Húnavaka - 01.05.2007, Síða 41

H Ú N A V A K A
39
Dabbakofí. Þarna bjuggu Davíð og sambýliskona hans, Guðrún Krist-
mundsdóttir, áður húsmóðir á Smyrlabergi í nokkur ár. Guðrún lést síðla
árs 1947 en Davíð bjó þarna áfram og man ég eftir honum. Hann dó
1955, þá fyrir nokkru farinn úr kofanum.
Bæjarstæðið var nokkuð undarlega valið því að kofinn hlýtur að hafa
farið á kaf í snjó sent gat verið mikill þarna við brekkuna. Enda voru
krakkar oft á skíðum þarna að vetrinum og einhveiju sinni renndi einn
þeirra sér niður brekkuna og viðstöðulaust yfir kofann og hafnaði í
skurðinum vestan við Klaufartúnið þar sem skíðin kubbuðust í sundur.
Eftir að Davíð flutti burt úr kofanum stóð hann auður um tíma en
Beta í Klaufmni bjó þar síðan um skamman tíma með ketti sínum. Þá
kom í ljós að einhverjir mundu hvað kotið hét því að sumir fóru að kalla
hana Betu í Betlehem sem auðvitað var Borg Davíðs.
Eg heyrði í bernsku sagt frá því að fyrrum Blönduósingur hefði eitt
sinn ráðið mann til þess að kveikja í húsi fyrir sig. Hefur sennilega ætlað
að svindla út tryggingabætur. Brennuvargurinn kjaftaði hins vegar frá
svo að allt komst upp. Það fannst hinum ódrengilegt og sagði að ekki
dygðu aðrir en strangheiðarlegir menn til að kveikja í húsum. Þannig
ntenn hafa alltaf verið til á Blönduósi og Dabbakofmn varð einum slíkum
að bráð. Kveiktvar í honum haustdag einn skömmu eftir 1960.
í Hvannatúni
Um líkt leyti fluttu systurnar og Þórarinn úr Klaufinni. Þórarinn á Hér-
aðshælið en systurnar keyptu sér lítið hús innan ár og nefndu það
Hvannatún. Þetta hús hafði í fyrstu verið smiðja Einars Einarssonar í Ein-
arsnesi en eftir dauða hans eignaðist Snjólaug Baldvinsdóttir húsið og
fékk lóðarskika undir það á næstu lóð hjá Maríu Guðmundsdóttir. Þarna
stóð þetta litla hús í tuttugu ár en þá eignaðist það Pétur Andrésson sem
oftast var kallaður Pétur makalausi. Honum var gert að flytja það burt af
lóðinni og fékk hann Zophonías bílstjóra til að draga það á lóð sem hann
fékk undir það hjá hreppnum. Þetta hús keyptu þær systur og létu endur-
bæta það og stækka. Næsti nágranni þeirra var í fyrstu Rögnvaldur Sum-
arliðason sem nefndi hús sitt Velli. Fóru þá einhverjir að kalla hús þeirra
systra Betlehemsvelli. Þær sóttu vinnu þegar hana var að fá, í sláturhúsið
á haustin og í garnahreinsun og úrbeiningu sem þar var stundum utan
sláturtíðar. Komu þær þá oft sem áður í Skuld enda var móðir mín oftast
að vinna þarna með þeim.
Silla lést sumarið 1973 en Beta bjó lengi eftir það í Hvannatúni. Eg
hafði heyrt að hún væri oft nöldrandi við þá sem hún hafði einhver sam-
skipti við og sýndi lítið þakklæti fyrir það sem henni væri gert gott. Eink-
um væri henni uppsigað við starfsmenn bæjarins. Þetta kom mér á óvart
því að þótt hún væri oft heldur nöldursöm í framkomu hafði ég ekki
kynnst öðru en hún væri jafnan þakklát fyrir það sem fyrir hana var gert.