Tímarit Máls og menningar - 01.02.1989, Qupperneq 29

„Hxgt felldi ég heim minn saman“
gagn að því að nota hrynjandina til dæmis. Því hrynjandin tjáir ákveðna
hluti, hún má vel vera óregluleg en hún verður að vera og ég sakna hennar
oft úr nýjum ljóðum, þau verða of grá, einkum þegar orðin bera ekki nógu
mikla merkingu hvert fyrir sig og hafa ekki áhrif, þá verða ljóðin oft á tíð-
um eins og grá prósaræða.
„Því hér er okkar stabur, okkar stund“
Myndmálid er fjölbreytt í Ijóðunum þínum og þú tekur það jöfnum hóndum
úr gömlum tíma og nýjum, þú talar um vatnið sem flýgur af hverfisteinin-
um og svo talarðu um að þú finnir niðurstóður rafeindaheilans í nöktum
lófum. Hvor tíminn er þér nákomnari?
Framan af ævi, langt fram yfir miðbik ævinnar, þá horfði ég aldrei aftur,
ég horfði alltaf fram. Þetta lýsti sér meðal annars í því að ég las aldrei jgaml-
ar, klassískar bækur, ég hef aldrei lesið Islendingasögu í heild sinni. Eg hef
lesið brot úr þeim eða hlustað á kafla í útvarpi, en ég hafði mikla fyrirlitn-
ingu framan af á gömlum bókum. Þó hafði ég mætur á rússneskum höf-
undum frá öldinni sem leið. Eldri ljóðskáld en frá þessari öld las ég ekki.
Stephan G. var elsta skáldið sem ég hafði mætur á. Davíð Stefánsson þoldi
ég ekki.
En þú kynntist gömlum atvinnuháttum í sveitinni. Þaðan hefurðu mynd-
málið úr náttúru og sveitabúskap.
Já, og ég á góðar endurminningar úr sveitinni. En mér er eiginlegra að
sækja myndir í nútímann þó að ég hafi aldrei verið týpískt borgarskáld.
Einu borgarljóðin sem ég hef ort, eða ég man eftir í svipinn, eru „Hinir
framliðnu", „Fleygir sjóndeildarhringar" - og svo náttúrlega „Borgarnótt-
in“ en það er fyrst og fremst ástarkvæði. Það var ort eftir fylliríisnótt enda
ligg ég þarna á Arnarhóli!
En þegar þú yrkir um bílana og fólkið í borginni í því Ijóði þá tekurðu
myndirnar úr frumskóginum! „Þófamjúk rándýr sem læðast með logandi
glyrnum í Levísu myrkri - og skógur með kvikum trjám. “
Eg man eftir að Halldór J. Jónsson magister lét þess getið um þetta
kvæði í ritdómi um Dymbilvöku að upphafið minnti því miður á „Tígris-
dýr“ Williams Blake - „Tiger tiger burning bright in the forest of the
night" - en ég hafði aldrei séð það kvæði þá. Hinsvegar vakti fyrir mér að
lýsa bifreiðum með ljósum - og reikandi fólki að næturþeli. Líkingarnar
eru kannski langsóttar en ljóðið er draumkennt og mér fannst þær eiga
heima þar.
Lýsingamar á því í ævisögunni þegar þú yrkir Dymbilvöku og Imbru-
daga eru dálítið einkennilegar. Hefurðu dulræna hæfileika?
19