhópar eftir nærveru Árna á
reglulegum mannamótum í
gegnum árin.
Árni var svo lánsamur að
geta samtvinnað fræðimennsk-
una og uppbyggingu atvinnulífs
á Íslandi. Samhliða kennslunni
fékk athafnamaðurinn að njóta
sín með virkri þátttöku í stjórn-
un og rekstri fyrirtækja. Hann
átti m.a. þátt í því að koma á fót
virkum hlutabréfamarkaði á Ís-
landi upp úr 1980. Árni sat í
stjórnum fjölda fyrirtækja og
stofnana á sínum langa og far-
sæla starfsferli. Í áratugi kom
hann að rekstri fyrirtækja eins
og Granda, Hvals, Nýherja og
Hampiðjunnar, ýmist sem
stjórnarformaður eða fulltrúi í
stjórn. Eitt árið var hann jafn-
framt starfandi forstjóri Granda
og var afkoma fyrirtækisins ein
sú besta frá upphafi það árið.
Árni naut mikillar virðingar í ís-
lensku viðskiptalífi enda verður
hans minnst fyrir heiðarleika,
réttsýni, orðheldni, dugnað og
frumkvæði á því sviði.
Árni var mikill fjölskyldu-
maður og ræktaði sitt fólk af
mikilli alúð. Hann lagði alla tíð
mikla áherslu á samheldni og
samveru fjölskyldunnar og fyrir
það erum við sem eftir stöndum
afar þakklát. Sunnudagssteikin
hjá Árna og Ingibjörgu í Hlyn-
gerði hefur sameinað fjölskyld-
una árum saman og þar naut
Árni sín sem fjölskyldufaðir og
gestgjafi. Þar voru landsmálin
krufin, sagðar sögur frá fyrri tíð
og hlustað á hvað barnabörnin
höfðu haft fyrir stafni þá vik-
una. Það var alltaf gott að leita
til Árna og aldrei kom maður að
tómum kofunum, hvort sem um
var að ræða fræðileg málefni
eða hversdagsleg viðfangsefni.
Þrátt fyrir annir í kennslu og
við stjórnun fyrirtækja hafði
Árni tíma til að sinna sínum
áhugamálum. Það var lærdóms-
ríkt að fylgjast með stangveiði-
manninum Árna og í bridge og
badminton var keppnisskapið
alltaf fyrir hendi.
Ég þakka Árna Vilhjálmssyni
fyrir samfylgdina í gegnum ár-
in, við höfum misst mikið en eft-
ir stendur minningin um góðan
fjölskylduföður og merkan at-
hafnamann.
Sigurður Tómas
Björgvinsson.
Mig langar til þess að minn-
ast Árna Vilhjálmssonar, sam-
ferðamanns og fjölskylduvinar.
Ég hef þekkt Árna frá því ég
fyrst man eftir mér. Hann var
léttur í spori, léttur í lund,
skarpgreindur dugnaðarforkur,
heiðarlegur og einstakt ljúf-
menni. Foreldrar okkar Vil-
hjálmur Árnason og Guðríður
Sigurðardóttir, Loftur Bjarna-
son og Solveig Sveinbjarnar-
dóttir voru nánir vinir og þeir
samstarfsmenn um áratuga
skeið, allt til þeirra dauðadags.
Vinskapur fjölskyldnanna hefur
haldið áfram og vonandi mun sá
hlekkur ekki slitna með næstu
kynslóðum.
Árlegt jólaboð hjá Ingibjörgu
og Árna, annan í jólum, var fast-
ur liður hjá okkur Kristjáni
bróður, barna okkar og síðar
barnabarna. Þar komum við
saman ásamt fjölskyldum Árna
og Ingibjargar. Var sú hefð til-
hlökkunarefni allra. Þar hitt-
umst við þessar fjölskyldur, í
mat, drykk, leik og gleði, enda
var höfðingsskapurinn mikill
hjá þeim samhentu hjónum
Ingibjörgu og Árna. Alltaf var
nóg pláss fyrir alla aldurshópa
og sífellt bættist í hópinn. Farið
var í ýmsar ferðir, þessar vin-
afjölskyldur, með stóra sem
smáa í ferðalög. Meðal annars
dagsferð austur að Hvolsvelli til
að fræðast um Njálssögu, í
sögusetrinu og á Njáluslóðum.
Var þetta einkar skemmtileg
ferð. Eitt sinn fórum við í helg-
arferð á Strandirnar, þar sem
við gistum tvær nætur og fórum
í dagsferðir að skoða okkur um
og borðuðum nesti okkar úti í
guðs grænni náttúrunni. Það
átti vel við Árna, sem var mikið
náttúrubarn, enda kunni hann
vel að meta fegurð landsins.
Árni vildi nýta það sem landið
gefur af sér á skynsaman hátt.
Hann undi sér vel þarna á
Ströndunum, utan skarkala,
símhringinga og ónæðis. Á
kvöldin voru kvöldvökur og þá
voru sungin lög sem flestir
kunna og undirspilið var harm-
onikka. Þar naut Árni sín vel í
faðmi fjölskyldunnar. Lék á als
oddi, söng og dansaði við barna-
börnin. Einnig eigum við
skemmtilegar minningar um
ferðir erlendis. Árni hafði mikla
unun af að fara í berjamó, enda
fóru þau Ingibjörg árlega í slík-
ar ferðir. Þar gátu þau verið í
eigin hugarheimi. Í berjamó er
gott að hugsa og þar þarf maður
ekki að tala.
Nú er komið að því að kveðja
góðan vin, Árna Vilhjálmsson.
Veit ég og trúi, að næsta kyn-
slóð mun halda fast um vina-
böndin, því þau mega ekki
slitna.
Sendi Ingibjörgu, Ásdísi
Helgu, Birnu Björk, Auði Krist-
ínu og fjölskyldum okkar inni-
legustu samúðarkveðjur frá fjöl-
skyldu minni, sem þakkar allar
góðar stundir á liðnum árum.
Guð blessi minningu Árna
Vilhjálmssonar.
Birna Loftsdóttir.
Fullur eftirvæntingar hóf ég
störf sem markaðsstjóri HB
Granda sumarið 2004. Ég þekkti
Árna Vilhjálmsson stjórnarfor-
mann ekki persónulega, en var
spenntur að hitta þennan
áhrifamann í íslensku viðskipta-
lífi. Ég vissi að hann hafði ekki
aðeins kennt heilum kynslóðum
viðskiptafræðinga, heldur var
hann líka einn reyndasti stjórn-
armaður landsins. Kynni okkar
urðu strax góð og ég heillaðist
af hans brennandi áhuga á
markaðsstarfinu, sem ég hafði
verið ráðinn til að leiða. Hann
var viss um að þar lægju sókn-
arfærin einna helst og var tilbú-
inn til þess að taka með okkur
slaginn. Ómetanlegt var að hafa
slíkt bakland þegar úrtölur og
mótlæti brustu á.
Þegar hann hálfu ári síðar
bað mig að setjast í forstjórastól
HB Granda sýndi hann mér
mikið traust. Í hönd fór mikill
lærdómstími fyrir mig, en leið-
beinandinn dró ekki af sér við
fræðsluna. Hann var óþrjótandi
uppspretta þekkingar á íslensk-
um sjávarútvegi og sögu hans,
en nákvæmni hans og virðing
fyrir hverju viðfangsefni voru
öðrum til fyrirmyndar. Læri-
sveinninn óskaði sér þess þá oft
að eiga slíkan límheila sem
fræðarinn.
Samvinna okkar Árna gekk
afar vel. Hann var kröfuharður
og mál þurftu að vera vel unnin
til þess að hljóta náð fyrir hans
augum. Hann gat látið í sér
heyra ef honum mislíkaði og það
skal játað hér að stundum tók
svolítið í að standa undir hans
kröfum. En maður vissi þá líka
að ef hann var sáttur, þá var
hann sáttur. Undirmál leið hann
engin. Kröfuharðastur var hann
þó við sjálfan sig. Hann dró
aldrei af sér og kveinkaði sér
aldrei undan miklu vinnuálagi.
Bestu stundirnar áttum við
Árni þó saman á fjölmörgum
ferðalögum víða um heim. Þar
var engri kröfuhörku fyrir að
fara, heldur tók hann öllu sem
fyrir bar með jákvæðni, auð-
mýkt og þolinmæði. Hann heill-
aði viðskiptavini í Japan, Kína
og víðar með þekkingu sinni,
áhuga og einlægni. Í Síle átti
hann hóp aðdáenda hjá útgerð-
arfélagi, sem HB Grandi á hlut
í. Í upphafi þeirra samskipta
hafði Árni sýnt þeim slíkt
traust, að því gleymdu þeir aldr-
ei og gættu þess í hvívetna að
bregðast honum ekki. Þá er mér
minnisstæð dagstund sem við
tveir áttum saman í gamla skól-
anum hans í Harvard, þar sem
hann rifjaði upp gamla reynslu
háskólaáranna.
Í sumar sem leið, átta árum
frá komu minni til HB Granda,
bauðst mér annað starf, sem ég
ákvað að þiggja. Árni tók þeim
breytingum af yfirvegun og
skildum við í mikilli vináttu og
sátt. Við spjölluðum saman af
og til eftir það og fórum m.a.
saman í eftirminnilega veiðiferð.
Á síðasta fundi okkar í janúar
var mjög af mínum gamla læri-
föður dregið. Hann kveinkaði
sér þó hvergi og ræddi af sömu
gömlu ástríðunni um útgerðina
og hvað henni væri fyrir bestu.
Ég kveð nú með miklum
söknuði góðan vin og fræðara.
Oft hef ég setið yfir snúnum við-
fangsefnum og leitað úrlausnar
með því að hugsa: Hvað hefði
Árni gert? Íslenskt viðskiptalíf
horfir á eftir miklum brautryðj-
anda og áhrifamanni. Mestur er
þó missir Ingibjargar og fjöl-
skyldu hennar. Við Jónína send-
um þeim okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Eggert Benedikt
Guðmundsson.
Með miklum trega og söknuði
kveð ég í dag hinstu kveðju
Árna Vilhjálmsson, er ég leit til
sem míns stóra bróður, en leiðir
okkar hafa legið saman allt frá
minni fyrstu tíð, þó skyldleikinn
væri enginn.
Þannig var að faðir minn
Loftur Bjarnason og faðir Árna,
Vilhjálmur Árnason, ráku sam-
an Fiskveiðahlutafélagið Venus,
er stundaði togaraútgerð og
fiskverkun frá Hafnarfirði.
Tókst með þeim félögum og fjöl-
skyldum þeirra órofa vinátta,
sem stendur enn.
Árni fór snemma að vinna,
eins og þá tíðkaðist í sumarfrí-
um frá skóla. Var hann í sveit að
Hjalla í Ölfusi, á togara og var
m.a. háseti á b.v. Venusi í hinum
margumtöluðu Bjarnar-
eyjatúrum er farnir voru eftir
stríð. Þá var Árni háseti á hval-
bát og vann á skrifstofu Hvals
hf. er þá var staðsett í Hvalfirði
er hvalvertíð stóð yfir.
Árni sá um skrifstofu Fisk-
veiðahlutafélagsins Venusar
sumarið 1959. Þannig kynntist
Árni snemma atvinnulífinu af
eigin raun er entist honum vel
seinna á lífsleiðinni.
Árni var afburðanámsmaður
og var einu ári á undan sínum
jafnöldrum í menntaskóla.
Árni var tiltölulega ungur er
hann var skipaður prófessor við
viðskiptafræðideild Háskóla Ís-
lands, og sýnir það vel traustið
sem borið var til hans. Árni lét
ekki kennsluna eina duga held-
ur tók jafnframt virkan þátt í
atvinnulífinu með því m.a. að
sinna verkefnum og nefndar-
störfum fyrir hin ýmsu ráðu-
neyti. Mest lét hann samt að sér
kveða innan sjávarútvegsins, en
sú atvinnugrein átti hug hans
allan.
Okkar samstarf í atvinnulíf-
inu hófst er ég hóf störf á skrif-
stofu Hvals hf. hjá föður mínum
1966. Kallaði pabbi Árna oft til
skrafs og ráðagerða um hin
ýmsu mál er tengdust rekstr-
inum. Árni varð formaður
stjórnar Hvals hf. 1979. Árni
kom með þá hugmynd, hvort
ekki væri rétt að við gæfum
okkur fram við Reykjavíkur-
borg með það í huga að gera til-
boð í hlut Reykjavíkurborgar í
Granda hf. Reykjavíkurborg
vildi selja sinn hlut. Leiddi Árni
Árni Vilhjálmsson