Morgunblaðið - 03.02.2015, Blaðsíða 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 3. FEBRÚAR 2015
✝ Anna KatrínJónsdóttir var
fædd í Geirshlíð í
Flókadal 29. apríl
1920. Hún lést á
dvalar- og hjúkr-
unarheimilinu
Grund 25. janúar
2015.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin í
Geirshlíð, Vilborg
Jóhannesdóttir, f.
1885, d. 1984, og Jón Pét-
ursson, f. 1887, d. 1964. Systk-
ini hennar voru Ljótunn, f.
1914, d. 2008, Pétur, f. 1917, d.
1979, Guðrún, f. 1920, Sigríður,
f. 1923, d. 1992, og Jóhannes, f.
1928, d. 2001. Guðrún, tvíbura-
systir Önnu, er ein þeirra eft-
irlifandi. Anna Katrín ólst upp í
Geirshlíð í Flókadal. Hún giftist
Antoni Högnasyni. Þau skildu.
Dætur þeirra eru
1) Guðrún Anna, f.
1948, maki Agnar
Hjartar, f. 1947, d.
2009. Synir Guð-
rúnar og Agnars
eru Hörður, f.
1969, og Haukur, f.
1977, maki Kol-
brún Benedikts-
dóttir, f. 1976. 2)
Kristbjörg, f. 1954,
maki Sigfús Jóns-
son, f. 1951. Dætur Krist-
bjargar og Sigfúsar eru Emilía
Rós, f. 1982, maki Atli Rafn
Björnsson, f. 1979, og Anna
Katrín, f. 1987, maki Gísli Örn
Kjartansson, f. 1983. Lang-
ömmubörnin eru fimm talsins.
Útför Önnu Katrínar fer
fram frá Fossvogskapellu í dag,
3. febrúar 2015, og hefst at-
höfnin kl. 13.
Elsku móðir mín hefur kvatt
þetta líf. Með henni er gengin
ein hinna hljóðlátu og hógværu
íslensku kvenna sem prýtt hafa
þjóðlífið um aldir. Erfiðað í önn
daganna, alið börn sín og komið
þeim til þroska. Unnið hörðum
höndum allt sitt líf án þess að
hafa nokkurn tíma lært að gera
kröfur til annarra en sjálfra
sín.
Hún ólst upp í Geirshlíð í
Flókadal við algeng sveitastörf
og í glöðum systkinahóp og var
ákaflega stolt af borgfirskum
uppruna sínum. Ráðdeild og
trúrækni mótuðu heimilislífið
og bar hún því fagurt vitni.
Skólagangan var ekki löng mið-
að við það sem nú gerist. Eftir
barnaskóla heima í sveitinni
stundaði hún nám í Reykholts-
skóla og í Kvennaskólanum í
Hveragerði.
Mamma átti langa og gjöfula
ævi sem stundum var erfið, en
hún hafði dug til að gefast aldr-
ei upp. Einkalíf hennar mót-
aðist af hinum miklu samfélags-
breytingum sem urðu á öldinni
og voru samofnar lífi hennar í
gleði og sorg. Heimili okkar
mæðgnanna á Blómvallagöt-
unni var fallegt og umhyggjan
mikil. Þar bjó hún í full 60 ár
og ól okkur dætur sínar upp.
Móðirin svo kærleiksrík, tign-
arleg, hógvær og lítillát. Hún
hafði létta lund og var hlát-
urmild.
Við hlustuðum saman á
framhaldssögurnar og leikritin
í útvarpinu og ég á hugljúfar
minningar frá sögustundum
sem við áttum saman í litla eld-
húsinu, en mamma var alltaf
fús að segja okkur sögur og
gerði það listavel.
Verslunarstörf voru hennar
starfsvettvangur. Fyrstu árin
hjá Þorvaldi í Síld og fisk í
Austurstræti 6. Þar var Ásgeir
Bjarnason verslunarstjóri og
fylgdi hún honum inn á Lang-
holtsveg 174 þegar Ásgeir tók
þar sjálfur við verslunarrekstri.
Þegar verslunarmiðstöðin
Grímsbær við Bústaðaveg opn-
aði 1972 hóf Ásgeir þar rekstur
matvöruverslunar og móðir mín
starfaði í þeirri verslun til loka
síns starfsferils sem var við 75
ára aldur.
Hún elskaði að ferðast og
ferðaðist mest í huganum fram-
an af með því að fletta fram og
aftur gömlu snjáðu landabréfa-
bókinni.
Aðstæður buðu ekki upp á
annað. Hún var orðin 50 ára
þegar hún og Lúlla systir henn-
ar fóru í sína fyrstu utanlands-
ferð saman og þá sigldu þær
með Gullfossi. Síðar fóru þær
til Vesturheims á slóðir Vestur-
Íslendinga í Kanada og seinna
meir lágu leiðir þeirra til heit-
ari landa. Einnig ferðaðist hún
með okkur dætrum sínum og
fjölskyldum bæði innanlands
sem utan.
Þó minnið væri farið undir
lokin, þá breyttist í engu sú
fegurð og hlýja sem frá henni
streymdi leynt og ljóst.
Fallegu og kærleiksríku
dagsverki var lokið og hún
kvaddi virðulega eins og henn-
ar var alltaf háttur.
Af alhug þakka ég fyrir
elsku hennar, gleði, hlátur og
mildi. Nú þegar hún hefur hall-
að höfði í hinsta sinn þakka ég
árin sem hún leiddi mig og þau
sem ég fékk að leiða hana.
Hún gaf mér lífið og var ljós
mitt og líf alla tíð. Hún var
kennari minn og kærasti vinur.
Ég sakna hennar sárar en orð
fá lýst og mun alltaf gera. En
ég unni henni hvíldarinnar. Það
er erfitt að kveðja, en Jesús
sagði: „Ég lifi og þér munuð
lifa.“
Guðrún Anna.
Sú kynslóð aldraðra Íslend-
inga sem nú er smám saman að
kveðja hefur upplifað meiri
breytingar á sínu æviskeiði en
nokkur önnur kynslóð fyrr eða
síðar. Þetta er fólkið sem með
dugnaði sínum og iðjusemi
byggði upp nútímasamfélag í
landinu.
Þær voru margar hvunn-
dagshetjurnar sem lögðu sitt af
mörkum í þeim efnum. Ein af
þeim var tengdamóðir mín,
Anna Katrín Jónsdóttir, sem
nú er kvödd.
Anna ólst upp við sjálfsþurf-
tabúskap, samgönguleysi og
vinnuþrældóm eins og tíðkaðist
í sveitum á þriðja og fjórða ára-
tug síðustu aldar.
Hún saknaði aldrei þess
tíma. Miklar framfarir voru þó
handan við hornið í sveitum
Borgarfjarðar. Bændur hófu að
selja afurðir sínar í mjólkurbú
og sláturhús og Héraðsskólinn í
Reykholti tók til starfa. Vega-
kerfið batnaði og stöku bílar
fóru að sjást. Vélvæðing í land-
búnaði, síminn og rafmagnið
komu síðar. Þá var til siðs að
elsti sonurinn tæki við búinu en
dæturnar og yngri synir urðu
að finna sér staðfestu annars
staðar. Það var líka svo í Geirs-
hlíð.
Á stríðsárunum, með próf frá
Héraðsskólanum í Reykholti
upp á vasann og bjartsýni að
leiðarljósi, lá leið Önnu til
Reykjavíkur þar sem hún hóf
að vinna við verslunar- og þjón-
ustustörf sem hún svo starfaði
við næstu hálfa öld. Reykjavík
hafði mikið aðdráttarafl á þess-
um árum. Þar var nóg vinna
sem greidd var með peningum.
Auk þess var margt annað í
borginni sem freistaði unga
fólksins.
Anna giftist og eignaðist
tvær dætur með eiginmanni
sínum. Því miður slitnaði upp
úr hjónabandinu eftir nokkur
ár og stóð hún ein eftir með
dæturnar tvær. Henni var það
mikið kappsmál að geta séð sér
og sínum farborða og verið
fjárhagslega sjálfstæð. Það
tókst henni með miklum dugn-
aði, aðhaldi og útsjónarsemi.
Anna gat á efri árum horft
stolt um öxl. Hún hafði lagt sig
fram um uppeldi dætranna.
Þær höfðu báðar gifst, eignast
fjölskyldu og vegnað vel í lífinu.
Hún átti íbúð á besta stað í
vesturbænum, var fjárhagslega
sjálfstæð og engum háð.
Tengdamóðir mín var falleg
og prúð kona og gætin í orðum.
Hún var heiðarleg og réttsýn.
Þá var hún mjög samviskusöm
til vinnu og húsbóndaholl. Öll
verk sem hún vann voru unnin
af yfirvegun og vandvirkni.
Hún reyndist mér einstaklega
vel sem tengdamóðir og sem
amma dætra okkar Kristbjarg-
ar. Hún var ætíð reiðubúin ef
kallað var eftir aðstoð. Henni
eru þökkuð ánægjuleg sam-
skipti í nærri fjóra áratugi sem
aldrei bar skugga á.
Sigfús Jónsson.
Í dag kveðjum við hinstu
kveðju elsku ömmu á Blómó.
Við þessi tímamót er okkur efst
í huga sú hlýja og góðvild sem
amma sýndi okkur alla tíð. Þá
minnumst við með miklum hlý-
hug og þakklæti allra þeirra
góðu stunda sem við áttum með
ömmu, oftar en ekki við eldhús-
borðið á Blómó með jólaköku
eða rúsínukex við höndina, en
einnig annarra fjölskyldu-
stunda þar sem amma var
ómissandi.
Amma var falleg og glæsileg
kona, kvik á fæti og gekk bein í
baki fram á síðasta dag. Hún
var hljóðlát og hógvær, tróð
engum um tær og lagði ekki illt
orð til annarra. Allt sem hún
gerði, gerði hún af alúð og ná-
kvæmni.
Amma tókst á við lífið af ein-
stakri jákvæðni og dugnaði og
minnumst við þá helst orðanna
„alveg ljómandi“ sem hún sagði
svo oft. Þá skellti hún oft upp
úr og hló sínum eftirminnilega,
dillandi hlátri.
Eftir lifir minningin um ynd-
islega ömmu sem er fyrirmynd
okkar allra. Guð geymi þig,
elsku amma.
Emilía Rós og Anna Katrín.
Anna Katrín
Jónsdóttir
Leiðir okkar
Stellu, vinkonu
minnar til margra
ára, lágu fyrst sam-
an í því sérstaka samfélagi sem
myndaðist á Stekkjarflötinni í
Garðahreppi á sjöunda áratug
síðustu aldar. Samgangur milli
fjölskyldna okkar varð mikill og
með okkur tókst náin og kær
vinátta.
Lífið á Stekkjarflötinni og
samfélagið allt við þessa fallegu
götu var einstakt. Segja má að í
upphafi hafi miðpunkturinn ver-
ið búðarbíllinn, sem kom dag-
lega fyrstu árin. Þar kynntust
fjölskyldurnar og krakkarnir
voru á svipuðum aldri. Smám
saman urðu heimilin við götuna
öllum opin sem þar bjuggu, en á
Ragna
Bjarnadóttir
✝ Ragna Bjarna-dóttir fæddist
21. nóvember 1931.
Hún andaðist 20.
janúar 2015.
Útför Rögnu fór
fram 2. febrúar
2015.
þessum árum var
Garðahreppur mun
meira úthverfi en
Garðbær er í dag.
Íbúarnir sameinuð-
ust um að efla sam-
félagið og styðja
hver annan. Börnin
og foreldrarnir nutu
þess að Flataskóli
var við hliðina á
götunni, næg úti-
vistarsvæði í næsta
nágrenni og stutt var í hvers
kyns íþrótta- og tómstundastarf-
semi. Nóg var um að vera og allt
meira og minna í göngufæri.
Umhverfið varð fyrir vikið í senn
notalegt og afslappað. Garðarnir
við götuna urðu vettvangur alls
kyns leikja fyrir börnin, útivist-
artími þeirra var nýttur til fulls
og það var mikið öryggi fyrir
foreldrana að finna fyrir návist
barna sinna í næsta nágrenni.
Ekki má gleyma hrauninu við
enda götunnar sem var í senn
fallegt og leyndarsdómsfullt.
Ólafur var sveitarstjóri og stýrði
vel heppnaðri uppbyggingu sam-
félagsins með Stellu sér við hlið.
Stella var falleg kona,
skemmtileg og ákveðin þegar á
þurfti að halda. Heimili þeirra
Ólafs og dóttur þeirra Ástu á
Stekkjarflöt 14 bar þess merki
að Stella stýrði þar málum. Hún
var mikill matgæðingur og henni
var margt til lista lagt. Hún mál-
aði fallegar myndir, var einstak-
lega fær í hvers kyns sauma-
skap, var músíkölsk og ljóðelsk.
Gróðurhúsið á bakvið var sann-
kallaður griðastaður þar sem
Stella naut sín vel. Hún reyndist
mér góð vinkona alla tíð; var
ætíð boðin og búin til að létta
undir með mér og veita aðstoð
þegar á þurfti að halda. Fjöl-
margar góðar minningar sitja
eftir frá skemmtilegum sam-
verustundum í gegnum árin;
tjaldútilegur og ferðir norður í
land eru minnisstæðar, en fyrst
og fremst voru heimili okkar
helsti vettvangur samverustund-
anna. Söngur, hlátur og gleði
einkenndi þessar stundir, enda
voru bæði Ólafur og Stella ein-
staklega létt í lund og skemmti-
legir vinir. Það er mjög bjart yf-
ir þessum minningum og þær
færa manni gleði í hjarta þegar
að kveðjustund er komið. Fyrir
þær ber að þakka.
Elsku Ólafur, Ásta og fjöl-
skylda, ég og strákarnir mínir
sendum ykkur okkar dýpstu
samúðarkveðjur og biðjum þess
að Guð blessi og varðveiti minn-
ingu Stellu okkar.
Bjarney V. Tryggvadóttir.
Blómaverkstæði Binna | Skólavörðustíg 12 | Sími: 5613030
ALLAR SKREYTINGAR UNNAR
AF FAGMÖNNUM
Elskulegur sonur minn og bróðir,
STEFÁN EINAR BÖÐVARSSON
bóndi og sveitarstjórnarmaður,
Mýrum 2,
Húnaþingi vestra,
andaðist sunnudaginn 25. janúar.
.
Ása Guðlaug Stefánsdóttir,
Böðvar Sigvaldi Böðvarsson.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og amma,
MARGRÉT VIKTORÍA MAGNÚSDÓTTIR
Ytri-Reistará,
lést þriðjudaginn 27. janúar.
Útför hennar fer fram frá Möðruvalla-
klausturskirkju laugardaginn 7 febrúar
kl. 13.30
Lovísa Kristjánsdóttir, Björn Einarsson,
Magnús Kristjánsson,
Hans Kristjánsson,
Ástríður Kristjánsdóttir,
Hólmfríður B Kristjánsdóttir, Eggert Birgisson,
Margrét Ósk Buhl Björnsdóttir,
Einar Bergur Björnsson,
Kristján Breki Björnsson,
Sunneva Dögg Ragnarsdóttir,
Kristján Birgir Eggertsson.
Elskuleg systir okkar, mágkona og frænka,
ÞÓRDÍS K. GUÐMUNDSDÓTTIR
endurskoðandi,
Dúfnahólum 2,
lést á Landspítalanum Fossvogi
fimmtudaginn 29. janúar.
Hún verður jarðsungin frá Fella- og Hólakirkju
föstudaginn 6. febrúar kl. 13.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hennar er bent á líknarstofnanir.
.
Inga K. Guðmundsdóttir, Bjarni Guðmundsson,
Pálmar Guðmundsson, Erla Rannveig Gunnlaugsdóttir,
systkinabörn og aðrir aðstandendur.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
LILJA ÁGÚSTA JÓNSDÓTTIR,
lést fimmtudaginn 29. janúar á Dvalar-
heimilinu Dalbæ á Dalvík. Útförin fer fram
frá Árbæjarkirkju föstudaginn 6. febrúar
kl. 15.00.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir.
Hjördís Vilhjálmsdóttir, Pétur Guðráð Pétursson,
Jóhannes Vilhjálmsson, Halldóra Kristjánsdóttir,
Lilja Vilhjálmsdóttir, Júlíus Magnússon,
Magnea Vilhjálmsdóttir, Magnús Magnússon,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, amma og langamma,
HREFNA INGIBJÖRG ORMSDÓTTIR,
Heiðarholti 34,
Keflavík,
andaðist á Heilsugæslu Suðurnesja
sunnudaginn 18. janúar.
Útförin fór fram frá Keflavíkurkirkju
föstudaginn 30. janúar í kyrrþey.
Jakob Grétar Hauksson,
Hilmar Hauksson,
Hrönn Hauksdóttir,
Þórir Hauksson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Faðir okkar,
SIGURÐUR JÓNSSON
vélstjóri,
Lindargötu 57,
Reykjavík,
lést föstudaginn 30. janúar.
Ásgeir Sigurðsson,
Jón Viðar Sigurðsson,
Ólöf Lilja Sigurðardóttir.