Kvennalistinn - 01.01.1987, Blaðsíða 3

„Lífsgleðin hún leysir vanda” áf1
Margrét Guðmundsdóttir er
húsmóðir í Dalsmynni í Eyja-
hreppi. Hún er ein þessara
hugmyndaríku kvenna, sem
kemur hugmyndum sínum í
framkvæmd. Margrét erágæt-
ur hagyrðingur og margir
þekkja vísur hennar um hin
margvislegustu efni, bæði
þjóðmálin og atburði í heima-
byggðinni. Að þessu sinni
ætlum við þó ekki aö gera
kveðskapinn að aðal umræðu-
efni, heldur forvitnast um
ýmistegt annað sem Margrét
hefur fyrir stafni. Hún er búin
að koma upp 11 börnum og
hefur nú meiri tíma en áður
til að sinna áhugamálum sín-
um.
Mig langar til að spyrja þig
fyrst um handavinnu þína,
Margrét.
Mér þykir gaman að handa-
vinnu. og saumaði og prjónaði
allt fyrir fjölskylduna. Nú geri
ég eingöngu það, sem mér
finnst skemmtilegt. Ég sauma
sauðskinnsskó, bæði stóra og
litla. Ég hef ekki undan með
skóna, það er alltaf markaður
fyrir þá. Ég sel í verslanir í
Reykjavík og framleiði líka
fyrir vini og kunningja. Ég hef
saumað seli og kanínur úr
klipptri gæru og plussefni.
Litlir selir úr selsskinni seldust
mjög vel, sérstaklega keyptu
útlendingar mikið af þeim.
Litlir hlutir virðast seljast betur
en stórir.
Ég er i sambandi við
sérstaklega listfengar þrjóna-
konur, sem prjóna rósaleppa í
skóna fyrir mig.
Listiðnaður er ekki í miklum
metum. Það sést best á því, að
verslanirnar greiða jafn mikið
fyrir skóna hvort sem þeir eru
með handprjónuðum rósa-
leppum, eða leppum úr niður-
klipptum peysum. Þeir geta
auðvitað verið fallegir líka, en
annað er listiðnaður, hitt ekki.
Verslunarfólkið gefur þá skýr-
ingu að kauþendurathugi ekki
muninn, og verslunin geti ekki
tekið þá áhættu að borga
meira fyrir betur unna vöru.
Nú gerir þú fleira en að sauma.
Ég hef séð eftir þig skreytingar
á ýmsum samkomum, t.d.
fallegar borðskreytingar á
boðsskemmtun á Breiðabliki
á dögunum.
Já, þetta byrjaði með því, að
mig vantaði tækifærisgjafir
handa kunningjum, sem áttu
allt. Þá fór ég að búa til
skreytingar til að gefa þeim.
Mérfinnst aðgjafireigiaðvera
þannig að maður gefi eitthvað
af sjálfum sér, ekki endilega
dýrar. Til að byrja með skreytti
ég alls kyns krukkur, stórar og
litlar, allt upþ í gólfvasa handa
börnunum mínum. Ég hef líka
búið til skeljavasa og skreytt.
Hef selt og gefið mikið af þeim.
Hvað notarðu í skreyting-
arnar?
,,Á sumrin safna ég fallegum
stráum og blómum. bæði
villtum og þeim, sem ég rækta
sjálf, t.d. eilífðarblóm. Þetta er
sumarauki á veturna. Ég
þurrka blóm og lita mosa,
þetta erallt saman heimilisiðn-
aður hjá mér. Stráin okkar og
blómin eru mjög falleg og
óþarfi að flytja þetta inn frá
útlöndum í svona miklu magni
eins og gert er.
Svo hef ég verið með
skógrækt sem tómstunda-
gaman, en það er erfitt að
rækta hér á Snæfellsnesi. Hér
er svo harðbýlt að það er
aðeins fyrir hörðustu áhuga-
menn að ná góðum árangri.
Margrét segir hlæjandi að
Óli Valur Hansson, garðyrkju-
ráðunautur, hafi hvergi komið
þar sem búið var að hafa jafn
mikið fyrir ræktuninni með
eins litlum árangri. Hún segir
að mikið brotni undan snjó.
Margrét gerir grín að sjálfri sér
og segist vera ,,handahófs-
húsmóðir úti og inni”, að hún
hafi ekki skipulagt fyrirfram
hvar plönturnar ættu að vera
og verið heilmikil fyrirhöfn að
flytja plönturnar milli staða.
Bak við íbúðarhúsið er
gríðarstórt gróðurhús, sem
Margrét fékk í afmælisgjöf
fyrir nokkrum árum þegar hún
varð sextug, og ekki má
gleyma garðinum stóra þar
sem hún ræktar tré, blóm og
grænmeti. Ég bið hana að
segja frá ræktuninni.
,,Ég hef alla tíð haft gaman
af garðyrkju og ræktaði fyrir
heimilið. Það munaði heilmik-
ið um það hér áður fyrr, þegar
börnin voru heima. Ég hef
ræktað flest algengt græn-
meti og nú í seinni tið finnst
mér gaman að þrófa nýjar teg-
undir. Það er mikill munur að
geta alið þlónturnar upþ í
gróðurhúsinu. Annars er það
ekki mikið sem ég rækta af
grænmeti, aðallega handa
vinum og vandamönnum”.
„Undanfarin 3 ár hef ég svo
verið með meiri blómarækt. Þá
hef ég sent blóm á 25 borð á
Hótel Búðum í hverri viku. Ég
hef líka selt plöntur. bæði
blóm og grænmeti eftir að ég
fékk gróðurhúsið.
Mér leið voðalega i!la þegar
ég fór að selja plönturnar, það
var eins og að selja sálu sína,
ég gaf þær alltaf hér áður fyrr.
En fólk kemur frekar að fá
þlöntur hjá mér ef ég tek fyrir
þær”.
Talið berst nú að fleiri
möguleikum í heimilisiðnaði.
,,Það þarf að nýta betur
möguleikana, sem ferðaþjón-
ustan gefur. Ég hef farið til
Noregs, en þar kom maður
hvergi á svo lítilfjörlega
bensínstöð að ekki væru
minjagripir til sölu. Hér er víða
ekki einu sinni hægt að fá
póstkort!
Það þarf að þróa heimilis-
iðnað, sem hægt væri að nýta
sem söluvarning fyrir ferða-
menn. Hlutirnir þurfa að líta
vel út og vera fyrirferðarlitlir.
Umbúðirnar eru líka mikilvæg-
ar. Fólk þarf að hugsa fyrir
snotrum umbúðum ef það er
með hluti í stórum stíl”.
í lokin barst talið að jafnrétti
kynjanna og þarhefurMargrét
ákveðnar skoðanir eins og á
öðru.
,,Mér finnst hræðilegt að
vera fædd til stéttar. Það er
ekki þar með sagt að maður
vilji elda matogskeinaskítalla
ævi þó maður verði ástfangin
17 ára. Ég er fædd rauðsokka.
en samt líkaði mér ekki
hvernig þær rökkuðu niður
húsmóðurstarfið. Það er ó-
þarfi að rakka niður það sem
vel er gert. Mæður og hús-
mæður eru hornsteinar þjóð-
félagsins og mikil gersemi”.
í lokin langar mig til að birta 3
vísur eftir Margréti, sem segja
mikið um lífsskoðun hennar
og lífsgleði.
Gaman er í góðum veislum
gleðin blómstrar eins og jurt
ef þú safnar sólargeislum
sorg og kvíði víkja burt.
Hafðu stjórn á hugsun þinni
í hjartanu dýpsta gleðfn býr.
Ef þú hefur sól í sinni
sérhver skuggi burtu flýr.
Lífsgleðin hún leysir vanda
lyftir öllu á hærra stig.
Ef brosirðu til beggja handa
breytist allt í kringum þig.
Ég þakka Margréti kærlega
fyrir spjallið og kveð með fulla
vasa af leiðbeiningum um
hvernig eigi að sauma sauð-
skinnsskó.
SP
3