Læknablaðið : fylgirit - 01.01.2007, Blaðsíða 53

Læknablaðið : fylgirit - 01.01.2007, Blaðsíða 53
ÁGRIP ERINDA / XIII. VÍSINDARÁÐSTEFNA HÍ 2. að kanna hvort þjónusta í kjölfar fræðslunnar dragi úr vanlíðan mæðra og 3. að þróa skráningu á hjúkrunargreiningu og meðferðir samkvæmt NANDA og NIC. Efniviður og aðferðir: Rannsóknasniðið var tilraunasnið og skiptust heilsugæslustöðvar í meðferðar- og samanburðarstöðvar og hjúkrunarfræðingar á meðferðarstöðvum sóttu netnámskeiðið Geðvernd eftir fceðingu. Konum var boðin þátttaka í rannsókninni ef þær fengu gildið 12 eða hærra á Edinborgar- þunglyndiskvarðanum (EPDS) níu vikum eftir barnsburð. í þátttöku fólst að svara þremur spurningalistum, níu, 15 og 24 vikum eftir barnsburð sem mæla foreldrastreitu, þreytu, þunglyndiseinkenni og fleira. Starfsfólk á meðferðarstöðvum fékk fyrirmæli um að hjúkrunarfræðingar hefðu að lágmarki fjórum sinnum samskipti við hverja konu á tímabilinu, milli níundu og 24. viku eftir barnsburð. Á öllum stöðvum voru skráðar hjúkrunargreiningar (NANDA) og meðferðir (NIC). Niðurstöður: Tuttugu og sjö heilsugæslustöðvar á landsvísu völd- ust í úrtakið, þar af 16 meðferðar- og 11 samanburðarstöðvar. Af 136 konum, sem fengu 12 stig og meira á EPDS, samþykktu 98 þátttöku. í byrjun rannsóknar greindist ekki munur á þunglynd- iseinkennum (EPDS),streitu (PSI/SF) og þreytu (fatigue scale) á milli kvenna á meðferðar- og samanburðarstöðvum. Hins vegar var marktækur munur á þunglyndiseinkennum kvenna milli þess- ara hópa 15 og 24 vikum eftir barnsburð. Prófun á klínískri mark- tækni EPDS sýndi að 70% kvenna á meðferðarstöðvum hafði batnað alveg á 24. viku miðað 53% á samanburðarstöðvum. Ályktanir: Álykta má að stuðningsmeðferð hjúkrunarfræðinga á meðferðarstöðvum hafi tilætluð áhrif þar sem það dregur marktækt úr þunglyndiseinkennum og er háð þekkingu þeirra. E 82 Hindrun magnakerfis minnkar vefjaskemmdir í kjölfar kransæðastíflu í rottum Perla Þorbjörnsdóttir'. Michaele D’Amico2, Clara DiFilippi2, Guðmundur horgeirsson3, Girish J. KotwaP, Guðmundur Jóhann Arason' 'Rannsóknastofnun Landspítala, ónæmisfræðideild, 22nd University of Naples, Napólí, 3lyfjadeild Landspítala, 4University of Cape Town, Höfðaborg garason@landspitali. is Inngangur: Magnakerfið er einn öflugasti bólgumiðill manns- líkamans og sýnt hefur verið fram á að bólga veldur helmingi þeirra vefjaskemmda sem verða í hjartadrepi þegar hin stíflaða æð er enduropnuð (endurflæðisskemmdir). Petta gefur vontr nm að magnahindrar geti hentað sem lyf til að minnka umfang hjartadreps eftir kransæðastíflu. í þessari rannsókn voru ahrif magnahindrans VCP (yaccinia virus complement control protein) athuguð í rottulíkani. Efniviður og aðferðir: Hjartaáfall var framkallað í Sprague- Dawley rottum með því að binda fyrir kransæð. Blóðþurrð var leyfð í 30 mínútur og æðin síðan enduropnuð, en fimm mínútum fyrir opnun æðarinnar var VCP eða saltvatni sprautað í hálsslagæð. Endurflæði var í þrjár klukkustundir. Að tilraun lokinni var hjartað fjarlægt, en fyrst var sprautað Evans blama í æð meðan aftur var hnýtt fyrir kransæðina. Pannig var hægt að sjá hvaða hluti hjartans varð fyrir súrefnisskorti. Pessi hluti hjartans var einangraður og litaður með NBT, sem litar lifandi frumur. Umfang vefjaskemmda var metið með því að vigta lifandi og dauða hluta hjartans. Niðurstöður: í rottum sem fengu saltvatn í æð (N=3) námu vefjaskemmdir eftir hjartadrep 56±2,5% af svæðinu sem varð fyrir blóðþurrð, en í þeim rottum sem fengu 4 (N=3) eða 20 mg/kg VCP (N=2) námu þær 48±2,5% og 32±6%. Petta benti til að ná mætti hámarks vernd með VCP í skammtinum 8-12mg/kg. Pegar gefin voru 8,5 mg/kg VCP námu vefjaskemmdir 31±2% blóðþurrðarsvæðis. Miðað við saltvatn reyndist VCP þannig vernda um 14% (p=0,017), 44% (p<0,001) eða 43% (p=0,007) þegar það var gefið í skömmtunum 4 mg/kg, 8,5 eða 20. Ályktanir: VCP hefur skammtaháð áhrif á vefjaskemmdir sem verða í kjölfar kransæðastíflu. E 83 Oxavarnaensímin cerúlóplasmín og súperoxíð- dismútasi og hrörnunarsjúkdómar í miðtaugakerfi Guölaug Þórsdóttiru, Sigurlaug Sveinbjörnsdóttir2, Grétar Guðmundsson2, Stefán Hreiðarsson4, Jakob Kristinsson1, Jón Snædal3, Þorkell Jóhannesson, prófessor emeritus' 'Rannsóknarstofa Háskólans í lyfja- og eiturefnafræði, 2taugalækningadeild Landspítala Fossvogi, 3öldrunarsvið Landspítala Landakoti, 4Greiningar- og ráðgjafarstöð ríkisins gudlatigt@hi.is Inngangur: Tilgangur rannsóknarinnar var að kanna magn, oxun- arvirkni og sértæka oxunarvirkni cerúlóplasmíns (CP) og virkni súperoxíðsdismútasa (SODl) í blóði sjúklinga með hrörnunar- sjúkdóma í miðtaugakerfi og/eða meðfæddan breytileika í mið- taugakerfi. Efniviður og aðferðir: Gerðar voru paraðar rannsóknir þar sem magn, virkni og sértæk oxunarvirkni CP í sermi ásamt virkni SODl í rauðum blóðkornum voru ákvörðuð í sjúklingum með Alzheimers sjúkdóm (AS), Parkinsons sjúkdóm (PS) eða amyot- rophic lateral sclerosis (ALS). Einnig í einstaklingum með Downs heilkenni (DH), einhverfu og arfblendni fyrir Wilsons sjúkdóm (aWS). Sömu þættir voru skoðaðir í heilbrigðum viðmiðunarhópi. Rannsóknin var endurtekin á sömu PS sjúklingum sem enn voru á lífi fimm árum síðar. Niðurstöður: í AS og PS sjúkdómi var marktækt minnkuð oxun- arvirkni CP og SODl borið saman við viðmiðunarhóp. Þessi munur var enn til staðar hjá PS sjúklingum fimm árum seinna. Enginn marktækur munur var á CP magni/virkni í einstaklingum með DH og viðmiðunarhópi en SODl virkni var um 50% hærri (genið sem skráir gerð SODl er á litningi 21). Bornir voru saman yngri og eldri (>40 ára) einstaklingar með DH og var SODl og sértæk oxunarvirkni CP marktækt lægri í eldri hópnum. Enginn marktækur munur var á milli sjúklinga með ALS, einstaklinga með einhverfu eða aWS og viðmiðunarhópa þeirra. Ályktanir: Oxunarvirkni CP og SODl í blóði sjúklinga með AS 0g PS er minni en í viðmiðunarhópi. Það má því gera ráð fyrir að oxunarvörnum þessara sjúklinga sé ábótavant. Greina má breyt- ingar á CP og SODl hjá eldri einstaklingum með DH en sá hópur þróar með sér AS líkt ástand um og eftir fertugt. Rannsaka þarf hvort breytingar á starfsemi CP og SODl í AS og PS tengist orsök sjúkdómanna fremur enn að vera afleiðing þeirra. Læknablaðið/fylgirit 53 2006/93
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120

x

Læknablaðið : fylgirit

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Læknablaðið : fylgirit
https://timarit.is/publication/991

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.