Skagfirðingabók - 01.01.2001, Page 49
DANSKI ÚRSMIÐURINN SEM VARÐ SKAGFIRÐINGUR
við starfi slökkviliðsstjóra, er pabbi hætti því starfi eftir að hafa
gegnt því í 25 ár.
Einkennishúfu slökkviliðsstjóra með gylltum hnöppum átti
pabbi, og var hún geymd í úrsmíðavinnustofu hans og því
strax tiltæk ef eldur varð laus. Það kom og fyrir, að við bræður
þurftum að máta þessa flottu húfu!
Á hálfrar aldar afmæli Sauðárkróks árið 1922 var haldin
mikil afmælishátíð 17. júní úti á Eyri, sem þá var útihátíðar-
svæði staðarins. Þar hélt Pétur Sighvats úrsmiður, aðalræðu dags-
ins, en hann var lifandi og snjall ræðumaður og eftirminnileg-
ur persónuleiki. Á einum stað í ræðu sinni sagði Pétur m.a:
Gullsmíð hefur verið stunduð hér, en ekki getað þrifist
til lengdar. Þar á móti hefir úrsmíði hjarað hér við með
öðru til uppfyllingar, og nú um 20 ár hafa tveir stundað
þá iðju, en orðið að hafa margt fleira í takinu.
Úrsmíðaiðnin og sala á úrum og klukkum dugðu ekki til lífs-
framfæris. Margt fleira þurfti að koma til. Það voru hinir ótrú-
legustu hlutir, sem komið var með til viðgerðar til pabba og
sem ég lærði að gera við á námsárum mínum. Pabbi var fyrst
og fremst úrsmiður og góður fagmaður, en hann kunni all-
nokkuð í gull- og silfursmíði. Hann stundaði þó ekki nýsmíði
úr gulli og silfri, nema hann smíðaði trúlofunarhringa og lærði
ég þá smíði. Fremur frumstæðar aðferðir voru viðhafðar við þá
smíði, þar eð hin réttu verkfæri voru af skornum skammti. En
þetta tókst, en tók lengri tíma. Vel smíðuðum hringum var
skilað og kaupendurnir ánægðir. Hringarnir entust vel og
hjónaböndin líka í flestum tilfellum.
Eg minnist sérstaklega smíði á trúlofunarhringum úr gull-
peningum, er þá voru ennþá meðal fólks. Þeir voru bræddir á
asbestplötu með gaslampa, er svo var kallaður. Á honum var
ekki gas, heldur suðuspritt. Er gullið var bráðnað var það
47