Tímarit Máls og menningar - 01.09.1985, Síða 83

Ferðaleikur
inn í matsalinn. Hann fann loks eina lausa borðið, en það var úti í
horni, mitt í skít, hávaða og reykjarsvælu.
7.
— Nú er að sjá hvernig þú hefur hugsað þér að annast mig, sagði
unga stúlkan í ögrandi tón.
— Þú færð þér lystauka er það ekki? spurði ungi maðurinn.
Hún var frekar lítið gefin fyrir áfengi; hún fékk sér stundum létt-
vínstár og fannst vermút ljúffengt. En í þetta skiptið svaraði hún
ákveðið: „Vodkaglas.“
— Agætt, sagði hann. Ég vona að þú ætlir þó ekki að fara að
drekka þig fulla.
— Og hvað með það? Hefur þú eitthvað á móti því?
Hann svaraði ekki en kallaði á þjón, pantaði tvö glös af vodka og
tvær sneiðar af steiktu kjöti. Stundarkorni síðar kom þjónninn með
litla flösku og tvö glös og setti á borðið fyrir framan þau.
Hann lyfti glasi sínu og sagði: „Skál fyrir þér!“
— Geturðu ekki fundið upp á einhverju frumlegra?
Það var eitthvað í leik ungu konunnar sem var byrjað að fara í
taugarnar á honum; nú þegar þau sátu andspænis hvort öðru sá
hann að ástæðan fyrir því að honum fannst hún vera einhver önnur
var ekki eingöngu breyttur talsmdti hennar, heldur var hún öll
umbreytt jafnt í háttum sem hreyfingum, hún var orðin óhugnan-
lega lík þeirri tegund kvenna sem hann þekkti svo vel og vöktu hjá
honum vott af andúð.
Hann hélt sem sagt glasi sínu á lofti og breytti skálarræðunni:
„Jæja þá, ég skála ekki fyrir þér sjálfri, heldur fyrir þínum líkum
sem sameina aðalgalla mannskepnunnar og helstu kosti skepn-
unnar.“
— Þegar þú minnist á mína líka ert þú að tala um konur yfirleitt,
er það ekki? spurði hún.
— Nei, bara þær sem líkjast þér.
— Mér finnst í öllu falli ekkert sérlega andlegt að líkja konunni
við dýr.
345