Skagfirðingabók - 01.01.2001, Page 143
KOMSTU SKÁLD f SKAGAFJÖRÐ?
Hann sá, að eiginelskan blind
var aldarfarsins stærsta synd
og þyngst á afl og anda manns
var okið lagt af bróður hans.
Sem grimmd og lymsku lengst til ver
að láta aðra þjóna sér,
sem aldrei sér, að auðna þín
er allra heill og sín og mín.
Hann kenndi, að mannást heit og hrein
til himins væri leiðin ein.
Hann sá, að allt var ógert verk,
sem ekki studdi mannúð sterk.
Foreldrar Stephans fylgdu honum meðan þau lifðu. Guðmund-
ur dó í Garðar 24. nóvember 1881. Guðbjörg lifði í 30 ár eftir
það. Hún andaðist x Markerville 18. janúar 1911, þá orðin há-
öldruð. Mjög var kært með þeim mæðginum, eins og hið fagra
erfiljóð, sem Stephan orti um móður sína, ber svo augljóst vitni
um, og ekki síður ljóðlínurnar, sem hann lét rita á krans við út-
för hennar: „Við þakkir, með kærleikakransinn sinn bjarta, hér
hvílir þitt útblædda móðurhjarta."
Árið 1889 fluttust þau hjónin til Kanada eftir 9 ára dvöl í
Norður-Dakota. Þau settust að við Markerville í Albertafylki
og bjuggu þar á meðan bæði lifðu. Það var þriðja búsetulandið,
sem Stephan tók sér vestan hafs. Og þrisvar sinnum flutti hann
með foreldrum sínum í Skagafirði. I Alberta undi hann hag
sínum vel og festi þar rætur eftir því sem um slíkt gat verið að
ræða. Hann orti yndislega fögur og tilkomumikil Ijóð um þessi
nýju heimkynni sín, eins og t.d. „Sumarkvöld í Alberta" og
„Vetrarríki," þar sem þetta ógleymanlega erindi er að finna:
141