Lögmannablaðið - 01.12.2013, Blaðsíða 21

lögmannaBlaðið tBl 04/13 21
Á léttUM nótUM
af merði lögmanni
Það er þungt yfir Merði eftir atburði síðustu daga og vikna. Þannig er að allt frá
því að landslýður gekk til kosninga í vor og kaus sér nýja ríkisstjórn hefur Mörður,
eins og fleiri, haft uppi ákveðnar (ó)réttmætar væntingar um það sem í vændum er.
Mörður hafði lagst yfir þetta mál dögum og jafnvel vikum saman til að reikna út
hvað hann fengi í leiðréttingu. Dustaði meira að segja rykið af vasareikninum sem
hann fékk í gjöf frá Hafskip jólin ´83. Þessir útreikningar höfðu leitt í ljós að
Hróa Hattar réttlæti nútímans, þar sem er tekið frá kröfuhöfum og fært til skuldara,
myndi gefa Merði vel í aðra hönd.
Ekki svo að skilja að Mörður væri neinn óreiðumaður. Því fer fjarri. En eins og
allir góðir lögmenn þurfti hann að eiga þak yfir höfuðið sem bæri stöðu hans og
status gott vitni. Mörður hafði unnið eftir þeirri reglu varðandi húsnæðiskaup að
margfalda þann árafjölda sem hann hafði unnið sem lögmaður með 10 og finna þannig út
eðlilegt flatarmál á þeirri fasteign sem hann þyrfti að eiga. Árið 2007 hafði hann
því komist að þeirri niðurstöðu að 380 fermetra hús væri lágmarksaðstaða fyrir mann
í hans stöðu og ekki var neinn hörgull á viljugum bankamönnum að lána í þau kaup fram
og til baka.
Eftir hið svokallaða hrun hafði þrengt nokkuð um hjá Merði og ólíkt kollegum hans
náði hann ekki að troða sér í slitastjórnir eða skilanefndir. Þá hafði hann ekki haft
erindi sem erfiði við að gerast lögmaður kröfuhafa eða annarra erlendra aðila enda
farinn að ryðga töluvert í enskunni. Hann talaði framúrskarandi dönsku en bölvaður
danzkurinn virtist ekki hafa haft neina trú á íslensku bönkunum og þar af leiðandi
voru engir danskir kröfuhafar til að vinna fyrir. Mörður sat því uppi með sömu gömlu
góðkunningjana, bótamál, síbrotamenn og ýmsa lukkuriddara sem ætluðu sér í mál við
hinn og þennan vegna óréttlætis heimsins.
Það hafði því glatt Mörð verulega þegar hinn hugumprúði forsætisráðherra
þjóðarinnar hafði lýst því yfir að hann hygðist setja heimsmet í að koma til móts
við menn eins og hann. Mörður hafði meira að segja sent nokkrum þingmönnum sms-
skilaboð á árinu til þess að mæra þá í hástert og hafði á köflum leiðst út í að setja
með ýmsar kynferðislegar lýsingar á því hve ánægður hann var með framtakið. Þar sem
útreikningar Marðar höfðu leitt í ljós að hann átti í vændum myndarlega ávísun frá
ríkissjóði hafði hann ákveðið að panta sér far til Kanarí-eyja yfir jólin og lagt inn
pöntun hjá Bílabúð Benna fyrir nýjum bíl.
Þegar stóri dagurinn rann upp, þar sem ríkisstjórnin tilkynnti niðurstöðurnar,
hafði Mörður klætt sig upp á í grasgræna lopapeysu. Honum leið eins og manni sem væri
að fylgjast með lottó-útdrættinum, vitandi að hann væri með vinningsmiðann. Eina sem
var óljóst var hve hár vinningurinn yrði.
Fljótlega runnu þó tvær grímur á Mörð þegar ýmsir reiknimeistarar
ríkisstjórnarinnar trommuðu upp og tilkynntu að leiðréttingin yrði að hámarki 4
milljónir og fyrri leiðréttingar drægjust frá. Hámark og frádráttur?! Það hafði
aldrei verið nefnt í hans eyru fyrr. Hverskonar drottins svik voru þetta? Heimsmetið
sem Mörður átti von á reyndist á endanum varla vera héraðsmótsmet – í hans heimasveit
hefði svona lítilræði ekki verið neitt til að tala um. Kaupfélagið felldi annað eins
niður hjá góðum framsóknarmönnum mánaðarlega!
Það sauð á Merði. Hann slökkti á útsendingunni og sendi nokkur vel valin
sms á sitt fólk á þingi, sem birtust öll jafnóðum á netinu. Hann hringdi svo í
ferðaskrifstofuna, afbókaði Kanarí-ferðina og sagði Benna að nýi bíllinn yrði að
bíða. Hann yrði víst að fara aftur í vinnuna til að eiga fyrir næstu afborgun.