Húnavaka - 01.05.1963, Side 91

HÚNAVAKA
89
Stundunum glatað, gullinu kastað í hálm,
svo gæfulítil er tíðum ævinnar saga.
Það tekst ekki öllum að móta hinn dýra málm,
myndskreyta hugsýnir, sverfa, fága og laga.
En hverju er þá glatað, og hvað er í rauninni grætt?
Kannske þið vitið það. — Ekki þekki ég svarið.
Við kulnaðar glæður er setið meðan er sætt.
Síðasta fullið drukkið. — Til ókynnis farið.
Má vera að sú stund, sem talin var glötuð og gleymd
og gullsprot í hálmi, sem nutu ei völundar handa.
Verði að síðustu vegin, metin og geymd
og vandlega bókfærð — þar — sem klukkurnar standa.
Vaknið þið vindar
Skip mitt bíður byrs
í blálogni daganna.
Vaknið þið vindar
í vitund minni,
því að vegir lygnunnar,
hrella mitt sinni.
Skip mitt stefnir
að strönd hinna ógerðu verka.
Ég vil gleðjast
og gera trú mína sterka.
Skip mitt bíður byrs
í blálogni daganna.
B. O. G.