Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.10.1975, Blaðsíða 41

Tímarit Máls og menningar - 01.10.1975, Blaðsíða 41
í Manítóba „Það er bátur að koma. Mér sýnist það vera Haraldur.“ Valdi reis á fætur og flýtti sér niður að dokkinni. Haraldur renndi upp að. Hann var í svo miklu uppnámi að hann gleymdi að festa. I stað þess greip hann netadræsu og hélt henni uppi yfir höfði sér. „Það er allt í lagi með það stórriðna,“ kallaði hann. Netið var rifið og slitið í hengla. Jafnvel korka- og steinateinninn voru gjöreyðilagðir. Valdi þreif netið, og án þess að skilja hvað hafði gerzt, sagði hann: „Það hafa einhverjir siglt í gegnum þetta.“ ,N^i, það var Indíáninn. Þeir eru allir eins.“ Valdi hélt áfram að þukla á netinu og nudda saman slitrunum af því. „Eg kalla á lögregluna,“ sagði hann. Rödd hans var veik og skræk af áfallinu. Hann togaði í netið og hluti af möskvanum rifnaði frá teini. Það var allt í einu eins og hann áttaði sig á alvöru þess, sem gerzt hafði. Hann hristi netið og æpti framan í beinabert andlit Haralds: „Ég kalla á lög- regluna. Þeir skulu fá að halda honum í steininum næsm tíu árin.“ „Þú getur það ekki,“ svaraði Haraldur. Hann lét augun flökta frá Valda og á netadræsuna. Valdi kreisti og togaði netið af öllu sínu afli, svo það var engu líkara en hann væri að reyna að glenna út og stækka hvern möskva, en nælonið gaf ekki eftir, heldur skarst inn í mjúkar, hvítar hendur hans. Rúna stóð í dyragættinni á eldaskálanum. Hún horfði á eiginmann sinn klifra niður í bát Haralds. Hálftíma síðar þegar hún kom út afmr voru bámrinn og hann orðnir að dökkum smábletti úti við sjónarrönd. Hún var með sína ferðatöskuna í hvorri hendinni. An þess að líta til baka hélt hún af stað eftir troðningunum, sem lágu að þjóðveginum suður á bóginn. ]ón Bjarman þýddi. Höfundur þessarar sögu er Kanadamaður af íslenzku bergi brotinn. Hann er fædd- ur á Gimli í Manítóba fyrir 36 árum og þar sleit hann barnsskónum. Háskóla- menntun hlaut hann í Bandaríkjunum, m. a. í Writers’ Workshop, University of Iowa. William D. Valgardson er bæði ljóðskáld og sagnamaður. Það eru þó smá- sögur hans, sem öðru fremur hafa vakið athygli. Ein þeirra, Bloodflowers, fékk mikla viðurkenningu fyrir nokkrum árum og var síðar valin í sagnasafnið Best American Short Stories. William D. Valgardson er nú kennari í bókmenntum og ritstörfum við University of Victoria, British Columbia í Kanada. Hann hefur gefið út tvö sagnasöfn, Bloodflowers og God is not a Fish Inspector. Þessi saga er úr því siðarnefnda. — Þýðandi. 151
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140

x

Tímarit Máls og menningar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.