Morgunblaðið - 22.11.2016, Blaðsíða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 22. NÓVEMBER 2016
Það voru okkur
sjálfboðaliðum
Mæðrastyrksnefnd-
ar sorgarfréttir að
heyra að Sigurbjörg Kristinsdótt-
ir væri látin. Sigurbjörg starfaði
sem sjálfboðaliði hjá Mæðra-
styrksnefnd til margra ára og var
að mati okkar hinna sjálfboðalið-
anna hvergi nærri hætt. Hún var
gjöful á tíma sinn, sem er mikils
virði fyrir góðgerðarfélag. Hún
var ávallt glöð og kát og sá björtu
hliðarnar á tilverunni og gat feng-
ið fólkið í kringum sig til að hlæja,
en sjálf hafði hún mjög smitandi
hlátur. Sigurbjörg var glæsileg í
framkomu og klæðaburði. Ætíð
hafði hún skoðun á hlutunum og
stóð á sinni meiningu.
Við hjá Mæðrastyrksnefnd
Reykjavíkur vottum eiginmanni
Sigurbjargar, Frantz Péturssyni,
börnum þeirra og öllum aðstand-
endum innilega samúð í sorg sinni.
Blessuð sé minning hennar.
F.h. Mæðrastyrksnefndar
Reykjavíkur,
Anna H. Pétursdóttir
formaður.
Látin er elskuleg kona sem gott
er að minnast. Mig langar til þess
að hverfa fjóra til fimm áratugi
aftur í tímann og rifja upp kærar
minningar sem geymast í hug-
Sigurbjörg Skag-
fold Kristinsdóttir
✝ SigurbjörgSkagfold
Kristinsdóttir
fæddist 26. október
1929. Hún lést 11.
nóvember 2016. Út-
för hennar fór fram
17. nóvember 2016.
skotinu. Ég man vel
eftir því er þau
Siddý og Frantz
bjuggu á Grensás-
veginum. Þangað
kom ég oft með for-
eldrum mínum við
ýmis tækifæri. Upp í
hugann kemur
minning um sólríkan
sumardag. Móðir
mín hafði keypt
snúða og vínarbrauð
í bakaríinu sem var í næsta húsi á
Grensásveginum. Siddý tók vel á
móti okkur eins og ævinlega með
bros á vör. Og við nutum samvist-
anna. Jón Þórir var heima og við
fórum að leika okkur úti við. Ég
man hvað mér þótti stiginn alltaf
langur upp í íbúðina og einnig
minnist ég tannlæknalyktarinnar
sem barst frá tannlæknastofunni
á neðri hæðinni.
Laugateigurinn er mér í fersku
minni og öll afmælin hans Jóns
Þóris. Veitingarnar voru alltaf frá-
bærar. Í minningunni var stofu-
borðið ávallt hlaðið kræsingum og
vegleg pylsuveisla í lokin. Við
máttum alltaf borða eins margar
pylsur og við gátum í okkur látið.
Mamma hennar Siddýjar var þá á
heimilinu, alltaf svo hlýleg og
elskuleg.
Ég minnist ferðalaga á sumrin,
norður í land, upp á hálendið,
austur að Lómagnúpi áður en
vötnin voru brúuð. Ferð þjóðhá-
tíðarárið þegar hringvegurinn var
opnaður. Þá áttu þau Siddý og
Frantz Cortínu sem gat ofhitnað í
brekkunum svo að það bullsauð á
henni. Gamli blái Willys-jeppinn
er eftirminnilegur með hvíta
toppnum. Og ekki má gleyma
tjaldvagninum sem Frantz smíð-
aði sjálfur. Oftar en einu sinni og
oftar en tvisvar gaf Siddý mér
hálfa appelsínu á ferðalögunum
með tveimur sykurmolum inni í
miðju. Það kunni ég vel að meta
sem barn.
Ég þakka Siddý fyrir öll elsku-
legheitin á bernsku- og æskuárum
mínum. Mér leið alltaf vel í návist
hennar og ég á því góðar minn-
ingar um hana. Ég veit, að hún var
yndisleg eiginkona, móðir, amma
og langamma. Sorg ykkar er mik-
il. Ég votta ykkur öllum mína inni-
legustu samúð, sér í lagi þér,
Frantz, sem hefur misst yndisleg-
an lífsförunaut. Guð blessi minn-
ingu Siddýjar.
Bjarni Þór Bjarnason.
Það er kyrrlátt kvöld þegar áð
er í efstu hlíðum Skálafells og
staðan tekin á himintunglum og
rætt um hverfulleika lífsins, jafn-
vel hvort líf sé í öðrum sólkerfum.
Á meðan dansa norðurljósin tindr-
andi töfradans, svo vart orð fá
lýst. Það er septemberkvöld, við
erum fjögur á ferð og þar á meðal
okkar Sigurbjörg, eða Siddý eins
og hún var ávallt kölluð. Fljótt
skipast veður í lofti, laufblaði
hennar af hinu eilífa lífstré er
feykt á brott og það svo brátt, að
maður stendur agndofa yfir þeim
sannleik að nú er hún horfin úr
vorri vist. Siddý okkar var ekki
einhöm í fasi né gjörðum heldur
eins og ferskur stormsveipur af
glaðværð, orku, hnyttni og færði
okkur heim sannindi um það að
sælla er að gefa en þiggja. Það
verður á annarra færi að tíunda
lífshlaup hennar og net örsmárra
atvika frá Ólafsfirði en þaðan lágu
rætur hennar.
Við erum ekki frá því að ferskur
blær þeirra góðu stunda sem
henni varð oft svo tíðrætt um það-
an hafi átt sinn þátt í hennar glöðu
lund sem einkenndi hana frá
fyrstu tíð. Hún var frjáls í fasi,
hafði fastmótaðar, ákveðnar skoð-
anir og færði okkur heim sanninn
um það á langri vegferð, að hún
hafði gengið götuna til góðs fram
eftir veg. Þegar komið var í hús
hjá þeim hjónum var andblærinn á
jákvæðum nótum og fyrr en varði
var búið að bera fram hnallþórur
og annað góðgæti, það vantaði
ekki gestrisnina á þeim bæ.
Það er hægt að segja svo ótal
margt um þessa fallegu, bros-
mildu og kjörkuðu konu sem ekk-
ert aumt mátti sjá og í annríki sínu
öllu heima fyrir starfaði hún af
fullum krafti um áratuga skeið
fyrir mæðrastyrksnefnd þar sem
hún færði af mildi þeim sem þurfa
þótti. Þeim hjónum hafa fæðst
mannvænleg börn og barnabörn
sem þeim var sérlega annt um og
eru afkomendur þeirra orðnir fjöl-
margir og góðir einstaklingar.
Heidý og Magga Dís vilja koma
sérstökum þökkum á framfæri
fyrir það hversu umhugað þeim
Siddý og Frantz var alla tíð um líf
þeirra og störf, það var eins og að
koma til sinnar eigin fjölskyldu
þegar þær bar að garði, héðan að
heiman eða frá Svíþjóð.
Ekki síst þegar bernskunnar
spor voru stigin reyndust þau hjón
þeim alltaf sem góðir foreldrar.
Hlíf Magnússon, sem komin er frá
Svíþjóð, má nú sjá á eftir elsku-
legri systur en þær áttu alla tíð í
miklum samskiptum frá degi til
dags og það með miklum kærleik-
um. Þær systur ferðuðust vítt og
breitt um veröld hér á árum áður
og mikið var hlegið og grátið yfir
ærslum öllum á góðra vina fund-
um. Við hér undirrituð færum fjöl-
skyldunni allri og ekki síst honum
góða Frantz, sem staðið hefur sem
hornsteinn í löngum samskiptum
við fjölskyldu okkar og ævitryggð
við hana yndislegu Siddý sína,
okkar innilega hluttekningu.
Hlíf, Aðalheiður, Hafdís,
Viktor og Hilmar.
✝ Margrét Sig-tryggsdóttir
fæddist á Hrapps-
stöðum í Laxárdal í
Dalasýslu 10. sept-
ember 1925. Hún
lést á hjúkrunar-
heimilinu Skóg-
arbæ 15. nóvember
2016.
Hún var dóttir
hjónanna Guðrúnar
Sigurbjörnsdóttur
ljósmóður og Sigtryggs Jóns-
sonar, bónda og hreppstjóra.
Bræður hennar voru Jón Sig-
tryggsson aðalbókari, f. 2. sept-
ember 1917, d. 21. mars 2005, og
Sigurbjörn Sigtryggsson að-
stoðarbankastjóri, f. 17. nóv-
ember 1918, d. 30. ágúst 2003.
Hún stundaði nám við
húsmæðraskólann að Staðarfelli
og útskrifaðist þaðan árið 1944.
Margrét hélt heimili með for-
eldrum sínum á
Hrappsstöðum
fram til ársins 1958
þegar hún fluttist
til Reykjavíkur.
Eftir það vann hún
um tíma í Vinnu-
fatagerð Íslands en
síðan í nokkur ár í
drengjafataversl-
uninni Nonna. Árið
1965 giftist hún
Eggert Emil
Hjartarsyni, f. 4. apríl 1912, d.
15. nóvember 1988. Hún fluttist
þá í Kópavog, bjó þar síðan og
starfaði við safnaðarheimili
Kópavogskirkju og víðar. Mar-
grét var félagslynd, starfaði
lengi með Kvenfélagi Kópavogs
og var m.a. um árabil formaður
Mæðrastyrksnefndar Kópavogs.
Útför hennar fer fram frá
Fossvogskapellu í dag, 22. nóv-
ember 2016, klukkan 13.
Nú þegar komið er að kveðju-
stund er mér efst í huga þakklæti
til forsjónarinnar fyrir að hafa
leyft mér að eiga samleið með
Margréti í lífinu um þónokkurn
tíma. Það var í gegnum starf í
Mæðrastyrksnefnd Kópavogs
sem ég kynntist Margréti, en þar
var hún formaður um árabil,
ásamt mörgum öðrum ötulum
konum. Þær unnu sitt starf af
hugsjón, hlýju og virðingu við þá
sem þær liðsinntu hverju sinni.
Var það mikið og óeigingjarnt
starf sem þar var unnið við mis-
jafnar aðstæður.
Starf þessarar nefndar hefur
ekki farið fram með hávaða eða
fyrirgangi, hvorki þá eða nú, en
mörgum hefur nefndin létt erfiða
lífsgönguna. Þegar ég kynntist
Margréti bjó hún í Holtagerðinu
ásamt Daníel Einarssyni, en þau
fluttu síðar á Borgarholtsbraut-
ina. Þar sem Kópavogsnesið er
gott til gönguferða þá lá leið mín
oft út í vesturbæinn, þá var
freistandi að líta af og til við hjá
þeim í stutt kaffispjall. Sú heim-
ilishlýja sem þar mætti manni
var einstök og minnist ég þeirra
stunda með virðingu og þökk.
Voru þá heimsmálin rædd og
einnig fortíðin rifjuð upp og það
samfélag sem við ólumst upp í og
er nú óskiljanlegt öðrum en þeim,
sem fæddir eru á fyrri hluta síð-
ustu aldar. Segja má að það sé
veröld sem var. Margrét var fal-
leg kona með sérlega fallega
augnumgjörð og fannst mér hún
alltaf vera eins og spænsk senjo-
ríta og sú góðmennska sem fylgdi
henni var einstök. Ég kveð Mar-
gréti, mína kæru vinkonu, og bið
henni blessunar Guðs. Ástvinum
hennar flyt ég samúðarkveðjur
frá Mæðrastyrksnefnd Kópa-
vogs.
Guðlaug Erla Jónsdóttir.
Margrét
Sigtryggsdóttir
Það er skammt
stórra högga á milli.
Rétt eftir að ég
heyrði að frændi
minn, Stefán Stef-
ánsson, væri látinn bárust tíðind-
in um andlát annars frænda
míns, Hrafns Pálssonar. Báðir
höfðu þeir átt við erfið veikindi að
stríða og því ljóst hvert stefndi.
Þessar fréttir fengu engu að síð-
ur mjög á mig, en vöktu margar
góðar minningar um samveru-
stundir á árum áður. Ég ólst upp
á Akureyri, en nær öll systkini
móður minnar voru búsett í
Reykjavík. Það var því ekki fyrr
en ég kom fyrst til Reykjavíkur
sem ungur drengur á árunum eft-
ir stríð, að ég hitti frændsystkini
mín. Við vorum þrír systrasynir á
svipuðu reki, Stefán og Páll, inn-
anhússarkitekt, sem lézt fyrir all-
mörgum árum, og svo ég, og síð-
an einn bróðursonur, hann
Krummi frændi, eins og hann var
ávallt kallaður. Við hittumst oft á
heimili ömmu okkar, Kristínar, á
Skólavörðustíg 8, en þar var sam-
komustaður stórfjölskyldunnar.
Með okkur tókust strax hin beztu
kynni, enda fjórir hressir strák-
ar. Á heimili ömmu okkar var pí-
anó, sem ekki var algengt á þeim
árum, og var hún mikill tónlistar-
unnandi.
Hún hafði séð til þess að öll
börn hennar lærðu á hljóðfærið
en eitt þeirra, Páll Kr. Pálsson
organisti, gerði tónlistina að ævi-
starfi sínu.
Það varð hins vegar fljótlega
ljóst að allir tónlistarhæfileikar
þriðju kynslóðarinnar höfðu safn-
azt saman hjá einu frændsystk-
inanna, honum Krumma frænda,
Hrafn Pálsson
✝ Hrafn Pálssonfæddist í
Reykjavík 17. maí
1936. Hann lést 2.
nóvember 2016.
Úför hans var gerð
15. nóvember 2016.
syni Páls. Strax
barn að aldri var
hann sestur við pí-
anóið og við hin
hlustuðum andakt-
ug á. Á efri ung-
lingsárum sínum fór
Krummi norður til
Akureyrar og sett-
ist á skólabekk í
Menntaskólanum,
þar sem ég var um
það bil að ljúka
námi. Þar urðu fagnaðarfundir
okkar frænda. Músíkin hélt þó
áfram að tefja fyrir námsfram-
vindu Krumma frænda, en hún
átti hug hans allan. Hann frestaði
því frekara námi um sinn, en tók
svo þráðinn upp aftur og lauk
stúdentsprófi frá Menntaskólan-
um við Hamrahlíð um 1974. Að
því loknu hélt hann til Bandaríkj-
anna, þar sem hann lauk meist-
araprófi í félagsvísindum frá góð-
um háskóla. Var sérsvið hans
aðstoð og hjálp til handa þeim
sem eiga við fíkni- og vímuefna-
vandmál að stríða. Þetta varð að-
alstarfsvettvangur hans næstu
árin, en hann starfaði sem skrif-
stofustjóri í heilbrigðisráðuneyt-
inu yfir slíkum málum. Síðar
sinnti hann einnig málefnum
aldraðra hjá ráðuneytinu um
langt skeið.
Þrátt fyrir mikil og annasöm
störf hélt Krummi frændi tryggð
við tónlistina og sinnti henni í
hjáverkum, eins og honum var
framast unnt. Hann var nú farinn
að semja tónverk og skilur eftir
sig mikla arfleifð þar. Við hittum
hann og konu hans, Vilborgu, af
og til og var alltaf jafn gaman
vera í návist þessa frænda míns,
sem var með afbrigðum hlýr og
skemmtilegur maður og drengur
góður. Hann sagði oft góðar sög-
ur og lyfti ávallt stemningunni á
hærra plan. Ég sendi henni Vil-
borgu samúðarkveðjur okkar
Sigríðar Maríu.
Júlíus Sólnes.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
SIGRÚN RÓSA STEINSDÓTTIR
(Bíbí),
Hrafnistu í Hafnarfirði,
lést miðvikudaginn 16. nóvember. Útförin
fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju mánudaginn 28. nóvember
klukkan 13. Þeim sem vilja minnast hennar er bent á
minningarsjóð Hrafnistu.
.
Ólafur Einarsson, Drífa Kristjánsdóttir,
Gunnar Einarsson, Sigríður D. Gunnarsdóttir,
Páll Einarsson,
ömmubörn, langömmubörn
og aðrir aðstandendur.
Móðir okkar,
KRISTÍN JÓNASDÓTTIR,
lést á hjartadeild Landspítalans föstudaginn
18. nóvember.
.
Erla Snorradóttir,
Sigmundur Snorrason,
Hrafnhildur Snorradóttir,
Bára Snorradóttir,
Bryndís Snorradóttir,
Ásdís Snorradóttir,
Birna Snorradótir,
Snorri Birgir Snorrason.
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
GUÐJÓN RÖGNVALDSSON
frá Ólafsdal,
fæddur 3. júní 1929,
lést 8. nóvember. Útförin hefur farið fram í
kyrrþey að ósk hins látna.
.
Guðný N. Guðjónsdóttir, Jan H. Eilertsen,
Sigvaldi Guðjónsson, Ingibjörg Guðmundsdóttir,
Bryndís B. Guðjónsdóttir,
Gyða Guðjónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi, sonur og bróðir,
GUÐSTEINN INGIMARSSON,
lést á heimili sínu 15. nóvember.
Útförin fer fram frá Lindakirkju
fimmtudaginn 1. desember klukkan 15.
.
Björg Halldórsdóttir,
Esther Eva Guðsteinsdóttir,
Saron Rut Guðsteinsdóttir,
Elísa Mjöll Guðsteinsdóttir,
Halldór Guðsteinn Guðsteinsson,
Joshua D. Gústav Guðsteinsson,
Ingimar Vigfússon,
Sigríður Hendriksdóttir,
systkini, tengdabörn og barnabörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐFINNUR SIGURVINSSON,
fyrrverandi bæjarstjóri í Keflavík,
til heimilis að Miðholti 5, Hafnarfirði,
lést á Landspítalanum við Hringbraut
umvafinn ást og hlýju sinna nánustu 16. nóvember síðastliðinn.
Útförin fer fram frá Keflavíkurkirkju fimmtudaginn 24. nóvember
klukkan 13.
.
Gíslína Jóhannesdóttir,
Sigurvin Br. Guðfinnsson, Dagfríður Arnardóttir,
Gísli Rafn Guðfinnsson,
Edda Guðrún Guðfinnsdóttir,
Magnús Ívar Guðfinnsson, Guðrún S. Björnsdóttir,
Birgir Guðfinnsson, Guðlaug Karlsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.