Skagfirðingabók - 01.01.1967, Blaðsíða 146
SKAGFIRÐIN GABÓK
ferðalögum, að fá sér blund öðru hverju. Gilti þá einu, hvernig veðri
var háttað, því að alltaf var honum vel heitt.
Ekki er vitað til, að Jón fengist mikið við skáldskap á uppvaxtar-
árum sínum í Eyjafirði. Þó er líklegt, að þessi vísa sé frá þeim tímum:
Böls í koti Einar er
auðnu þrotinn gengi.
Möngu notar sína sér
sá andskoti lengi.
Flytur til Skagafjarðar
Jón flytur alfarinn til Skagafjarðar árið 1856, þá 28 ára. Er hann
á Hofi í Vesturdal fyrsm tvö árin og kvænist þar Valgerði Guðmunds-
dóttur frá Ábæ í Austurdal. Þaðan flytja þau að Tyrfingsstöðum á
Kjálka og búa þar í tvíbýli næstu þrjú árin. Flytja að Gilsbakka í
Austurdal árið 1861 og eignuðust jörðina.
Enginn kann nú lengur að lýsa Valgerði Guðmundsdóttur til neinn-
ar hlítar. Hún var heilsuveil lengst af ævi sinnar, og sérleg mun hún
hafa verið eins og fleiri þær sysmr.
Einhverju sinni riðu þau Gilsbakkahjón til Ábæjar. Svo var það
nokkru seinna, að Sigurbjörg á Merkigili atyrti Valgerði fyrir, að þau
skyldu ekki koma við á Merkigili. „Eg skal segja þér það, Sigurbjörg,
að við sáum bara ekki bæinn", svaraði Valgerður. Frá ómunatíð hefur
vegurinn legið um hlaðið á Merkigili, en einhver þykkja var á milli
bæjanna um þessar mundir.
Börn Jóns og Valgerðar voru:
1. Ingibjörg, f. 5. des. 1858. Dó á barnsaldri.
2. Jón, f. 5. júní 1863. Dó 5 ára. Hann var talinn fáviti.
3. Hjörleifur, f. 10. okt. 1864. Hann dó á Akureyri tæplega tvítugur.
„Var til lækninga á sjúkrahúsinu". Almennt var talið, að hann
hefði dáið úr garnaflækju.
4. Gesmr, f. 23. des. 1865. Bóndi á Gilsbakka, Stekkjarflömm og
Keldulandi. Dó 4. des. 1940.
144